İlkbaharda nasıl üzüm ekileceğini bilmek bahçıvanların büyük hata ve sorunları ortadan kaldırmasına yardımcı olabilir. Adım adım talimatlara göre Sibirya’ya ve diğer bölgelere iniş önemli ölçüde farklıdır ve bu noktaların dikkate alınması gerekir. Ayrıca ekim malzemesi seçimine ve ekim sürecinin kendisine de dikkat etmeniz gerekecektir.
Yer ve koşullar
Zaten sonbaharda üzümler için bir arsa hazırlamak gerekiyor. Yalnızca birkaç çalı dikmeye karar verirseniz güney tarafına odaklanmanız gerekir. Bir alternatif, bitkilerin ek ısı alacağı evin duvarının yakınına bitki dikmektir. Güney yamaçlara mümkün olduğunca dikkatli bir şekilde yerleştirilmiş birkaç sıra çalı dikilmesi tercih edilir.
Seçilen yerin ne kadar güneşli olduğunu ve rüzgardan iyi korunup korunmadığını değerlendirmek çok önemlidir.
Böyle bir an, özellikle güneş ışığının ve cereyanların eksikliğinin en iddiasız çeşitliliği bile mahvedebileceği Sibirya’da geçerlidir. Ağaçlardan oluşan bir çit dikmek ek koruma görevi görebilir. Aralarında en iyi adaylar kavak ve çamdır. Kış çavdarı ekilerek ön toprak iyileştirmesi sağlanır. Not: Eğer tam olarak güneye üzüm dikmek mümkün değilse güneybatı ve güneydoğu tarafları iyi bir alternatif olabilir.
Yamaçların alt kısımlarında, özellikle belirgin ovalarda, bu tür çalılar kendilerini iyi hissetmezler, sürekli dondan zarar görürler. Ağaçlara olan mesafe 3-6 m olmalıdır. Kök sisteminin büyüklüğüne ve büyüme aktivitesine bağlı olarak değişir.
Son teslim tarihleri
İlkbaharda veya yaz başında üzüm dikmek, bu işlemi sonbahara kadar ertelemekten çok daha iyidir. Bu görüş uzmanların büyük çoğunluğu tarafından kesin olarak paylaşılmaktadır. Belirli bir an, hava durumu dikkate alınarak seçilir. Öncelikle toprağın çözülmesini beklemeniz gerekir. Ancak erken de olsa en azından 15 Nisan’da çalışmaya başlamanız gerekiyor. İlkbahar ekimi için en uygun “pencere” haziran ortasında sona eriyor.
Dikim malzemesi seçimi
Nisan ortasından Mayıs ortasına kadar yıllık odunsu fidelerin dikilmesi gerekir. Mayıs ayının sonunda ve Haziran ayının başında yeşil bitkisel bitkilerin kullanılması daha iyidir. İyi bitkilerde yükseklik 0,7 m’den az olamaz. Ancak bu durumda normal geliştiklerini söyleyebiliriz. Gövdenin ne kadar elastik olduğunu ve meyve sularına iyice doymuş olup olmadığını kontrol etmek önemlidir.
Normalde kabuğun rengi açık kahverengidir. Noktaların veya ölü bölgelerin varlığı kabul edilemez. Ayrıca en az 4 aktif noktanın olup olmadığının da kontrol edilmesi gerekmektedir. Yapraklar kurumamalıdır. Parlaklığını ve elastikiyetini, dokunuş hassasiyetini değerlendirin.
Köklerde küçük kesikler bile olmamalıdır. Yeterli hacimleri ve iyi dallanmaları çok önemlidir. Köklerin rengi, spesifik çeşidine bağlı olarak farklılık gösterir. Hem kahverengi hem de sütlü tonlar mümkündür. Her durumda, küçük çürüme ve kuruma belirtileri bile dışlanmalıdır.
Kökün beyaz kısmı normaldir. Brown – zaten en azından korku uyandırıyor. Yıllık sürgünler iyi olgunlaşmalı ve kesimde sulu yeşil bir renge sahip olmalıdır.
Hafif bir baskı ile gözlerin düşmesi kabul edilemez. Fidelerin kurutulmasından da kaçınılmalıdır.
Ekim süreci
Yeni başlayanlar için üzüm ekimine ilişkin adım adım talimatlar çok basittir. Öncelikle fideleri 12 ila 24 saat önceden temiz suda ıslatmak gerekir. Yıllık sürgün 3 veya 4 göz kalacak şekilde kesilmelidir. Üst düğümlerin köklerinden tamamen kurtulmaya değer, ancak alt düğümlerde yalnızca yenilenirler. Yeşil bitkisel fidelerin güneş ışınlarından yanmamaları için sertleştirilmesi gerekiyor. Bir gölgelik altında veya açık bir “dantel” gölgesinde pozlamayla başlarlar.
4-6 günlük böyle bir rejimin ardından 8-10 gün doğrudan güneşe maruz kalmak da gerekir. Odunlaşmış fidelerin düzgün şekilde dikilmesi, onlar için kil veya çernozem substratı kullanılması anlamına gelir. Çukur 80x80x80 cm boyutunda olmalıdır. Çukurun tabanı humus ve verimli topraklardan oluşan besleyici bir “yastık” ile donatılmıştır. Böyle bir karışımın 70-100 kg’a ihtiyacı vardır. Sıkıştırma işleminden sonra dökülen karışımın üzerine gübreler (0,3 kg süperfosfat ve aynı miktarda potasyumlu gübreler) serpilir.
Bütün bunları toprakla karıştırdıktan sonra serilen kütle tekrar sıkıştırılır. Verimli toprak, yaklaşık 50 cm derinliğinde boş kalacak şekilde eklenir. Çukurun ortasında alçak bir tümsek oluşturularak içine doğrudan üzüm fidesi dikilir. Dikimden sonra delik yaklaşık 25 cm derinlikte kalmalıdır. Gübre içermeyen basit verimli toprakla bu seviyeye kadar doldurun.
Standart kurallar, inişten sonra toprağın hafifçe sıkıştırılması ve ek olarak sulanması gerektiğini belirtir. Ancak kumlu topraklarda durum biraz farklıdır. Orada zaten 80x80x105 cm sistemine göre iniş girintisinin normalden daha derin yapılması gerekiyor. Besinlerin daha az yıkanması için en altta 15-20 cm kalınlığında tabak şeklinde kilden bir “kale” yapılır. Daha sonra yüksek kaliteli bir chernozeme benzer olması gereken 25 cm kalınlığında bir besin tabakası gelir.
Fidelerin sulanması ekimden 2-3 gün önce durdurulmalıdır. Bu, inmesi zaten çok daha kolay olan güçlü ve istikrarlı toprak parçaları elde etmenize olanak sağlayacaktır. Kilden kale yerine, sıkı ve sağlam bir şekilde yerleştirildiği sürece tuğla savaşını kullanabilirsiniz.
Dikimden sonra bitki bol sulanmalı ve gölgelendirilmelidir. Ancak dikkate alınması gereken bir takım incelikler de var.
Bu yüzden, Tüm üzüm ekimleri normalde çok önceden planlanır. Optimum yetiştirme rejimleriyle ilgili kafa karışıklığını ve sorunları ortadan kaldırmak için teknik ve sofralık çeşitlerin birbirinden ayrılması zorunludur. Aralarındaki mesafeler çok dikkatli korunuyor. Kafesin altındaki destekler, koridorun kenarından oluğun kenarından 10 cm mesafede yerleştirilir, çevre arduvazla güçlendirilebilir. Isı birikimini sağlayacak olan fidelerin etrafına parke taşı kazmak faydalıdır.
Bu sayfayı favorilerinize ekleyebilirsiniz
