Son zamanlarda koyun yetiştiriciliği önemli ölçüde popülerlik kazanmaktadır. Hayvanlar hem özel çiftliklerde hem de ticari amaçlarla yetiştirilerek önemli miktarda kar elde edilmektedir. Seçkin ve pahalı peynir çeşitlerinin yapıldığı lezzetli et ve sütün yanı sıra koyun ve koçlar, çevre dostu giyim üretimi için malzeme görevi gören mükemmel yün sağlar. Tüm cins çeşitleri arasında, yüksek özellikleriyle öne çıkan yağlı kuyruklu koyunlar özellikle değerlidir.
Yağlı kuyruklu koyun / koç
Bu çeşitlilik, adını vücut yapısında yağ kuyruğunun varlığından dolayı almıştır – sakrumdan başlayıp kuyruk tabanından ilk 5 omurda biten bir tür yağ “torbası”. Kurdyuk, üst kısmı yünle kaplı iki yarıdan oluşur ve aralarına kuyruk yerleştirilir. Ayrıca yağın sadece kuyruk sokumu ve uylukta değil, aynı zamanda iskeletinin etrafındaki kuyrukta da biriktiği bir grup yarı yağlı kuyruklu koyun (Tuşino, Karabağ) vardır.
Genel açıklamaya göre yağlı kuyruğun normal ağırlığı yaklaşık 8-10 kg’dır, ancak cinse bağlı olarak 30 kg’a kadar ulaşabilir. Besi döneminde yağ, büyük miktarda vitamin, mineral ve nem kaynağı burada biriktirilir ve bu da beslenme sorunları ortaya çıktığında hayvanın hayatta kalmasına yardımcı olur. Bu özelliği ile yağlı kuyruklu koçlar develere biraz benzer, sadece bu birikintilerde hörgüç şeklinde, koyunlarda ise papanın üzerinde çıkıntılı yağ mühürleri şeklinde oluşur.
Biliyor musun? Yağ kuyruk yağı mükemmel bir koruyucu özelliklere sahiptir. Sıcak iklimlerde etin taze kalması için bu ürünle ovalandı.
Yağlı kuyruk yağı, geleneksel oryantal yemeklerin hazırlanmasında ve ayrıca soğuk algınlığı için ovalamada yaygın olarak kullanılır..
İnsanlık XNUMX. yüzyıldan beri bu tür koyunları yetiştiriyor. Çoğunlukla, daha önce Asya ülkelerinde yetiştiriliyorlardı, ancak şimdi bu hayvanlar diğer bölgelerde de yaygın.
Temel özellikleri
Yağlı kuyruklu koyun ve koçların ortalama boyu 1 m civarındadır. Ağırlık cinse göre değişir, ancak yaklaşık veriler şu şekildedir: bir dişinin ortalama ağırlığı yaklaşık 70 kg, bir koç ise 80-90 kg’dır.ve iyi bakım koşulları altında kütle bu rakamları aşabilir. Hayvanlar oldukça ilginç görünüyor: Uzun ince bacaklarda güçlü bir gövdeye sahipler, sarkık kulakları olan nispeten küçük uzun bir kafaları var ve çoğu zaman boynuzları yok.
Ceket oldukça sert ve kalındır, her zaman tek seslidir, siyah, gri, kahverengi ve bazen kırmızı olabilir.. Halı ve battaniye yapımında kullanılır. Daha kaliteli yün, koyun derisi paltoların, elit kürk ürünlerinin üretimi için iyi bir malzeme haline gelir.
Yağlı kuyruklu hayvanların eti bir incelik olarak kabul edilir. Lezzetli ve besleyicidir, özellikle altı aya kadar olan genç kuzuların karkası takdir edilmektedir. Bu zamana kadar kuzunun ağırlığı 35 kg’a ulaşabilir, yani yiyecek bir şeyler vardır.
Türün avantajları ve dezavantajları
Yağlı kuyruklu koyunlar meralarda diğer çeşitlere göre çok daha sık bulunur.
- Bu, yalnızca hayvanların birçok fayda sağlamasıyla (süt, et, domuz yağı, büyük miktarda yün verirler) değil, aynı zamanda doğanın onlara bahşettiği çok sayıda olumlu özellik ile de açıklanmaktadır:
- inanılmaz dayanıklılık – meranın hayvanların konuşlandığı yerden uzakta olması hiç de korkutucu değil, çünkü yağlı kuyruklu koyunlar ve koçlar 500 km’ye kadar olan mesafeleri kolayca katedebilir;
- diyete iddiasız – hayvanlar yaklaşık bir yıl boyunca yalnızca merada yaşayabilir;
- bireylerin kuzey ve güney bölgelerinde, dağlarda ve ovalarda yetişmesi nedeniyle farklı sıcaklık rejimlerine uyum;
- hayvanlar yoğun bir şekilde beslenir, hızla iyi kilo alır;
- yağ kuyruğundaki birikintiler sayesinde beslenme eksikliği ile iyi durumun korunması;
- Hastalık direnci.
Biliyor musun? Koyunlar ve koçlar çobanlarını iyi hatırlarlar. Otlatma sırasında iki koyun sürüsü karışırsa, çobanların ilk çağrısında hayvanlar sahiplerine dağılır.
Eksikliklerden bahsedersek, burada belki şunu ayırt edebiliriz: tek olumsuzluk, hayvanın sürüden ayrılması durumunda bağımsız olarak ahıra giden yolu bulamamaktır. Bu özellik tüm koyunlarda mevcuttur.
Yağlı kuyruklu koyun ırkları
Yağlı kuyruklu koçlar ve koyunlar farklı bölgelerde – Kafkasya’nın dağ sıralarında, Rusya’nın kuzey ovalarında ve Kırım’da – eşit derecede başarılı bir şekilde kök salıyor ve ürüyor. Çaprazlama yoluyla, aralarında en popüler olanları Hissar, Edilbaev ve Kalmyk olan çeşitli et-yağ ırkları yetiştirildi.
Hissarskaya
Özbekistan topraklarında Gissar ırkının ıslahına başarıyla başlandı. Temsilcileri en güçlülerden biridir, yetişkin bir erkeğin maksimum ağırlığı 190 kg’a, dişiler – 130 kg’a ve 4 aylık genç bir kuzunun – yaklaşık 50-60 kg’a ulaşabilir. Hayvanın toplam kütlesinin yaklaşık üçte biri yağlı kuyruk olabilir. Kesim sonrası et verimi oldukça yüksektir, karkas ağırlığının yaklaşık %60’ı kadardır.
Önemli! Hissar cinsi koyun ve koçlar — Bununla birlikte, en büyük olanı, yünlerinin kalitesiz olması ve yaşlı hayvanların etinin hassasiyetini ve sululuğunu kaybetmesi nedeniyle 5 aydan büyük bireylerin yetiştirilmesi tavsiye edilmez.
Özbek ırkı ortalama yün toplama ve süt verimine sahiptir. Yılda 2 kg’dan fazla sert yapağı kesilmez, bu da neredeyse hiçbir değere sahip değildir, ancak yalnızca sıcak dönemlerde olası böcek saldırıları tehdidini taşır. Kaplamanın rengi genellikle bölgeye bağlıdır: siyah veya kahverengi, koyu kırmızı olabilir. Dişi bir koyun yılda yaklaşık 140 litre süt üretir.
Bir koyun, bir kuzu için 1 kuzu verebilir ve yalnızca nadir durumlarda iki kuzu doğar.. Hem süt hem de vitamin mera otunu içeren yeterli beslenmeyle kuzular oldukça hızlı büyür ve 70 ayda 6 kg’a kadar ağırlık kazanır.
Gissar ırkının tarihçesi Özbekistan Yönü Yetişkin bir kişinin et ağırlığı, kg
– erkek
– dişi
190
130
Doğum ağırlığı, kg yaklaşık 6 Büyüme, g/gün’e kadar 500 Et kalitesi Kuzular yumuşaktır ve hoş bir tada sahiptir.
Yetişkinlerde daha serttir ve kendine özgü bir kokusu vardır.
Kesim eti verimi, % 60 Süt verimi, l 120 Sütün yağ içeriği, % 5–9 Birey başına yün kırkımı, kg 2 kg
Edilbayevskaya
Gelişmiş bir göğüs kemiğine sahip, geniş bir fiziğe sahip en dayanıklı yerli cins. Otlatma sırasında büyük miktarda besin depolar, bol miktarda kaliteli yün ve tam yağlı süt verir. Yetişkin bir koçun ağırlığı 145 kg’a, koyun ise 110 kg’a ulaşır ve ortalama yüksekliği 90 cm’ye kadar çıkar. 4 aylık genç bir kuzunun ağırlığı 40-45 kg’a kadar çıkar. Kesimden sonra tek bir hayvandan yaklaşık% 50-55 oranında saf kuzu eti elde edilir ve hala anne sütüyle beslenen genç kuzuların eti en besleyici et olarak kabul edilir.
Cinsin ana renkleri siyah ve kırmızıdır ve siyah olanların kendine has özellikleri vardır – yün bakımından lider konumdadırlar. Edilbaevskaya’nın erken gelişmiş cinsi – gençler hızla şişmanlıyor, kilo alıyor ve yağ biriktiriyor. Bir koyunun yıllık süt verimi 180 litre, yünü ise yaklaşık 3,5 kg kırkılmaktadır.
Edilbayev koyunları yüksek doğurganlık ile ayırt edilmez – bir dişi yılda 1-2 kuzu verir, daha az sıklıkla – üç.
Cins tarihi Edilbaevskaya Özbekistan, Kazakistan Hedef Et Yetişkin bir kişinin ağırlığı, kg
– erkek
– dişi
145
110
Doğum ağırlığı, kg 5,5 Büyüme, g/gün 600’e kadar Et kalitesi Kuzular yumuşak, hoş bir tada sahiptir.
Yetişkinlerde ise daha katıdır.
Kesim eti verimi, % 50–55 Süt verimi, l 180 Sütün yağ içeriği, % 5–9 Birey başına yün kırkımı, kg 3,5
Kalmık
Kalmyk yağlı kuyruklu koçlar Moğolistan ve Batı Çin’den Avrupa ülkelerinin topraklarına getirildi. Diğer ırklarla karşılaştırıldığında, daha kaba ince bir kürkü ve oluşumu bel bölgesinden başlayıp arka kutuplara geçen büyük yağlı bir kuyruğu vardır. Bazı erkeklerin bebeklik döneminde boynuzları vardır.
Çoğunlukla cins kırmızı bir renge sahiptir, ancak sektörde önemli talep gören beyaz temsilciler de vardır.
Türünün en büyüklerinden biri olan hayvanlar, yetişkin bir koçun ağırlığı 140 kg’a, koyunların ise 90 kg’a kadar ulaşır. 16-18 aylık bir kuzunun ağırlığı 45 kg’dan fazladır.
Kesimden sonra koçtan 70 kg’a kadar, koyundan yaklaşık 45-50 kg’a kadar, kuzudan ise 20-25 kg’a kadar taze et elde edilir. Genç bireylerin etleri esas olarak değerlidir – lezzetli ve yumuşaktır, yıllar geçtikçe kalitesini kaybeder ve yağlı bir tat kazanır.
Yıllık süt verimi yaklaşık 100 litredir, yün 3 kg’dan fazla kesilmez.
Kalmyk koyun cinsi birden fazlaya ait değildir. Kural olarak koyun bir kuzu verir ve vakaların yalnızca %4’ünde ikiz doğabilir. Kuzular hızlı bir şekilde kilo alırlar; 1,5 ayda bu kilo günlük 0,5 kg’a ulaşabilir.
Cinsin tarihçesi Kalmyk Rusya Yönü Bir yetişkinin et ağırlığı, kg
– erkek
– dişi
140
90
Doğum ağırlığı, kg 5,5 Büyüme, g/gün 500’e kadar Et kalitesi Kuzular yumuşak, hoş bir tada sahiptir.
Yetişkinlerde ise daha katıdır.
Kesim eti verimi, % 55–60 Süt verimi, l 100 Süt yağı içeriği, % 5–9 Birey başına yün kesme, kg’a kadar 3
Yağlı kuyruklu koyun tutmanın özellikleri
Yaz döneminde hayvanlar meralarda doğal koşullarda tutulur, burada geceyi geçirmek için ayrı yerler düzenlenir, yağmur durumunda barınak bulunur. Sonbaharın başlamasıyla birlikte sürü ahıra taşınır. Yağlı kuyruklu koyunlar ve koçlar, hava sıcaklığı en az + 5 ° С olan, taslaklardan korunan kuru, ferah odaları tercih eder. Hayvanların amonyak dumanından boğulmaması için iyi bir havalandırma olmalıdır.
Nem ve küf sürünün sağlığını olumsuz etkileyebileceğinden altlık temiz ve kuru tutulmalıdır. Kaplamayı günlük olarak değiştirerek zeminin talaş veya kuru otla kaplanması tavsiye edilir. Suyu günde 2 kez değiştirilen su kapları taktığınızdan emin olun. Her gün tüm odayı temizlemeniz gerekiyor.
Bu tür koyunların hastalıklara karşı bağışıklığı yüksektir, ancak sorun yaşamamak için hayvanların periyodik veteriner muayenelerine ve bulaşıcı hastalıklara karşı koruyucu aşılara ihtiyacı vardır. Ayrıca toynakları ve ceketi de izlemeniz gerekir. İlkbahar-yaz döneminde hayvanlar periyodik olarak (1,5-2 ayda 1 kez) yıkanır ve topallık gelişmemesi için yılda 2-3 kez toynakları kesilir.
Önemli! Yağlı kuyruklu koyunları şeker pancarı ile beslemeyin — bu ürün yüzünden hayvanlar şeker hastası olabilir. Ayrıca bataklıkta kesilen yiyeceklere ve ölüme yol açan donmuş sebzelere bulaşmaktan da kaçınmanız gerekiyor.
Sıcak dönemde yağlı kuyruklu koçlar merada beslenir. Çimlerin örtüsünün yoğunluğu farklılık göstermese bile bu hayvanlar için oldukça yeterlidir. Sürüyü kışlama alanlarına taşırken çiftçinin görevi hayvanlara iyi beslenme sağlamaktır. Kural olarak, sabahları katı yiyecekler, öğleden sonraları dengeli konsantre bileşimleri ve akşamları saman verilir. Diyete çiğ sert sebzeler formundaki vitamin takviyeleri de dahil edilir.
Yağlı kuyruklu koyun yetiştiriciliği
Yağlı kuyruklu koyun yetiştirmek, yatırılan sermayenin kendini amorti ettiği ve çok hızlı bir şekilde katlandığı oldukça karlı bir iştir. Bir safkan koç tüm sürüyü gübreleyebilir, bu nedenle sürüde genellikle 2-3’ten fazla kişi tutulmaz.
Döllenmiş bir dişi yaklaşık 150 gün boyunca bir kuzu (kuzular) doğurur. Kuzulama genellikle sorunsuz gerçekleşirken, aynı anda 1 ila 3 kuzu doğabilir. Dişi, sıcaklığın en az + 17 ° C olması gereken ayrı bir muhafaza ile donatılmıştır. Birkaç gün sonra, yeni doğmuş kuzular oldukça bağımsız olarak otlayabilirler, aynı zamanda kütlelerini hızla arttırırlar ve 6 aylık olduklarında yetişkin bir hayvanın ağırlığının% 70’ini kazanırlar. Kuzu 4 aylık olunca annesinden sürüye alınır.
Yağlı kuyruklu koyun yetiştiriciliğinin, düşük maliyetle büyük karlılığa güvenle atfedilebilecek birçok avantajı vardır. Bilim adamları koyunların hormon varlığını tespit edebildiğini kanıtladılar…
