Beyaz koyun ırkları

Beyaz koyunlar farklı cinslerin temsilcileridir. Tekdüze saf beyaz kaplamaları nedeniyle değerlidirler. Bu tür hammaddelerden herhangi bir renk verilebilecek yüksek kaliteli iplik yapılır. Makale, okuyuculara beyaz yün veren çeşitli koyun türlerinin temsilcilerini tanıtacak.

beyaz koyun

başıboş

Rambouillet ırkı 18. yüzyılda Fransa’da ortaya çıktı. İspanya’dan gelen merinoslar esas alınarak İngiliz uzun tüylü kuzularıyla melezlendi. Cins et ve yün yönüne aittir.

Karakteristik:

• güçlü yapı;
• iyi tanımlanmış kas kütlesi;
• arka çizgi düzdür;
• vücut uzatılmıştır;
• bacakların başı ve alt kısmı kıllarla kaplı değildir;
• rune rengi – beyaz, uzunluk – 8 cm’ye kadar, incelik sınıfı 64;
• bir erkekten kesme miktarı yılda 10 kg’dır;
• zhiropot bol, bej;
• yetişkin bir kuzunun ağırlığı 90 kg’a ulaşır, rahim – 55-60 kg;
• Rambouillet koyunların doğurganlığı ortalama %150 düzeyindedir.

dua edecek

Prekos cinsi de Fransa’da elde edildi. Yetiştirilmesi için rambouillet ve ince yapılı İngiliz koyunları kullanıldı. Ebeveyn genleri sayesinde hayvanlar güçlü bir yapıya, iyi vücut kıllarına ve erken gelişmişliğe sahip oldu.

Cins melezi

Özellikler:

• büyük gövde;
• sırt düz, sakrum geniş;
• bacaklar doğru ayarlanmış;
• kuzular boynuzsuzdur, kuzular kısmen boynuzludur;
• erkeğin ağırlığı 120 kg’a, rahim ise 65-70 kg’a ulaşır;
• yün liflerinin uzunluğu 8-10 cm, yıkama sonrası hammadde verimi% 48’dir;
• incelik sınıfı – 58-60;
• doğurganlık – %140.

Cinsin dezavantajı karın bölgesinin, başın ve uzuvların küçük aşırı büyümesidir.

Merinos

Merinos koyunları yüksek kaliteli yünün sahipleridir. Yapağıları uzun ve incedir ve terzilik için pahalı kumaşlar yapılır. Bu tür hammaddelerin kendine özgü özellikleri vardır: higroskopiklik, ısıyı iyi tutma yeteneği ve yumuşaklık.

Merinos’un 2 çeşidi vardır: Avustralya ve Sovyet, ancak hepsi İspanyol koyunlarının torunlarıdır. Buna karşılık Avustralya’dan gelen koyunlar 3 türe ayrılıyor. Hayvanlar vücut yapısı ve yapağının kalitesi bakımından farklılık gösterir.

Bu hayvanların kürkü o kadar kalın ki bazen gözlerin üzerine bile sarkıyor. Merinos koyununun tüm vücudu muhteşem buklelerle kaplıdır. Çoğu merinos çeşidinin boynunda deri kıvrımları vardır.

Merinos koyunu

Bu cinsin koyunları et-yün yönüne aittir. Fizikleri uyumludur, ancak ağırlıkları küçüktür – yetişkin bir koçun vücut ağırlığı 90-100 kg’a ve rahim – 55 kg’a ulaşır.

Texel

Texel koyun ırkı Roma İmparatorluğu döneminde mevcuttu, ancak İngilizler 19. yüzyılda nihai gelişimine giriştiler. O günlerde yağsız kuzuya talep vardı, bu nedenle yetiştiriciler bu yönde çalıştı. Ve böylece çiftçilere yağsız et sağlayan bir cins elde edildi. Hayvanların vücudu, uzuvlar ve baş hariç, kalın beyaz tüylerle kaplıdır.

Özellikler:

• büyük vücut, kaslı korse iyi öne çıkıyor;
• vücut orantılı;
• gövde dikdörtgendir;
• bacaklar güçlü, düzdür;
• kompakt beyaz kafa;
• kulak kepçeleri, göz kapakları ve burun üzerinde siyah noktalar var;
• omuzlardaki büyüme 87 m’ye ulaşır, dişiler biraz daha küçüktür;
• koyun ağırlığı – 150 kg, rahim – 70 kg
• lif uzunluğu – 7 cm, erkekten yıllık kesme – 7 kg, rahimden – 4,5-5 kg.

Dikkat! Texel cinsinin temsilcileri sağlık, iddiasızlık ve dayanıklılık ile ayırt edilirler, fiziksel olarak güçlüdürler.

Hampshire

Hampshire koyunları İngiltere’den gelir ve 19. yüzyılın ilk yarısında yetiştirilir. Beyaz yapağının yüksek kalitesi nedeniyle çiftçiler arasında popülerdir. Bu hayvanlar için ortalama yıllık hammadde kesimi az olmasına rağmen, yünün yıkanmasından sonra net ürün verimi% 60’a ulaşmaktadır.

Hampshire koyunu

Referans. Hampshire cinsi et-yün verimliliği yönüne aittir.

Özellikler:

• büyük hayvanlar (koçlar 100 kg, kuzular – 70 kg’a kadar);
• göğüs güçlüdür;
• sırt düz ve geniştir;
• kafa kompakt, namluda kararmalar var;
• koçlar ve koyunlar yoklanır;
• orta uzunlukta beyaz yün (7-8 cm), incelik 58-60 sınıfına atanır;
• koçtan kesilmiş – 7 kg, rahimden – 4-5 kg;
• doğurganlık – %130.

Cinsin avantajı kuzuların erken gelişmişliğidir. Cinsin bir diğer artısı, yıkamadan sonra yüksek oranda yün çıkışıdır. Dezavantajı düşük doğurganlıktır.

Grozni

Grozni koyunları Dağıstan’dan geliyor. Kaba saçlı bir cinsin yaratılmasına yönelik seçim çalışmaları 1929’da başladı ve yalnızca 21 yıl sonra onaylandı. Dağıstan koyunları Avustralya merinoslarının torunlarıdır.

Özellikler:

• ince ama güçlü kemikler;
• yükseklik – 62 cm;
• koç ağırlığı – 90 kg, kuzular – 50 kg;
• düşmüş vücut;
• boyundaki cildin kırışması;
• vücut kısaltılır;
• arka bacaklar birbirine yakın yerleştirilmiştir;
• yün beyaz, uzun (10 cm’ye kadar), incelik 64 seviye;
• koçtan kesme 15 kg’ı aşar, rahimden kesme – 8 kg;
• zhiropot bej kaliteli;
• doğurganlık – %135;
• Etin kesim verimi – %50-55.

Altay

Bu cins Kırgız kökenlidir. Yetiştiriciler, çok fazla beyaz yün veren, ancak et verimliliğine zarar vermeyen koyunları yetiştirmeye başladılar. Uzun yıllar süren çalışmalar sonucunda artık yarı kaba çeşitlere ait olan büyük hayvanlar elde edildi.

Altay koyun cinsi

Özellikler:

• yetişkin ağırlığı – 100 kg (erkek) ve 62 kg (dişi);
• boynuzsuz koyunlar, koçların küçük boynuzları vardır;
• kafa kompakttır;
• vücut orantılı;
• gövde silindiriktir;
• orta uzunlukta güçlü uzuvlar;
• yün beyazdır, örgülü yapıdadır, heterojen yapıdadır;
• küçük bir kesim – bir erkekten bir yıl boyunca 5 kg’a kadar hammadde alınır, rahimden – 2,5 kg.

Referans. Alai ırkının dezavantajları, kraliçelerin düşük doğurganlık oranıdır – %105 ve yıllık ortalama yün kesiminin küçük olması.

Beyaz yünün özellikleri

Ak koyunlar insana yüksek kaliteli giysiler sağlar. Yapağıları ince, narin ve yumuşaktır. Bebekler için giysiler de dahil olmak üzere trikolar yapılır. Beyaz yünlü koyunun avantajları şunlardır:

• higroskopisite;
• yüksek ısı yalıtım özellikleri;
• bu tür hammaddelerden yapılan giysilerde sıcak veya soğuk değildir;
• Koyun beyaz yününden yapılan kumaşlar elektrikli değildir.

Dikkat! Koyun yapağısının bileşimi antibakteriyel özelliklere sahip bir madde olan lanolin içerir.

Beyaz koyun ırkları koyun yetiştiricileri arasında popülerdir, ancak ne yazık ki çoğu üretkenlik, doğurganlık ve dayanıklılık açısından incelik gerektirir. Farklı ülkelerden yetiştiriciler bu göstergeleri iyileştirmeye ve beyaz yünlü yeni koyun çeşitleri yaratmaya çalışıyor.