Średnia waga owiec

Do chwili obecnej hodowla owiec na świecie jest nie mniej powszechna niż hodowla krów, świń, kóz i innych rodzajów zwierząt domowych. Bardzo popularne jest mięso, wełna i mleko takich zwierząt. Ale jeśli mówimy bardziej szczegółowo o produktywności zwierząt gospodarskich, nie możemy obejść się bez masy owiec. Ze względu na dużą różnorodność ras i sposobów utrzymania masa owcy sugeruje dość szeroki zakres wartości. I w tym przypadku niezwykle przydatna jest wiedza, od czego zależy ten wskaźnik i jak osiągnąć maksymalne wartości.

Określanie wagi owiec

Dlaczego musisz znać wagę owcy?

Przed ustaleniem, ile waży owca, należy dokładniej przeanalizować, w jaki sposób dokładna znajomość takiego parametru jest przydatna hodowcy. Dokładne dane dotyczące masy zwierząt są przydatne w przypadku:

• określenie efektywności wybranego sposobu żywienia zwierząt gospodarskich;
• analiza kompletności konwersji użytej paszy;
• określenie dobowych przyrostów masy ciała młodych jagniąt;
• selekcja owiec i tryków odpowiednich do krycia;
• terminowe wykrywanie chorób i otyłości u zwierzęcia.

Porównując rzeczywiste wskaźniki z zalecanymi średnimi wartościami masy dla danej rasy, hodowca może w porę dostosować dietę żywca, wprowadzić do jadłospisu witaminy i suplementy. Pozwala to poważnie poprawić produktywność stada i bardziej racjonalnie wykorzystać rezerwy paszy.

Średnia masa owiec różnych ras

Jednym z głównych kryteriów określających wagę owcy jest rasa. Przedstawiciele różnych ras różnią się znacznie wagą. Należy zauważyć, że wszystkie linie rasowe owiec są warunkowo podzielone na kilka typów:

• wełniany;
• futra;
• wełna mięsna;
• mięsno-łojowy.

Wełnista owca

Rasy wełniste nie mają rozwiniętej masy mięśniowej. Są hodowane z wysokiej jakości wełny, która jest wysoko ceniona w produkcji odzieży i akcesoriów. Średnie wskaźniki masy dla takich gatunków zwierząt gospodarskich wahają się od 70–85 kg. Zdecydowanymi liderami jakości wełny wśród tego typu zwierząt są rasy drobno wełniane, z których najpopularniejsze to:

• Stawropol. Waga dorosłej owcy tej rasy wynosi zaledwie 50–55 kg. Średnia waga barana czasami sięga 100-110 kg.
• Ałtaj. W przypadku owiec Ałtaju za charakterystyczną uważa się wagę 90–95 kg. Macica z reguły nie przybiera na wadze więcej niż 65 kg.
• Kaukaski. Samce osiągają czasami wagę 130 kg, jagnięta – 50–64 kg.

Rasy futrzane

Przedstawiciele tej kategorii są również hodowani w celu uzyskania wysokiej jakości polaru. Najczęściej futra powstają z takich surowców, ponieważ doskonale utrzymują ciepło, a jednocześnie są lekkie i trwałe. Ale, podobnie jak w poprzednim przypadku, mięśnie takich owiec są słabo rozwinięte, dlatego średnia waga królowych wynosi od 45 do 55 kg. Owce mogą osiągnąć 100-110 kg.

futro owiec

Najpopularniejszymi przedstawicielami tej kategorii są owce Romanowów. Zwierzęta te są niemal uniwersalne pod względem produktywności. Dają duże roczne strzyżenie wełny, średnią wydajność mleczną i wysokiej jakości delikatną jagnięcinę. Waga samca waha się w granicach 55–80 kg. Samice osiągają wagę 40–50 kg.

Wełna mięsna

Przedstawiciele linii rasowych kierunku mięsnego i wełnianego są hodowani w celu uzyskania mięsa i wełny, które jest znacznie gorszej jakości w stosunku do dwóch poprzednich kategorii, ale nadal jest wykorzystywane do produkcji tkanin.

Średnia waga takich zwierząt waha się już w granicach 90–110 kg. Najpopularniejsze rasy mięsne i wełniane to:

• Wiacka. Waga owiec tej rasy wynosi 55–65 kg. W tym samym czasie barany dorastają do 110–130 kg. Rekordowa waga w tej odmianie wynosi 140 kg.
• Marsz Romneya. Królowe tej rasy dorastają do 80–90 kg. Masa owiec osiąga 120 kg lub więcej. W wieku 4 miesięcy jagnięcina osiąga już wagę 40 kg.
• Kujbyszewska. Takie żywe stworzenia były hodowane na terytorium Rosji. Uprawia się go nie tylko na mięso, ale także na długą, grubą wełnę, którą jest pokryty. Waga dorosłego barana tej odmiany sięga czasami 140–150 kg. Macica osiąga granicę 70-90 kg.

Warto zaznaczyć, że wśród takich ras zdarzają się także mniejsze. Uderzającym przykładem jest rodowodowa linia owiec Volosh. Macica tej odmiany osiąga zaledwie 45–55 kg. Jednocześnie masa dorosłego barana z reguły nie przekracza 70–80 kg.

Mięsno-łojowy

Kierunek ten obejmuje rasy, których przedstawiciele sugerują największe wymiary. Owce takie, nawet na skromnej diecie, szybko przybierają na wadze i są cenione za dużą wydajność rzeźną mięsa, a także za tłusty tłuszcz z ogonów, który wiele osób wykorzystuje do gotowania.

Jeśli chodzi o sierść, u tego gatunku zwierząt jest ona niezwykle krótka. Coroczne cięcia dotyczą niewielkich ilości, a surowiec tego typu wykorzystywany jest głównie do produkcji tkanin technicznych takich jak filc.

Ogólnie średnia waga tych zwierząt waha się od 140 do 200 kg.

Najbardziej znane rasy należące do tłustych mięs to:

• Ediłbajewska. Macica tej rasy waży około 100-110 kg. Jednocześnie wskaźnik 140-150 kg uważany jest za średnią ocenę dla owiec.
• Hissar. Jagnięta rasy Hissar ważą średnio 80–90 kg. Ale waga owiec z reguły wynosi od 140 do 200 kg. Co więcej, jedną trzecią tej wartości może zająć tłusty worek – gruby ogon.

Odniesienie. Powyższe liczby wskazują jedynie średnie wartości masy owiec różnych ras. Bardziej szczegółowe wskaźniki w dużej mierze zależą od warunków karmienia, utrzymania i wielu innych czynników.

Czynniki wpływające na masę zwierzęcia

Oprócz rasy na wagę owcy wpływa również wiele innych punktów. Do najważniejszych z nich należą:

owce domowe

1. Karmienie. Całkiem możliwe, że hodowca będzie karmił stado nawet na nielicznych pastwiskach, uzupełniając rzadkie warzywa minimalnymi ilościami paszy zbożowej. Aby jednak uzyskać charakterystyczne dla rasy rekordowe masy ciała, potrzebna jest przejrzysta dieta z dużą ilością paszy i specjalnymi dodatkami witaminowymi.
2. Wiek. Owce i tryki osiągają maksymalną żywą wagę w wieku 3–4 lat. Potem zyski się kończą i z biegiem czasu zwierzę może stopniowo tracić na wadze.
3. Warunki przetrzymywania. Poważne błędy w opiece, a także naruszenie minimalnych standardów sanitarnych i higienicznych stanowią poważny stres dla żywych stworzeń. Oczywiście wpływa to na wagę zwierzęcia.

Maksymalizacja potencjału genetycznego zwierzęcia jest możliwa tylko wtedy, gdy uwzględni się te punkty w procesie hodowlanym.

Dlatego mówienie o ciężarze właściwym owcy jest dozwolone tylko z uwzględnieniem wszystkich towarzyszących czynników. Wskaźnik ten różni się znacznie w zależności od rasy, wieku zwierzęcia, warunków karmienia i utrzymania. Jednak znajomość średnich wag dla rasy pozwoli hodowcy nie tylko lepiej dobrać dietę i kontrolować jej skuteczność, ale także w porę zdiagnozować zaburzenia rozwojowe i różne choroby u zwierzęcia.