Beschrijving van de Toggenburggeiten

Toggenburggeiten acclimatiseren snel en daarom zijn ze in verschillende delen van de wereld te vinden. Boeren kiezen er ook voor omdat ze snel groeien, grote nakomelingen krijgen en bovendien langlevende geiten zijn.

boer-online.com

Toggenburgse geiten

De inhoud van het artikel:

Beschrijvende kenmerken van het ras

Toggenburggeiten hebben een harmonieus gebouwd lichaam, bolle ribben en een ontwikkeld heiligbeen.

De standaard, veel voorkomende kleur voor Toggenburg-geiten is lichtbruin. En op hun snuit zitten twee karakteristieke witte strepen, zoals op de foto. Het voorhoofd en de neus kunnen een lichtere tint hebben. De oren hebben ook een lichte tint, maar hun binnenkant onderscheidt zich door een donkere tint. In kleur zijn de toegestane afwijkingen bruin.

Toggenburggeiten hebben een relatief korte korte vacht, deze is zijdeachtig. De vacht is langer op de rug en benen. De oren van dit ras kijken omhoog, de nek is lang.

De standaard voor dit Toggenburg-ras is de schofthoogte, die tussen de 26 en 28 inch ligt. Een volwassen geit weegt ongeveer 120 pond, en als het een geit is, dan allemaal 160 pond.

Toggenburggeiten hebben een goed ontwikkelde uier. In de regel hebben dergelijke geiten geen hoorns, ze zijn hoornloos, slechts af en toe zijn er vertegenwoordigers met hoorns. Dat is de externe beschrijving van de Toggenburg-geiten.

Borstvoeding

Boeren kiezen ook voor Toggenburggeiten vanwege de goede lactatie. De lactatie bij deze geiten duurt ongeveer 260 dagen per jaar. Dit betekent dat een boer uit één zo’n geit ruim 700 kg melk per jaar kan halen. Deze melk bevat 4% vet.

Van deze melk kun je kaas van goede kwaliteit maken. Zo’n lange lactatieperiode is nog een reden waarom boeren de voorkeur geven aan deze geiten. Hiermee kunt u in het winterseizoen melk krijgen.

Vruchtbaarheid

Een hoge mate van vruchtbaarheid is een ander voordeel van dit geitenras. Geiten kunnen eens in de 8-9 maanden hun eigenaar-nakomelingen meenemen in de hoeveelheid van één, twee of drie kinderen. Geiten die net geboren zijn, staan ​​snel op de been, op de leeftijd van acht maanden wegen ze al 30-40 kg. Dit gewicht is al de helft van het gewicht van een volwassen geit.

Voor- en nadelen van dit ras

Samenvattend omvatten de voordelen van dit ras:

  • Dieren zijn bestand tegen vrijwel elk klimaat, ze voelen zich prima in koude omstandigheden. Ze kunnen ook in de bergen worden gefokt.
  • Zelfs in de winter kan een boer een behoorlijke melkopbrengst halen uit een Toggenburggeit.
  • Dieren groeien snel en leven lang.
  • Uit de melk van Toggenburg-geiten worden fatsoenlijke kaassoorten verkregen.

De nadelen van dit ras zijn onder meer dat ze speciale omstandigheden voor zichzelf nodig hebben, ze hebben voedsel van hoge kwaliteit nodig. Als dit wordt verwaarloosd, zal de smaak van melk niet zo aangenaam zijn.

Hoe verzorgen en onderhouden?

Ondanks het feit dat Toggenberg-geiten bestand zijn tegen alle klimatologische omstandigheden, doen ze het het beste bij koud weer, ze verdragen de hitte niet zo goed. In de winter mag het temperatuurregime waar ze leven niet lager zijn dan 5 graden koud. Ook moet je ervoor zorgen dat de ruimte waar de geiten staan ​​droog blijft. Dit ras heeft veel last van een hoge luchtvochtigheid. Zorg ervoor dat er geen afvalputten in de buurt van de woningen van deze geiten zijn, zodat de dieren geen afbreekbare producten inademen.

De vloeren in geitenstallen moeten van beton zijn. Wanneer u de vloer maakt, vergeet dan de helling niet, zodat er ergens ruimte is om vloeistoffen af ​​te tappen. “Mags” gemaakt van houten planken worden op het beton geplaatst, er wordt een laagje stro op gelegd.

Elke geit moet een eigen stal hebben, deze wordt van de anderen gescheiden door een houten scheidingswand. Geiten en jonge nakomelingen moeten gescheiden worden gehouden van volwassen vrouwtjes.

Om jonge nakomelingen aan te laten komen en nog beter te laten groeien, moet je ze toegang geven tot frisse lucht en daglicht.

Elke dag heeft een volwassen geit ongeveer 7-8 kg vers groen gras nodig. In de winter is dit dagelijks 3 kg hooi, evenals mineralen- en vitaminesupplementen.

Als delicatesse voor geiten zijn wortelgroenten perfect. Ze houden van aardappelen, zowel rauw als gekookt, pompoen, bieten. De dagelijkse voeding van een geit moet 15 mg zout en 10 g krijt bevatten. Deze ingrediënten worden toegevoegd aan veevoer of water.

Toggenburggeiten moeten volgens het regime gevoerd worden, elke dag op hetzelfde tijdstip. In de zomer moeten geiten toegang hebben tot weiland met vers groen gras. In kleine hoeveelheden hebben dieren, zelfs in de zomer, mineralen- en vitaminesupplementen nodig.

Hoe fokken?

Het fokken van dit ras lijkt een winstgevende onderneming. Dieren krijgen vaak nakomelingen en de jongere generatie groeit snel.

Het is beter om niet alle geiten te fokken, maar alleen individuen van het ras die zeer productief zijn. De mannelijke producent moet actief zijn, het is wenselijk dat hij gezond is, een gladde vacht heeft, zonder uiterlijke gebreken. De beste mannelijke vader zal een geit zijn met raszuivere ouders. Een te jonge geit, die nog geen 1,5 jaar oud is, mag niet fokken. Maar oudere geiten, 6-7 jaar oud, zijn hiervoor niet meer geschikt.

Geiten moeten tussen september en maart worden afgeworpen, wanneer ze hun jachtperiode hebben. Vanaf mei eindigt de paarperiode, dit is geen productieve periode voor het verwekken van nieuwe nakomelingen.

Moeder en kind van het Toggenburg-ras

De zwangerschap van een geit duurt 150 dagen. Een zwangere vrouw moet zorgvuldige zorg krijgen. Denk hierbij aan voldoende kwaliteitsvoer, een droge stal, mineraal- en vitaminesupplementen in de voeding.

Pasgeboren kinderen worden in de regel onmiddellijk van hun moeder gespeend. Ze worden in een droge en warme kamer geplaatst. Tot de leeftijd van drie weken krijgen ze moedermelk als voeding. Vervolgens voegen ze ook mineralen- en vitaminesupplementen toe aan het voer. Dagelijks krijgen ze 5 gram krijt en zout bij het voer. Als de geiten een maand oud zijn, worden ze al vrijgelaten om te wandelen, naar de weide.

U kunt deze pagina bookmarken