Dorper koyunları, büyük miktarda lezzetli et elde etmek için bu hayvanları yetiştirmek isteyen çiftçilerin ilgisini çekecektir, çünkü bu çeşitlilik özellikle et yönüne aittir. Ancak bu tür koyunlardan ne tür göstergeler beklenmeli ve bunların özel bir evde yetiştirilmesi hakkında bilmeniz gerekenler – bu makalede okuyun.
Dorpers’ın Afrika kökenli olması, onları Avrupa ve Rusya’da üremelerine hiçbir şekilde engellemez, sonuçta, vücutta sıcak bir kürk örtüsü olmamasına rağmen hayvanlar sıfırın altındaki sıcaklıklara bile mükemmel şekilde uyum sağlarbilim adamlarının hala bilimsel olarak açıklayamadığı durum. Ayrıca koyunların kökenleriyle doğrudan bağlantılı birçok ilginç özelliği daha vardır.
Cinsin tarihi
Geçen yüzyılın 30’lu yıllarında Güney Afrika Cumhuriyeti’nde yeni bir koyun türünün ortaya çıkmasının nedeni, diyet etine olan yüksek talepti ve mevcut hayvanları otlatmak için az miktarda yeşillik göz önüne alındığında, çiftçilerin yeni bir ete ihtiyacı vardı ve Yeterince yerel yetersiz yem olacak olan, yetiştirme konusunda iddiasız bir cins. Bu hedefe ulaşmak için mevcut birkaç cinsten koyunlar seçildi: Dorset Boynuzu, İran siyah noktalı koyun ve yağlı kuyruklu koyun.
Her birinin, yeni bir hayvanda yararlı bir şekilde bir araya getirilmesi gereken bir dizi olumlu özelliği vardı ve bu da sonunda gerçekleşti. Yeni türün genç büyümesi aktif olarak büyüyor ve gelişiyor, Afrika savanının sıcak koşullarında bile hızla kilo alıyorBir veya iki günlük su eksikliği bu hayvanların sağlığını etkilemez. Dorpers Avrupa’ya yalnızca otuz yıl sonra (1966’da) geldi, ancak gösterişsizlikleri nedeniyle hızla çeşitli ülkelere yayıldılar.
Biliyor musun? Yetiştiriciler, belirtilen koyun cinsinin adını uzun süre düşünmediler ve basitçe ebeveyn formlarının adlarını birleştirdiler: ilk hece “dorsethorn” ve ikincisi “Farsça kara başlı” dan. Bu arada, hayvan sadece ismin harflerini değil aynı zamanda çok muhteşem bir rengi de ikincisinden miras aldı.
Birkaç yıl sonra, Amerika ve Avustralya’daki çiftçiler niteliklerini takdir ettiler ve XNUMX. yüzyılda Dorper cinsi Kanada, Rusya ve dünyanın diğer benzer iklim bölgelerinde aktif olarak yetiştirilmeye başlandı. Koyunların soğuk mevsimde ısıtılmayan ağıllarda tutulmasının sağlık açısından ciddi sorunlara yol açmayacağı dikkat çekmektedir.
Cinsin temel özellikleri
Herhangi bir hayvan türünün en göze çarpan özellikleri konformasyon verileridir, ancak çiftçilerin bakış açısından seçilen temsilcilerin genel avantajları ve dezavantajlarının yanı sıra üretken nitelikleri hakkında bilgi edinmek çok daha önemlidir. cins çeşitliliği.
Görünüm ve açıklama
Dorpers’ın tüm temsilcileri, masif ve hafif uzun gövdeli, büyük, uyumlu bir şekilde inşa edilmiş hayvanlardır. Kalçalarda ve sırtın arkasında kaslar açıkça görülebilir, bu da büyük ölçüde kısa ve seyrek kürkten kaynaklanmaktadır (çoğunlukla dış kıl ve astardan oluşur). Kaplama rengi beyazdan açık griye ve hatta siyaha kadar değişir., ancak renk paleti ve tüylülük düzensiz olabilir: koyunların boynu, göğsü ve eyeri daha kalın büyümüştür, ancak midede neredeyse hiç saç yoktur. Bacakların, gövdenin ve boynun derisi beyazdır, ancak baş ve boynun üst kısmı siyahtır ve sıklıkla katlanır. Bacaklar her zaman kısa ve çıplaktır.
Dişilerde boynuzlar tamamen yoktur, koçlarda nadiren büyürler ve genellikle iki veya üç santimetrelik tüberküllerdir. Erkeklerin alnında yün karalama şeklinde kıvrılır ve koyunlarda bu ekleme zayıf bir şekilde ifade edilir veya hiç ifade edilmez. Dorpers’ın iki ana alt türü vardır: birincisi siyah bir kafaya sahiptir, üst kısmı ve boynu aynı koyudur ve ikincisi saf beyazdır ve genetik düzeyde koyu bir rengi yoktur. Renkli küçük koyunlar, yetişkin temsilcilerin görünümünü tamamen tekrarlayarak, küçültülmüş kopyalarına benzer.
Dorper koyunlarının yaşam beklentisi 15 yıldan fazla değildir., ancak 5-8 yıllık bakımın ardından haklı olmaktan çıkıyor: hayvanlar artık kilo almıyor. Diğer koyun türlerinin temsilcilerinde vücut ağırlığı beslenme kalitesine bağlıyken, Dorper koyunları yetersiz yemle bile hızla kilo alır ve genellikle 90-95 kg’a kadar ulaşır. Bireysel koyunlar 130-140 kg’a kadar “büyüyebilir”, ancak bu kuraldan çok istisnadır.
Bir aya ulaştıktan sonra genç hayvanlar zaten yaklaşık 12 kg ağırlığındadır ve özellikle iyi beslenmişse 25 kg ağırlığındadır. Diğer kuzularla karşılaştırırsak gelişim açısından 2-3 kat öndeler. İki aylıkken kuzunun ağırlığı 40 kg’a ulaşır ve dört ayda küçük iri yapılı erkekler yaklaşık 55 kg ağırlığındadır. Dokuz aylıkken, genç erkekler genellikle 70 kg’a ulaşır, bu nedenle genellikle diğer cinslerin daha küçük dişileriyle geçmeleri istenir. Etin iyi lezzeti ve yüksek kas gelişimi oranı, bu kuzuların ikinci nesli kadar erken bir dönemde görülebilir.
Verimlilik
Koyun etinin tat özellikleri üst düzeydedir ve diyet olarak kabul edilir. İyi beslenmiş bir koçtan et verimi hayvanın toplam ağırlığının %59’u düzeyindedir. Kas tabakasındaki yağ, diğer kuzu çeşitlerinde olduğu gibi kalın tabakalar halinde değil, eşit şekilde dağılır. Bu özellik sayesinde kas dokusu diğer cinslerin arka planında öne çıkıyor; keskin kokulu sarımsı yağ katmanlarından yoksun.
Ayrıca bu cinsin temsilcilerinin etinin kendine özgü bir “koyun eti” tadı yoktur; ve bu tür ürünlerdeki kolesterol seviyesi en aza indirildiği için çocuklar ve sindirim sistemi sorunları veya kardiyovasküler rahatsızlıkları olan kişiler için kullanılması tavsiye edilir.
Cinsin avantajları ve dezavantajları
Diğer koyun ırkları gibi Dorper’in de avantajları ve dezavantajları vardır, ancak ikincisi o kadar önemli değildir.
- Hayvan tutmanın başlıca avantajları şunlardır:
- yaşam koşulları ve bakım konusunda iddiasızlık;
- etin yüksek tat özellikleri;
- koyunların üreme kolaylığı ve hızı;
- standart dişi çokluğu (bir birey yavru başına iki ila beş kuzu getirir);
- genç hayvanların iyi bağışıklığı ve hızlı büyümesi;
- koyunlarda erken ergenlik (dişiler için yaklaşık sekiz ay ve kuzular için beş ay);
- Helmintlere ve deri parazitlerine karşı iyi direnç, genç hayvanların ve yetişkinlerin sık sık solucanlardan arındırılması ihtiyacını ortadan kaldırır (bu özellik hayvanlarda genetik düzeyde sabittir).
Biliyor musun? Bilim adamlarının yaklaşık tahminlerine göre, yeryüzündeki ilk koyun yaklaşık 6-7 bin yıl önce ortaya çıktı ve Türkiye topraklarından dünyaya yayılmaya başladı.
- Cinsin eksiklikleri arasında en göze çarpanlar şunlardır:
- nispeten yüksek hayvan maliyeti;
- yüksek yerlerde kalmanın imkansızlığı (yüksekliğe olan sevgileri nedeniyle genellikle üst katlardan, samanlıklardan vb. düşerler).
Ek olarak, bazı çiftçiler kısa kılları ve düşük süt verimini dezavantajlara bağlamaktadır, ancak genel olarak, koyunlar yalnızca dar bir yönde kullanılabilir – et için.
Bakım
Her sahip, koyunlarının hızlı kilo almasıyla ilgilenir, bu nedenle uygun şekilde dengelenmiş bir beslenme, hayvan bakımının en önemli yönlerinden biri olarak kabul edilir. Yaz aylarında koyunlar genellikle günde iki kez beslenir: sabah ve akşam ve gün boyunca meralarda ihtiyaç duydukları her şeyi kendileri bulurlar (yalnızca kök bitkileri veya konsantre yemleri ekleyebilirsiniz). Kış mevsiminde hayvanların beslenmesi biraz değişir ve beslenme sayısı günde 3-4 defaya kadar artar.
Bu durumda, günlük beslenmenin temelini saman ve saman, tahıl, kepek, silaj ve kök bitkileri oluşturur; genellikle soğuk mevsimde hayvanları beslemek için hasat edilir. Besin karışımları için alternatif bir seçenek, farklı tahılların ve soyulmuş sebzelerin karışımından elde edilen tahıllardır. Koğuşlarınızın yalama sürecinde ihtiyaç duydukları tüm mineralleri alabilecekleri tezgahlara (veya belirli bir yere) tuz topakları koymak faydalıdır. Bu özellikle hamile kadınlar için önemlidir çünkü her zaman besin ve vitamin eksikliği yaşarlar.
İçme konusunda ise tezgahlarda her zaman su bulunmalı, Ayrıca mera tesise uzaksa sulukların da oraya yerleştirilmesi gerekir.
Dorpers’ın iyi bağışıklığına rağmen, şap hastalığı, bruselloz, bulaşıcı mastit ve çiçek hastalığı gibi yaygın hastalıklardan birinin gelişme olasılığı dışlanmamalıdır. Ayrıca bazen, özellikle kuzuların orman kuşağına yakın otlatılması durumunda kuduz enfeksiyonu vakaları da olabiliyor.
Önemli! Kışın suyu ısıtmak daha iyidir çünkü koyunlar soğuk sıvı kullanımı nedeniyle üşütebilir.
Hemen hemen her sorunun ana nedeni, sahibinin hayvana dikkat etmemesi ve özellikle hayvanların daimi konutlarını temizlerken hijyen kurallarını göz ardı etmesidir. Örneğin gübrenin zamanında temizlenmemesi nedeniyle toynak çürüklüğü gelişebilir, durak tasarımının uygunsuz düzeni nedeniyle uzuvların olası kırıklarından veya çıkıklarından bahsetmiyorum bile. Belirli bir bireyin davranışında herhangi bir ihlal olması durumunda, hayvanın geri kalanından derhal izole edilmeli ve bir veterinere gösterilmelidir.
Üreme
Dişilerin çoğul hamileliği nedeniyle dorperlerin üremesi nedeniyle herhangi bir zorluk yaşanmaz, Dahası, koyunlar emekle mükemmel bir iş çıkarırlar ve nadiren insan müdahalesine ihtiyaç duyarlar.
Kuzular için doğum sonrası bakımın ve onların daha sonraki yetiştirilmelerinin doğru yapılması çok daha önemlidir. Diyetin özelliklerinin zorunlu olarak dikkate alınmasıyla. Her durumda, olası sorunları dışlamak için bu süreçlerin her birini dikkatlice incelemeye değer.
kuzulama
Dorper koyunlarının tarihi anavatanında bireylerin serbest çiftleşmesi uygulanıyor ve ergenliğe ulaşıldığında sürünün bireysel üyeleri kendilerine eş buluyor. Bir koyunun gebelik süresi 140-150 gün sürer. bundan sonra her biri 2-5 kg ağırlığında iki ila beş kuzu doğar.
Önemli! Süt miktarı ile ilgili problemler daha çok yaşlı bireylerde, sekiz yaşından sonra görülmektedir. Bu tür dişiler çok sayıda kuzu doğurursa yapay beslenmeye hazır olun.
Yenidoğanın başının küçük olması ve iskeletinin kırılgan yapısı onun doğum kanalından engelsiz geçmesini sağlar ve eğer herhangi bir sağlık sorunu yoksa, küçük bir koyun 10 dakika içinde artan aktivite gösterecektir, sürekli anneye yakın olmak. Yarım saat sonra bebek kalkmadıysa ve annenin kolostrumuyla sarhoş olmadıysa, en fazla iki saat sonra rahmin sağılması gerekecek ve kuzunun yapay olarak sulanması gerekecektir (bir saat içinde yapması gerekir) en az 50 ml kolostrum içirin).
Dişiler her zaman çok şefkatlidir ve genellikle doğan tüm yavruların normal beslenmesi için yeterli sütleri vardır. Düzenli gözlem yoluyla gençlerin sağlıklarının iyi olduğundan emin olabilirsiniz: eğer yavrular beş güne kadar daha fazla uyursa ve sadece yemek yemek için uyanırlarsa, o zaman her şey yolunda demektir ve oldukça tokturlar.
Kuzu yetiştirmek
Küçük dorperlerin iki haftalık olana kadar ana kalemdeyken ortak yöntemle yetiştirilmesi en iyisidir, ve kraliçeler meralarda özgürce otluyorlar ve beslenmek için her üç saatte bir yavrularının yanına dönüyorlar.
Bu koşullar altında kuzuların kütlesi hızla artar ve 1 ayda doğuma göre 3-4 kat daha ağır olurlar. Üç aya kadar anne sütüyle beslenmeleri zorunludur, daha sonra yavrular rahimden alınıp ayrı bir kaleme nakledilebilir.
Dorpers’ın sınırlı bitki örtüsüne sahip kuru ve sıcak iklime iyi uyum sağlaması nedeniyle genç bireyler bile bu gıdadan yeterince alır ve besi sırasında tahıla ihtiyaç duymazlar. Ancak sınırlı miktarda samanla tahıllara geçiş hala mümkündür, ancak yalnızca kaliteli kuzuya ihtiyacınız varsa bu oldukça istenmeyen bir durumdur (et tadı değiştirebilir).
Üreme alanı
Safkan…
