Markhorn-geit is een dier dat behoort tot artiodactyls, een van de soorten berggeiten, de familie is rundergeiten. De soort is zeldzaam en staat op de rand van uitsterven. Beslissen om op zo’n geit te jagen betekent een misdaad begaan. De jacht op hem is al lang verboden, maar deze soort van deze geit blijft verdwijnen.
boer-online.com
markhor geit
De inhoud van het artikel:
Beschrijvende kenmerken
De markhorngeit wordt zo genoemd vanwege zijn spiraalvormige hoorns. De tweede naam van dit wilde dier is markhor. Welke andere onderscheidende kenmerken zijn aanwezig:
- Op de nek en borst van deze geiten zit een struik met lang donker haar.
- De kleur van de vacht heeft in de regel een grijsroodachtige tint.
- Als de markhor al ouder is, krijgt zijn vacht een vuilwitte tint.
- Het lichaam is vrij lang, kan 1,7 meter lang worden, de schoftgroei bereikt 90 centimeter.
- Het gewicht van een geit kan 90 kg zijn. De hoorns van Markhor zijn aan de zijkanten enigszins afgeplat.
- De linkerhoorn is naar rechts gedraaid en de rechterhoorn is naar links gedraaid.
- Aan de bovenkant hebben de hoorns een puntig uiterlijk, van voren en van achteren zijn ze gekield, zoals op de foto.
- Achter de kiel is een scherpere hoek. Geiten van deze soort hebben ook hoorns, maar ze zijn vrij klein. In lengte kunnen de hoorns van een markhorgeit 1,5 meter bereiken. Bij geiten kan de maximale lengte van de hoorns 30 centimeter zijn.
Waar wordt de markhorgeit gevonden?
Meestal is markhor te vinden in het noordwesten van India, in het oostelijke deel van Pakistan, in de uiterste oostelijke punten van Turkmenistan. Het leeft ook in de zuidwestelijke kant van Tadzjikistan, evenals in het Kugitang-gebergte. Op de vlag van Pakistan was zo’n geit enige tijd het symbool ervan.
Deze artiodactyl leeft op de hellingen van bergkloven, tussen talloze rotsen. Het bevindt zich in die delen van het grondgebied die bedekt zijn met groene vegetatie. In de winter dalen markhors graag af naar het lagere niveau van de bergen, maar niet zo laag dat daar geen sneeuwbedekking ligt.
Hoe leven markhorgeiten?
Markhors zijn dieren die het liefst in kleine groepen leven. Vooral deze dieren verzamelen zich in groepen in de winter- en herfstperiode, dit is de bronsttijd. Dan zijn deze geiten te zien in groepen van 10-20 geiten. In het voorjaar en de zomer worden geiten het liefst van elkaar gescheiden. Vrouwtjes lopen op dit moment in kleine groepen, samen met hun nakomelingen. In zo’n groep kunnen er 2-3 volwassen dieren zijn, en de rest zijn baby’s.
In de herfst gaan jonge mannen, die opgroeien tijdens de zomerperiode, op hun eenzame reis, ze laten hun familieleden achter. In de winter hebben markhorgeiten overdag een actieve levensstijl. In de zomer gaan geiten vroeg in de ochtend en laat in de avond, als de hitte afneemt, naar buiten om te grazen.
Wat eten ze?
In de zomer is het hoofddieet van markhorgeiten sappig groen gras. Granen zijn voor hen een echte delicatesse. Ze eten ook graag van de scheuten van struiken en jonge bladeren van bomen. In de winter is de basis van het dieet van deze dieren droog gras, wilgentakken, esdoorntakken, espentakken en takken van andere struiken. Zuiver water speelt een belangrijke rol in het dieet van markhor. De markhorngeit bezoekt systematisch een drinkplaats waar ze hun dorst lessen. Dit wordt vooral belangrijk buiten het seizoen, wanneer vocht de met gras begroeide vegetatie verlaat.
Markhuram
Herbivoren zijn altijd alert om roofdieren te vermijden. Hetzelfde geldt voor markhorsen. Omdat ze op een drinkplaats zijn, kijken ze af en toe rond en gooien hun hoofd. Als de markhor bij de drinkplaats het gevaar opmerkt, maakt hij een heel karakteristiek geluid. Dit is een schokkerig geluid, ze beginnen ook karakteristiek met hun hoeven te stampen. Dit geluid is nodig om de rest van de kudde op het gevaar te wijzen. Zolang de schroefgeit visueel contact weet te houden met een roofdier of een persoon, blijft hij op de drinkplaats, maar zodra hij hem uit het oog verliest, verlaat hij onmiddellijk de drinkplaats.
Hoe reproduceren ze?
De bronstperiode van markhor duurt van half november tot eind januari. Dit is het moment waarop de schroefgeit het gebied bezoekt waar een groep geiten is, hij snuffelt eraan en kiest een bruid naar zijn zin. Tijdens deze periode kunnen gevechten tussen mannetjes plaatsvinden, omdat het broedseizoen wordt gekenmerkt door de afgifte van hormonen in het bloed van de geit. Wanneer een geit een vrouwtje voor zichzelf uitkiest, volgt hij haar een aantal dagen en beschermt haar zo tegen de verkering van andere mannetjes. Vervolgens bevrucht hij haar. Vijf maanden later baart de geit meestal twee kinderen. Pasgeboren kinderen in de eerste levensdagen bevinden zich in een afgelegen kloof, hun moeder gaat naar een nabijgelegen weiland.
Na deze korte periode beginnen de kinderen hun moeder te volgen en leren ze in de wei te grazen. Al op de leeftijd van een week waarderen kinderen de smaak van jonge bladeren en sappig groen gras. De moeder voedt haar nakomelingen tot de herfst. De jongere generatie groeit erg snel. Volledige volwassenheid komt tot hen in het tweede levensjaar. Op deze leeftijd zijn dieren echter meestal nog niet drachtig, vooral als ze in het wild leven, maar dit gebeurt wel in de dierentuin.
Jonge mannetjes mogen verre van onmiddellijk door oudere mannetjes broeden. Soms moeten jonge geiten een aantal jaren alleen rondzwerven. Markhorn-geiten worden meestal niet ouder dan 10 jaar. Helaas sterven markhors zelden eenvoudigweg op oudere leeftijd.
Veel vaker eindigt hun leven in de tanden van roofdieren of door het schot van een jager. Het komt voor dat dit dier de hongerige winter niet overleeft. Er zijn lawines in de bergen, wat voor geiten levensgevaarlijk kan zijn. Markhor-geit, die in gevangenschap leeft, kan tot 19 jaar oud worden.
U kunt deze pagina bookmarken
