Üzümler ne kadar aralıklarla dikilmelidir?

Kaliteli bir üzüm hasadı elde etmek için meyve bitkisi için belirli koşulların yaratılması gerekir. Bahçıvanlar önceden belirlenmiş bir sulama programına, sıcaklık rejimine ve diğer faktörlere uyarlar. Çalılar arasında doğru mesafeyi korumak da önemlidir. Uygun bir dikim şeması bitkinin rahatlıkla gelişmesine olanak sağlayacak ve bakım mümkün olduğu kadar kolay olacaktır.

Meyve bitkilerinin yeniden dikilmesi sorunlu ve istenmeyen bir durum olacağından, bağ döşemeden önce uygun bir dikim şemasının belirlenmesi gerekir. Düzenli meyve vermenin sağlanabileceği göz önüne alındığında mesafe seçimi birçok faktörden etkilenir.

Etkileyen faktörler

Üzümün yaşayabilir ve iddiasız bir ürün olduğu düşünülmesine rağmen, optimal yetiştirme koşullarına ihtiyacı var.

Uygun bir yetiştirme planı seçerken bahçıvanlar bir dizi kriteri dikkate alır.

Çeşitliliğin büyüme türü ve bitkinin yapısı. Uzun, orta ve kısa çeşitleri bulunmaktadır. Burcun yapısı genişleyebilir veya kompakt olabilir.
İklim büyüyen bölge içinde.
Toprağın bileşimi ve yapısı.
tozlaşma yöntemi Her çeşidin açıklamasında belirtilmiştir. Asma dişi, erkek veya kendi kendine verimli çiçekler taşıyabilir. Kendi kendine tozlaşan çeşitler arasında, çapraz tozlaşan çeşitler arasında olduğundan daha fazla boşluk bırakın.
Destek seçeneği (kullanarak).
Fide sayısı.
Hasat olgunluğu.

Bitkiler arasındaki mesafe aşağıdaki faktörlerden kaynaklanmaktadır:

ışık, besin hacmi ve alan açısından belirli bir çeşitliliğin ihtiyaçları;
verim kaybı olmadan ekimin maksimum kalınlaşması olasılığı.

Deneyimli yaz sakinleri, yukarıdaki özelliklerin birbirini dışlayan olduğunu düşünüyor ve bir iniş planı hazırlarken bir uzlaşma aranmalıdır. Önemli olan, yetiştirme koşulları için çeşitliliğin temel gereksinimlerini dikkate almaktır. Çalılar arasındaki mesafe meyve mahsullerinin verimini etkiler. Birçok deneyimsiz bahçıvan ekimi çok yoğun hale getiriyor, bir metrekareden en fazla meyveyi almak istiyor, ancak sonuç olarak meyveler daha da kötüleşiyor.

Bitkiler birbirine çok yakın dikildiyse, mümkün olduğunca fazla boş alan boşaltmak için asmayı düzenli olarak incelmeniz gerekir. Çok kalın bitki kütlesi güneş ışınlarının meyveleri ısıtmasını engelleyecek ve oksijen değişimi bozulacaktır.

Geleneksel şema

Standart bir iniş seçeneği var.

İniş deliği çapı – 0,5 metre, derinlik 30 ila 40 santimetre arasında değişmektedir.
Her delik içerir sulama tüpü.
Drenaj tabakasının kalınlığı 10 ila 15 santimetredir. Kırık tuğla, kırma taş veya küçük taşları kullanabilirsiniz.
Üzerine verimli bir toprak tabakası dökülüriniş çukurundan kazıldı. Sahadaki toprak ağırsa az miktarda kumla karıştırılır. Buraya bir çivi de çakılır.
Çalıların arasında 1,5-3 metre boşluk bırakılmalıdır çalının ihtişamına bağlı olarak.
Dikim çukuru, kalan toprakla ağzına kadar doldurulur. Genç bir bitki bol su ile sulanır. Nemi korumak ve yabani otlara karşı korumak için üstüne organik hammaddelerden (talaş, iğneler, talaş ve diğer seçenekler) bir malç tabakası serilir.

Not: Üzüm, bölgenin iklimine bağlı olarak sonbaharda veya ilkbaharda ekilir.

Optimum seçenekler

Üzümleri birbirinden öyle bir mesafeye dikmek gerekir ki, her bitki tüm büyüme mevsimi boyunca rahat olsun.

çalıların arasında

Çalılar arasındaki boş alanın büyüklüğü ile büyüme hızını, meyvelerin olgunlaşma zamanlamasını, bitki örtüsünün hacmini ve tacın ihtişamını hesaba katmak gerekir. Az yetişen üzümler 1,5-2 metre mesafeye dikilir, orta boy çeşitlerde 2-3 metre, yayılıcı çeşitlerde ise üç veya daha fazla metre boşluk bırakılır. Asmalar arasında böyle bir mesafe sadece istikrarlı bir verim sağlamakla kalmayacak, aynı zamanda mantar enfeksiyonlarını ve diğer hastalıkları da önleyecektir. Çoğu zaman meyve bitkileri çok kalın ekim nedeniyle zarar görmeye başlar.

Sahada yer tasarrufu sağlamak için erkenci çeşitler düzenli olarak budanır. Bu çeşitlerde meyve toplandıktan sonra bile sürgünler büyümeye devam eder. Geç üzümlerde bu özellik yoktur. Deneyimli bahçıvanlar dikkat etmenizi tavsiye ediyor her çeşidin doğal ışık ihtiyacına göre.

Örneğin, beyaz üzümlerin ölçülü miktarda ışığa ihtiyacı vardır ve aşırı miktarda meyveler ekşir. Ancak kırmızı çeşitler çok fazla ışığı sever. Sulu ve lezzetli bir mahsulün olgunlaşması için gereklidir.

satırlar arasında

Uygun sıra aralığı seçimi aşağıdakilerden etkilenir:

üzümlerin bakımında kullanılacak mekanizasyon araçlarının kullanılması, geçişleri için asmaya zarar vermeyecek kadar yeterli alan bırakılması gerekir;
bitişik sıralardaki bitkiler arasındaki boşluk;
bağ konfigürasyonu;
aydınlık.

Ana kriter bitkiler arasındaki mesafedir. Bir sıranın 3 ila 3,5 metre arasında olması durumunda koridordaki dağılım aynı olmalıdır. Aksi takdirde çalılar arasında enine yönde çok yakın düzenleme kalacaktır. İki sıralı bir kafes takarken sıraların daha yakın düzenlenebileceği kanısındayız. Çoğu durumda bu ekim modeli gerçekleşir ve çoğu üzüm çeşidi için uygundur.

Bir sonraki önemli nokta, her çeşit için sıraların yönüdür. Beyaz üzümler için güneş ışınlarının dik dizilimi idealdir, ancak kırmızı üzüm çalıları ışık yönüne paralel olarak dikilir. Böylece yüksek tat niteliklerine ulaşmak ve kümelerin gelişmesi için en uygun koşulları yaratmak mümkün olacaktır.

Duvar kağıdı için

Kafes çoğu bahçe ürününün yetiştirilmesinde sıklıkla kullanılır. Desteklerin yardımıyla uzun bir asmayı rahatça konumlandırabilirsiniz. Sıralar arasındaki mesafe hesaplanırken kafes türü dikkate alınır. Tek düzlemli şema kullanıldığında, meyve mahsulü manuel olarak işlenirken 2 metreye kadar alan bırakılır. İki düzlemli seçenekler de yaygın olarak kullanılmaktadır. Sıralar arasındaki mesafe desteğin üst kenarından hesaplanır. Çalıları elle işlerken mesafe 2 metrede, bahçe mekanize ekipmanı kullanıldığında ise 3 ila 4 metre arasında bırakılır.

Daha iyi bir aydınlatma elde etmek için bahçıvanlar kafese bağlanan dalların 10-20 santimetre mesafede olduğundan emin olurlar.. Ayrıca tacın yayılımını ve yüksekliğini de dikkate almalısınız. Aşılı üzümlerin yerli köklü türlere göre daha fazla besin maddesine ihtiyacı vardır. Kök sisteminin yapısı da göz ardı edilmez. Bazı çeşitlerde kökler derindir ve toprağın çok derinlerine iner, bazılarında ise toprağın üst katmanlarında bulunur. Kullanılan halıların düzeni aydınlatmayı etkiler. Burçlar arasındaki mesafe değiştirilerek ayarlanabilir.

Bitkinin kök sistemi ve kurulan kafes türü dikkate alınarak bitkiler arasındaki mesafeyi gösteren tablolar derlendi.

Tek şeritli halılar:

kendi köklü üzümler – 2,5 ila 3 metre arasındaki mesafe;
aynı tür çalılar, ancak damla sulama sistemi ile – 3 ila 3,5 metre arasındaki mesafe;
aşılı üzüm – çalılar arasındaki boşluk aynı bırakılır (3-3,5 metre);
damla sulama sistemi ile aşılanmış bitkiler – 3,5 ila 4 metre arası.

İki düzlemli halıların şeması;

kendi kök sistemine sahip çalılar – bir buçuk ila 2 metre arasında;
kendi kök üzümleri, damlama sistemi kullanılarak sulanan – 1,8 ila 2,5 metre;
aşılı meyve bitkileri – 1,8 ila 2,5 metre arası;
damla sulama ile aşılanmış üzümler – 2,5 ila 3 metre arası.

Bahçıvanlar bu tabloyu derlerken asma arasındaki 10-15 santimetre ile 20-25 santimetre arasında değişen standart mesafeyi kullandılar.

Optimum sürgün sayısını hesaplayarak maksimum verimi elde edebilirsiniz. Çalılar sadece yeşil kütleyi değil aynı zamanda büyük kümeleri de oluşturacak kadar dayanıklı olmalıdır.

Endüstriyel çeşitler için

Endüstriyel ölçekte meyve bitkileri yetiştirirken geniş ekimler düzenlenmelidir. Büyük bir bağın bakımı için özel damla sulama sistemleri kurulur. Çalıları düzenli olarak nemlendirecek ve toprakta istenilen nem seviyesini koruyacaklardır. Ayrıca tek düzlemli kafesleri de kurun. Büyürken özel gübreler kullanılmadan tamamlanmaz. Gerekli miktarda besin, sulu, lezzetli ve hoş kokulu bir mahsulün oluşmasını sağlayacaktır.

Sahada yerden tasarruf etmek için bitkiler arasında bir buçuk metre boşluk bırakabilirsiniz, tüm tarım makinelerinin serbestçe geçebilmesi için sıralar arasında en az üç metre boşluk bırakılmalıdır.

Serada ekim mesafesi

Kuzey bölgelerinin sınırları içerisinde, özellikle sıcağı seven çeşitler yetiştirilirken, genellikle seralara üzüm ekilir. Bazı türler düşük sıcaklıklara tolerans göstermez ve hatta ölebilir. Seralar, çalılar için konforlu koşullar yaratmaya ve onları hava koşullarından korumaya yardımcı olacaktır. Konforlu bir sıcaklığı korumak için ek ışık kaynakları ve ısıtıcılar kurabilirler.

Modern seraların boyutları her zaman önerilen ekim düzenine uymaya izin vermemektedir ancak özel sera koşulları bitkilere zarar vermeden mesafeyi kısaltmayı mümkün kılmaktadır. Beslenme, aydınlatma ve sulama yapay ve kontrollü olduğundan hafif bir kalınlaşma oldukça kabul edilebilir. Damla sulama sistemleri ve ultraviyole aydınlatma burada en sık kullanılmaktadır. Örtü altı yetiştiriciliğinde sıra arası 2 metreye kadar bırakılırken, çalılar ise bir buçuk metre mesafeye dikilir. Bu ekim modeli Rusya’daki birçok bahçıvan tarafından seçilmektedir.