Enzoötische longontsteking bij varkens

Een van de infectieziekten die boeren over de hele wereld aanzienlijke verliezen bezorgen, is enzoötische longontsteking bij varkens. Deze ziekte is gevaarlijk omdat het zieke individu lange tijd drager van het virus blijft. Als de kudde groot genoeg is, worden de dieren voortdurend ziek. In chronische of acute vorm treft longontsteking jonge dieren en zelfs dieren die net hersteld zijn van de ziekte en immuniteit hadden moeten ontwikkelen.

Jong

Oorzaken van uiterlijk

De veroorzaker van enzoötische pneumonie zijn grampositieve mycoplasma’s met een draadvormige, stervormige of bolvormige vorm. De grootte van een enkel micro-organisme varieert gewoonlijk van 150 tot 600 nm.

Mycoplasma is resistent tegen een aantal geneesmiddelen: streptomycine, thalliumacetaat, neomycine, polymyxine en penicilline. Maar tetracycline en al zijn derivaten, evenals tylosine, kunnen effectief zijn bij de tijdige detectie van de ziekte.

Microben hebben een benijdenswaardige vitaliteit. Met een luchtvochtigheid van 75-80% en een gemiddelde temperatuur van 5 tot 10 graden behoudt mycoplasma al zijn eigenschappen gedurende 28 dagen. Als de temperatuur onder de 20 graden zakt, kan deze periode enkele maanden duren. Bij temperaturen boven de 50 graden sterft de ziekteverwekker, in dit opzicht wordt de effectiviteit van antiseptische oplossingen opgemerkt.

Risico lopen meestal varkens die de leeftijd van 7 maanden nog niet hebben bereikt en speenvarkens. Bij oudere dieren zijn gevallen van de ziekte vrij zeldzaam.

Enzoötische longontsteking bij varkens verspreidt zich op drie manieren:

• infectie door druppeltjes in de lucht (secretoire afscheidingen van reeds zieke dieren zijn verzadigd met mycoplasma’s);
• infectie tijdens het voeren (microben komen samen met zeugenmelk het lichaam van speenvarkens binnen);
• infectie in de baarmoeder (varkens worden geboren en zijn al getroffen door de ziekte).

Biggen worden geboren en zijn al getroffen door de ziekte

De ziekte treft gewoonlijk 30-80% van de veestapel, de sterfte van biggen kan zo laag zijn als 3% en kan oplopen tot 30%. De ernst van de ziekte en de snelheid waarmee deze zich verspreidt, zijn afhankelijk van een aantal factoren:

• verzorging en onderhoud van varkens;
• regelmaat van veterinaire onderzoeken;
• de samenstelling van het dieet;
• de leeftijd van het zieke individu;
• tijdige detectie van getroffen dieren.

Symptomen

Bij zogende biggen kan de incubatietijd 8-56 dagen duren, en in sommige gevallen zelfs langer. De acute vorm van de ziekte verandert zonder de juiste zorg vaak in een chronische vorm.

De belangrijkste symptomen van de ziekte in het beginstadium zijn typerend voor verkoudheid:

• neemt af, de eetlust wordt onderdrukt;
• er is een lichte stijging van de lichaamstemperatuur;
• er is niezen en vloeistofafscheiding uit de neusgaten;
• er is een zeldzame droge hoest.

De eerste 10-14 dagen van het verloop van de ziekte blijven de vitale functies van biggen bevredigend. Ze eten goed, zijn behoorlijk mobiel en actief. Maar zonder de juiste zorg wordt de hoest na verloop van tijd nat. En dit is het eerste teken van die schade aan de weefsels van de longen van het dier.

symptomatologie

Daarna gaat de ziekte over in een chronisch stadium, dat meer dan een maand duurt. Dit zijn de belangrijkste tekenen van deze fase:

• ’s Morgens, tijdens het voeden en lopen, is er een sterke, natte hoest, die vaak in aanvallen verandert;
• dieren bewegen minder, kiezen vaak een houding met de benen wijd uit elkaar;
• er is een zware, zeer snelle ademhaling;
• ontwikkelt buikademhaling en intermitterende koorts;
• de eetlust verdwijnt praktisch, zieke mensen verliezen gewicht en groeien langzamer.

Diagnostiek

Om enzoötische pneumonie te diagnosticeren zal een complex patho-anatomisch en klinisch epizoötologisch onderzoek nodig zijn. De aanwezigheid van de ziekte kan alleen in het laboratorium worden opgespoord.

Voor de uiteindelijke diagnose voeren dierenartsen een serologisch en bacteriologisch onderzoek uit op biologische monsters van biggen die besmet kunnen raken.

Behandeling

De meest effectieve behandelwijze is een zorgvuldig geselecteerd complex van antibiotica die actief zijn tegen mycoplasma’s. Er wordt dus een verbetering van de toestand van biggen waargenomen na het gebruik van de volgende medicijnen:

• levomycetine met norsulfazol, apramycine, belozin-200, neomycine, thiakat, chlooramfenicol, rotodium, apramycine, lincomycinehydrochloride (bij de behandeling van elk individu);
• premixen met sulfanilamidepreparaten, aërosolen die antibiotica bevatten (bij groepstherapie).

Levomycetin

Dierenartsen raden aan om dieren met een bijzonder ernstig beloop van de ziekte te ruimen vanwege de lage kans op herstel. Een grotere efficiëntie van de behandeling wordt waargenomen op die boerderijen waar de omstandigheden voor de verzorging van dieren en het onderhoud ervan op een bevredigend niveau zijn. De regelmaat van voeding en dieet zal ook een belangrijke factor zijn.

Aandacht! Om uitbraken van de ziekte in de toekomst te voorkomen, wordt periodieke vaccinatie van het gehele vee uitgevoerd. Dit is de meest gerechtvaardigde manier om epizoötische longontsteking onder controle te houden, zowel vanuit epidemiologisch als vanuit economisch oogpunt.

Preventie

Om het risico op enzoötische longontsteking bij het vee van de boerderij te minimaliseren, is het noodzakelijk om met alle mogelijke middelen te proberen de infectieketen te doorbreken. Hierdoor zal niet alleen het percentage getroffen varkens afnemen, maar ook hun natuurlijke immuniteit toenemen. Allereerst moet u weigeren vee te kopen op boerderijen waar gevallen van luchtwegaandoeningen zijn geregistreerd.

De lijst met noodzakelijke preventieve maatregelen omvat ook het volgende:

• regelmatige inspecties van het vee, isolatie en, indien nodig, ruiming van besmette personen;
• een compleet dieet, inclusief alle vitamines en mineralen die nodig zijn voor varkens;
• het handhaven van een comfortabele luchtvochtigheid en optimale temperatuuromstandigheden in de stal;
• het gescheiden houden van varkens overeenkomstig het behoren tot een of andere productie- of leeftijdsgroep;
• regelmatige vaccinatie van alle individuen.

Belangrijk! Preventie van dit type longontsteking is vooral een geïntegreerde aanpak. Als alle sanitaire en hygiënische eisen voor het houden van dieren in acht worden genomen, neemt het risico op infectie aanzienlijk af.

Conclusie

Een uitbraak van enzoötische longontsteking kan leiden tot het verlies van een derde van de jonge veestapel, en als gevolg daarvan tot een aanzienlijke economische verzakking van het landbouwbedrijf. Het is niet moeilijk om dergelijke problemen te voorkomen als u de meest comfortabele levensomstandigheden voor dieren creëert en preventieve procedures niet vergeet.