Sarımsak hakkında her şey

Yalnızca sarımsak hakkında her şeyi bilen, bitki ailesinin ne olduğu, yalnız sarımsak, ekim ve bahar türlerinin ne kadar farklı olduğunu bilen bahçıvanlar ve bahçıvanlar kendilerini deneyimli sayabilirler. Başın ve karanfilin neye benzediğini, sarımsağın nasıl çoğaldığını bilmek önemlidir. Ayrıca bu bitkinin ekimine, bakımına ve çoğaltılmasına da dikkat etmek gerekir.

Genel açıklama

Hemen belirtmek gerekir ki Sarımsak çok yıllık bir bitkidir. Tek çenekli sınıfın kuşkonmaz çiçekleri takımının Amaryllis familyasından soğan cinsine aittir. Farklı soğan türlerinin yanı sıra botanik akrabaları kardelen ve nergistir. Sarımsağın keskin tadı ve kendine özgü kokusu onu mutfak açısından çok ilginç kılıyor. Bu nedenle bu kültür çeşitli ülkelerde aktif olarak ekilmektedir.

Sarımsak soğanı sadece pişirme açısından bir meyvedir. Botanik kriterlere göre değiştirilmiş bir sürgündür. Ampulün kendisi mükemmel bir tohum olan parçalara (kafalara) bölünmüştür. Yapraklar, oklar ve çiçek sapları da yenilebilir. Esas olarak genç sarımsak sürgünlerinden toplanırlar. Bitkinin Rusça’daki adının “bölmek, bölmek” anlamına gelen en eski kelimelere dayanması ilginçtir.

Sonuç basit; binlerce yıl önce insanlar öncelikle ampulün özelliklerine dikkat ediyorlardı. Botanik açıdan sarımsak, yumuşak gövdeli otsu bir tür olduğundan sebzeler grubuna aittir. Her bir karanfilin (daha doğru bir şekilde yavru soğan olarak adlandırılacağı) kendi kösele pulları vardır. Genel yuvarlak ampul hafifçe düzleştirilmiştir. Ortaya doğru oval bir nervürü var.

Böyle değiştirilmiş bir gövde farklı görünebilir çünkü aşağıdakilere sahip olabilir:

• koyu mor;
• pembe mor;
• beyaz;
• sarı renk.

Doğal koşullar altında sarımsağın vejetatif olarak çoğalmasını sağlayan soğandır. Kültürün bu özelliği bahçıvanlar tarafından da takdir edildi. Dar sarımsak yaprakları neşter şeklinde çıkarılır. Yivli bir yapıya ve altta bulunan bir omurgaya sahiptirler. Ayrıca uca yakın olan yapraklar da sivri uçludur. Uzunlukları 0,3 ila 1 m arasında değişmektedir.

İlginç bir şekilde, her yeni yaprak bir öncekinden büyür ve aynı zamanda gerçek soğandan daha güçlü olan “sahte bir kök” ortaya çıkar. Yaygın olarak ok olarak adlandırılan sapın yüksekliği 0,6 ila 1,5 m arasında değişir. Sarımsak salkımı basit, top şeklinde bir şemsiyedir. Bu bitkinin çiçekleri kısırdır. Bunlara ek olarak, çiçeklenme içinde üreyen soğanlı ampullerin yanı sıra sıkıştırılmış bir battaniye de vardır. Çiçekler uzun pedicellerle desteklenir. Periant görsel olarak korollaya benzer. Periantın 6 yaprağı olacak. Beyaz veya soluk leylak renginde boyanmışlardır. Sarımsağın gerçek meyvesi bir kutudur. Tohum oluşumu çok zayıftır.

Menşe tarihi

İsmin köklerinin çok eski olması, Avrasya’da böyle bir sebze kültürünün en azından M.Ö. 1000 yıllarına kadar bilindiğini göstermektedir. Botanik çalışmaları, sarımsağın Orta Asya’dan geldiğini tespit etmeyi mümkün kıldı (yabani formlarının diğer yerlere göre daha önce yetiştirildiği yer orasıydı). Daha sonra hiçbir önemli uygarlık bu acı ama bu kadar sağlıklı bir sebze olmadan yapamazdı. Böyle bir bitki eski Yunanlılar tarafından yaygın olarak biliniyordu ve Roma onu ödünç aldı. Daha önce Mısır ve Hindistan’ın yanı sıra Çin ve Sümer-Akad krallığının mutfak uzmanları da sarımsakla ilgilenmeye başladı.

Mevcut kaynaklar, bu baharatlı bitkinin, piramitleri inşa edenlerin zorunlu günlük diyetinin bir parçası olduğunu öne sürüyor. Sarımsak, Rusya’da çok erken ortaya çıktı, büyük olasılıkla, Rusya’nın kendisi hakkında yalnızca gelecek zamanda konuşmanın hala mümkün olduğu zaman. Proto-devlet kabile birlikleri ortaya çıkmadan önce bile kullanılmaya başlanmış olması mümkündür. XNUMX. yüzyıl metinlerinde bu kültürden bahsedildiği kesin olarak tespit edilmiştir. Daha önceleri bile ev yemeklerinin tam teşekküllü bir parçası haline geldi.

Orta Çağ’da keskin “karanfil” hem ülkemizde hem de Batı Avrupa’da kırsal kesimde yaşayanların değişmez yemeği olmaya devam etti. Hiç şüphe yok ki, sağlıksız koşullar ve aralıksız salgın hastalıklar altında on binlerce hayat kurtardılar. Ancak İngiltere’de bazı kaynaklara göre sarımsak ancak 1000. yüzyılın ortalarında ortaya çıktı. Ancak bu tür kaynakların ifadeleri son derece şüphelidir, çünkü ilgili kelime yaklaşık XNUMX yıl önce zaten bilinmektedir.

İniş

Tarihsel gerçeklerin tüm önemine rağmen, bahçıvanlar çok daha sıradan şeylerle yakından ilgileniyorlar. Sarımsak ekim zamanlaması türüne göre belirlenir. Kışlık sebzeler eylül ayının son üçte birinde ve ekim ortasına kadar ekilir. Hesaplama, kültürün don başlangıcından önce iyice kök salması gerektiği, ancak hiçbir şekilde filizlenmemesi gerektiği gerçeğine göre yapılır. Bu gerekliliğin ihlal edilmesi durumunda normal gelişim ve gelecek sezonda iyi bir hasat elde edilemeyecek. Yaz çeşitlerinin ekimi, kar nihayet eridiğinde hemen başlamalıdır. Genellikle nisan ayının başı veya ortasından bahsediyoruz. Toprak sıcaklığının sadece 6 derece olduğu durumlarda bile çimlenme mümkündür. Sıcak günlerin başlangıcından önce kafaların oluşması için zamana sahip olmak için her şeyi yapmak gerekir. Bu nüans gözden kaçırılırsa mahsulün ezilmesi kaçınılmazdır.

Açık alanların seçilmesi tavsiye edilir. Sarımsak yalnızca aktif güneşlenmeyle iyi hissettirir. Sırtın genişliği en az 75 cm olmalıdır. 8 cm ve daha yüksek sırtların donatılması tavsiye edilir. Bu, işlemeyi basitleştirecek ve gereksiz su birikimini ortadan kaldıracaktır. Sıra arası en az 20 cm olmalıdır. Bireysel delikler arasındaki boşluk yarısı kadar yapılır. Bu oranlar, bitkilerin sonraki bakımının rahatlığından kaynaklanmaktadır. Çok yoğun ekim nedeniyle filizler birbirleriyle rekabet edecektir. Böyle bir ortamda tam ağırlıklı kafalar ve güçlü karanfiller elde etmeye güvenmek imkansızdır.

Seçilen alandaki toprak ekimden 2-3 hafta önce kazılır. Aksi takdirde yerleşmeye vakti olmayacak ve kazma hedefine ulaşılamayacaktır. İlkbaharda sarımsak ekimi için sonbahar hazırlığı tavsiye edilir. Toprağı gevşetmek faydalıdır.

Üst pansuman ancak toprağın bitkiye kompozisyon açısından uygun olmaması durumunda önceden uygulanır. Toprağın asitliği geleneksel kireçleme ile azaltılabilir.

Bakım

Çimlenmeden hemen sonra azotlu gübre uygulanması tavsiye edilir. Tüm okları silmenize gerek yoktur. Bunlardan birkaçını bırakarak kültürün gelişiminin zamanlamasını tahmin etmek mümkün olacaktır. Bitkinin daha sağlıklı olması için düzenli olarak hava ampulleri ile gençleştirilir. Gelecek yıl sonbaharda ekildiğinde onlardan tam uzunlukta ampuller alabilirsiniz.

Sarımsak külün tanıtımını sever. Ayrıca bulamaç da kullanabilirsiniz. Gübrenin bir kısmı 6 kısım saf suda çözülür. Zemin sürekli nemli olmalı ancak ıslak olmamalıdır; bu çizgi çok önemlidir. Sulama genellikle yağış olmadığında yapılır. Atılan oklar kırılır veya kesilir.

Üreme

Çoğu zaman bahçelerde ve meyve bahçelerinde sarımsak karanfil kullanılarak yayılır. En iyi sonuç, teknolojiye sıkı sıkıya bağlı olarak dikilip yetiştirilen kışlık çeşitlerden karanfillerle verilmektedir. Satın alınan ekim malzemesine aynı ölçüde güvenmek pek gerekli değildir. Kullanılan ampullerin sağlık ve genel durumunun kontrol edilmesi tavsiye edilir. Bunları güçlü bir sofra tuzu çözeltisinde dezenfekte etmek faydalıdır.

Ayrıca çoğaltma yöntemini de düşünebilirsiniz ampullerin yardımıyla. Hazırlıkları, sarımsak salkımının tam oluşumunun arka planına karşı elde edilir. Kesin bir işaret, film çatlamasının başlangıcıdır. Çiçek salkımları oklarla birlikte kesilir ve dikkatlice kurutulur. İlkbahara kadar ampullerin tamamen kuru bir durumda saklanması gerekir.

Kış öncesi ekim seçeneği seçilirse kurutmanın 35-38 gün sürmesi gerekir. Daha sonra optimum duruma ulaşılır. Bulbar yöntemi, çeşit niteliklerinin korunması açısından normal yönteme göre daha çekicidir. Bitkilerin kendisi daha sağlıklı ve daha iyi bir tona sahip olacaktır. Soğuk mevsimdeki kış çeşitleri sorunsuz bir şekilde korunur, ancak ilkbaharda gözle görülür şekilde daha yavaş gelişmeye başlayacaktır.

Hastalıklar ve zararlılar

Farklı sarımsak türlerindeki bağışıklık aynı değildir. Bu kültürün mantar enfeksiyonları Bordeaux karışımı ile baskılanabilir. Pas tedavisi de geleneksel preparatlarla gerçekleştirilir. Ancak Fusarium ile enfekte olduğunda geriye kalan tek şey bitkileri yakmak olur. Boyun ve beyaz çürüklük, bakır sülfat ve diğer fungisitlerle tedavi edildiğinde iyi bir şekilde yenilir.

Bu rahatsızlıklar, viral mozaikler ve cüceliklerin yanı sıra böcek zararlıları da sarımsak için tehdit oluşturabilir. Hakkında:

• soğan güvesi;
• soğan akıntısı;
• sarımsak nematodu;
• kök akarları;
• yaprak bitleri.

Yaygın böcek öldürücülerle kontrol edilirler.

Toplama ve depolama

Sarımsak hasadının zamanlaması, türüne ve çeşit bağlılığına göre belirlenir. Ayrıca mevcut hava koşullarını da dikkate almanız gerekir. Temizliğin kendisi sabah veya akşam yapılır. Aksi takdirde kafalar kuruyacak ve sululuğunu kaybedecektir. Aşağıdaki durumlarda kış sarımsakları hasat için hazırdır:

• okların üzerinde çiçek salkımları patlamaya başlayacak;
• yapraklar aşağıda kurur ve yukarıdan sararmaya başlar;
• Kazılan örnekler mor pulları gösterir.

Bahar sarımsağı, yapraklar sarardığında veya düştüğünde hasat edilebilir. Deneme kazısı sırasında olgun kafaların pulları ince ve kurudur. Olgunlaşmış meyveler çatlar. Mevsimsel yağışların başlamasını önlemek çok önemlidir. Tüm meyvelerin sağlam kalması için dikkatlice kazın, çünkü herhangi bir hasar enfeksiyona yol açabilir. Kazılmış sarımsakların bir taslakta gölgelik altında kurutulması tavsiye edilir. Kurutulmuş örneklerde üst kısımlar kesilir. İniş için en büyük kafalar kullanılmalıdır. Mahsulün depolanması sırasındaki nem% 50 ila 80 arasındadır. İlkbahar çeşitleri 16-20 derecede, kış çeşitleri ise 2-4 derecede tutulur.

Sarımsakları cam kavanozlarda veya diğer cam kaplarda saklayabilirsiniz. Kuru bir dolaba koydular. Köklerin açık ateşte yakılması tavsiye edilir. Yanmış ampuller de sıklıkla un serpilerek saklanır. Bunları önceden parafine batırılmış kutulara koymalarına izin verilir.