Paleta Bakłażanów – o smaku bakłażanów w różnych kolorach

Wybór nasion do sadzenia nie jest łatwym zadaniem. Zbyt wiele pokus dla ogrodników jest obarczonych nowoczesnym rynkiem odmian roślin. „Najsmaczniejszy”, „odporny na prawie wszystkie choroby”, „rośnie w dowolnym regionie”, „najbezpretensjonalny” – czytasz to i wyciągasz rękę, żeby to kupić. Choć podświadomie wiadomo, że nie ma uniwersalnej odmiany roślin – tak, aby rosła w każdych warunkach i wcale nie chorowała, była dobrze przechowywana i nadawała się zarówno na zupę, jak i na kompot, to jednak uparcie takich szukamy odmiany. Ale na próżno. Różne odmiany i typy są dobre właśnie ze względu na swoje cechy, które pozwalają wybrać te, które odpowiadają Twoim warunkom i wymaganiom. Artykuł będzie dotyczył testowanych przez nas bakłażanów w różnych kolorach – jak bardzo są niedoceniane i które lepiej uprawiać do określonych celów kulinarnych.

Paleta Bakłażanów – o smaku bakłażanów w różnych kolorach
Zawartość:

Bakłażan – dzieci słońca

Bakłażany są dziećmi ciepła i słońca. Dlatego najlepiej sprawdzają się w regionach, w których lata są gorące i słoneczne. I nieważne, jak mroźna i długa była zima. W postaci sadzonek nadal stoją w domu, ciepłe.

Moja mama jest doświadczonym eksperymentatorem, dużo pracowała w regionie moskiewskim, próbując wyhodować akceptowalne bakłażany, chociaż nie jest to łatwe, ale możliwe. A kiedy przeprowadziłem się na terytorium Chabarowska, do Komsomolska nad Amurem, okazało się, że bakłażany dobrze rosną i owocują w każdym ogrodzie, wiele z nich na otwartym terenie. Uprawialiśmy je tam również na otwartym polu i co roku zbieraliśmy plony.

Po przeprowadzce do Kubania znacznie rozszerzyły się nasze możliwości bakłażanowe, z których korzystamy. Ale najbardziej zaskakujące jest to, że na okolicznych targowiskach nie można zobaczyć szczególnej odmiany bakłażanów. Najczęściej sprzedawane (i lepiej kupowane) są dość tradycyjne „niebieskie” wydłużone, zaokrąglone z błyszczącą ciemnofioletową skórką. I nawet w ich zastosowaniu nie ma zbyt dużej różnorodności: marynowane bakłażany, jakie robiły babcie, pikantne przekąski z bakłażanów, takie jak „język teściowej”, kawior. Ba, nawet jako składnik gulaszy warzywnych i warzyw z grilla.

Bakłażany zasługują na lepsze podejście do siebie i szersze wykorzystanie – mają ogromny potencjał! Hodowcy starają się o nas, tworząc odmiany nie tylko na różne warunki klimatyczne, ale także do różnych zastosowań kulinarnych. Z tego punktu widzenia proponuję rozważyć wielokolorowe odmiany bakłażana.

Bakłażan „Ping-Pong”. © Domek Babci

biały bakłażan

Zaczęliśmy eksperymenty z bakłażanami białymi, średniej wielkości, jajowatymi, „Tenis stołowy”. Bardzo śmieszne rośliny. Krzew usiany białymi „jajkami” to rozkosz dla oka i cel pielgrzymek przyjaciół i znajomych.

Obrane z łodyg i złożone w wiaderku – na ogół są nie do odróżnienia od jaj kurzych. To właśnie w tej odmianie miąższ jest dość gęsty, co pozwala smażyć talerze, które się nie rozpadają, aby zrobić piękny pieczony „akordeon” lub „jeże” (ten sam „akordeon”, po prostu pocięty i przecięty). Połówki świetnie sprawdzają się jako baza do farszu na jeden kęs. Lub dwa. Marynowane całe owoce są niezwykle dobre zarówno w słoiku, jak i na talerzu.

Dalsze eksperymenty z uprawą białych bakłażanów wykazały, że są one bardzo różne. Tak gęstego miąższu nie spotykaliśmy już w innych odmianach, u białych o długich owocach („Najbardziej delikatny F1″, „Łabędź”, „Biała noc”) miąższ jest bardzo delikatny, rozpada się po ugotowaniu, ma grzybowy posmak. Dla kawioru – dar niebios: szybko się gotuje, ma wyśmienity aromat i delikatną konsystencję. Dobrym pomysłem jest także zastosowanie bakłażana białego jako swoistego zagęstnika do sosu – miąższ podczas obróbki cieplnej szybko zamienia się w puree. Bliskowschodnie dipy „baba ganoush” i „mutabal” z tak delikatnych odmian są łatwe w wykonaniu i mają doskonały smak.

W żadnym białym bakłażanie nie ma goryczy, można je ugotować bez wcześniejszego przygotowania. Mają niewiele nasion.

Istnieje już wiele odmian bakłażana białego, o różnych okresach dojrzewania i dla różnych regionów – nie będzie trudno wybrać taki, który odpowiada Twoim warunkom. W kuchni hiszpańskiej bardzo szeroko stosowane są białe bakłażany. Dodatkiem do nich jest tradycyjnie podawany z mięsem, gdyż najlepiej podkreśla jego smak.

Przeczytaj także nasz artykuł Jak uprawiać bakłażany bez sadzonek na otwartym polu.

Bakłażan „Kermit”. © Rebecca McMahon

zielony bakłażan

Zielone bakłażany są popularne w Chinach i Tajlandii i dobrze komponują się z ostrą papryką i curry. Mają bardzo różny kształt – kreatywni Chińczycy wydobyli wiele ciekawych rzeczy do swoich kulinarnych celów. Są w kształcie banana, szabli, łzy, pomidora, jabłka i tradycyjnego bakłażana, tylko zielone. W kolorystyce zielone bakłażany również wykazują pomysłowość: ciemnozielone, jasnozielone, gładkie i z białymi paskami, plamami, wzorami – piękno!

Na przykład odmiana „Kermit” ma zaokrąglone owoce, przypominające małe niedojrzałe arbuzy. Co więcej, te arbuzy (z dużym kurczakiem lub dużym gęsim jajkiem) na krzakach są ciemne! To prawda, że ​​dzieje się to podczas gorącego i słonecznego lata pod koniec sierpnia. Na środkowym pasie odmiana ta nadaje się tylko jako uprawa szklarniowa. „Arbuzy” nadają się do konserw pełnoowocowych: marynowania, marynowania. Ich miąższ jest bardzo delikatny, wręcz przeznaczony do dań tajskich przy minimalnej obróbce cieplnej. Ale moim zdaniem obfitość przypraw w kuchni tajskiej całkowicie zatyka wykwintny smak zielonego bakłażana z zauważalnym odcieniem grzybów. Jednak jak wiadomo, trudno jest znaleźć osoby podobnie myślące pod względem gustu i koloru.

W wersji rosyjskiej małe okrągłe bakłażany są niezastąpione do grillowania jako dodatek do grilla lub samodzielnie. Poza tym najlepsze są te zielone: ​​mają więcej cukrów i karmelizują się w ogniu, dekorując zarówno wyglądem, jak i smakiem.

Bakłażany z zielonymi owocami nie mają goryczy, miąższ jest zazwyczaj delikatny, nadaje się do dipów, sosów, kawioru lub szybkiego smażenia. Miąższ z pieczonych zielonych owoców (a właściwie jagód), który w blenderze zamienił się w puree, warto dodać do sosu pomidorowego do pizzy – znakomicie wzbogaca smak. Nawiasem mówiąc, cienkie plasterki bakłażana również organicznie pasują do pizzy.

W przypadku indyjskiego chutneyu gotowana miazga z bakłażana nadaje niezbędną gęstość i konsystencję, łącząc kawałki gęstszych warzyw w jeden pyszny sos.

Oprócz „Kermita” testowaliśmy odmiany «Alyonka”, „Joga”, „Szmaragd F1”. W sprzedaży można znaleźć odmiany odpowiednie dla różnych regionów. Najtrudniejszą częścią uprawy zielonych bakłażanów jest uświadomienie sobie, że są dojrzałe.

Bakłażan „Szmaragd F1”. © Ogród kwiatowy
Bakłażan „Frant”. © Nasiona SeDeK
Bakłażan „Żółte jajko” © e-sokoni

Czerwony i żółty bakłażan

Bardziej dekoracyjne w naszym kraju były bakłażany czerwone i żółte. Różnorodność „Elegant” z małymi czerwonymi „pomidorami” wygląda jasno i oryginalnie, ale liczba owoców jest niewielka, a w stanie zaczerwienionym są zauważalnie gorzkie. Tymczasem są niedojrzałe, szkoda je rozdzierać, chcę podziwiać czerwone. Kilka smakowało jako niedojrzałe, zielonkawe po usmażeniu – średni smak bakłażana. Odmiana tolerująca cień i zwarta, polecana nawet do uprawy na parapetach. Dobrze rośnie na naszej glebie.

„Żółte jajko” należy spożywać także wtedy, gdy owoce są jeszcze niedojrzałe, białe. Są mniejsze niż Ping-Pong i mają biały, delikatny miąższ. W przeciwieństwie do czerwonych, na krzaku jest ich zauważalnie więcej. Te bakłażany w stanie białym, niedojrzałym nadają się do marynowania i fermentowania w całości – wychodzi pięknie i smacznie, „na jeden ząb”. Owoce pozostawione do dojrzewania przybrały słoneczną żółć. Jeśli ich nie odetniesz, ale wykorzystasz krzaki jako element dekoracyjny, wyglądają niezwykle elegancko. Niestety w Komsomolsku nad Amurem nie udaje się pełna dekoracyjność – dwadzieścia osiem biedronek, znacznie bardziej żarłoczne odpowiedniki stonki ziemniaczanej, obgryzają liście.

Nasiona tych bakłażanów są rozmieszczone wewnątrz owocu, prawie jak nasiona pomidorów. Marynowanie małych zaokrąglonych bakłażanów w różnych kolorach: białym, zielonym, czerwonym, fioletowym, żółtym okazuje się niezwykle piękne. Czerwone i żółte należy przed marynowaniem namoczyć w słonej wodzie na kilka godzin, a mimo to zauważalnie tracą smak na rzecz bieli, zieleni i fioletu.

Bakłażan „Matrosik”. © Uogorod
Bakłażan „Udmalbed”. © Rzadkie nasiona
Bakłażan „romański”. © Rzadkie nasiona

W paski lub coś w tym stylu

Najsłynniejsza odmiana pasiasta – «Marynarz”, więc go wyhodowaliśmy. Wspaniała odmiana pod wieloma względami: bezpretensjonalna, owocna. Owoce są średniej wielkości, okrągłe, białe z gęstymi fioletowymi paskami. Miąższ jest dość twardy, a skórka stosunkowo cienka. Odmiana ta świetnie nadaje się do greckiej musaki (ta wersja lasagne z plastrami smażonego bakłażana zamiast plastrów ciasta).

Jeśli te bakłażany zgrillujemy, obierzemy, spłaszczymy, posolimy, polamy oliwą i posypiemy serem, otrzymamy świetny dodatek do grilla.

Gęsty miąższ tego bakłażana pozwala po usmażeniu uzyskać dość wyraźne kawałki, co jest wygodne do sałatek, gulaszy warzywnych i gorących przystawek.

Pasiasty bakłażan-kameleon – „Udmalłóżko” ma owoce w kształcie kropli, małe. Bakłażany są początkowo jasnozielone z fioletowymi paskami – na tym etapie należy je zjeść. A jeśli zaczną całkowicie dojrzewać, stają się coraz bardziej żółte, fioletowe paski blakną i mogą prawie całkowicie zniknąć. Krzew z owocami w różnym wieku jest bardzo elegancki, ale naszym zdaniem na tym kończą się jego zalety. W stanie z żółtymi paskami owoce są zauważalnie gorzkie.

Stopień „Romański” choć szczerze mówiąc, nie są one w paski, z łodygi wychodzą białe „pociągnięcia”. Główny kolor owocu jest piękny: jasnofioletowy z różowawymi odcieniami. Bakłażany są duże, ważą 400-500 g, mają kształt łzy. Miąższ jest delikatny, ale stosunkowo gęsty, bardzo wygodny w użyciu do musaki i zapiekanek: talerze są dość duże.

Niestety odmiana jest średniopóźna i dobrze plonuje w regionach o długich, gorących latach. Jednym słowem włoski.

Bakłażan „Dziadek do orzechów F1”. © Tatyana Nikolina

Przeczytaj także nasz artykuł Bakłażan w szklarni – zasady uprawy i najlepsze odmiany.

fioletowy zwierzak

Jako dobry zamiennik bakłażana Romanesca, wcześnie używamy hybrydy „Orzechówka F1”. Owoce w gorące lato na Dalekim Wschodzie w ziemi rosły 700-800 g, w Kubaniu nie były mniejsze. Rekordy od nich na zapiekanki francuskie, musakę, przekąski z bakłażana są wyśmienite! I z jakich ogromnych „akordeonowych” połówek bakłażana otrzymuje się! Z pomidorami, paskami smalcu lub boczkiem – przejadanie się.

Duże owoce są wygodne w użyciu w wykrojach – na przykład gyuvech warzywny. Ten sam gyuvech może być z mięsem, ale wtedy nie mówimy o przetworach, je się go „na gorąco, na ciepło”. Duże kawałki pieczonego bakłażana w sosie satsivi stanowią świetną przystawkę lub nawet samodzielne danie. Ogólnie połączenie bakłażana z orzechami włoskimi to klasyk rasy kaukaskiej. Bakłażany po Erewaniu z czerwonym wytrawnym winem pozostawiają niezapomniane wrażenia. Do tego dania nadają się średnie owoce Dziadka do Orzechów.

Ogólnie rzecz biorąc, myślę, że kierunek jest jasny: każda odmiana ma najlepsze zastosowanie. Uniwersalność jest gdzieś dobra, ale zubaża nasz gust i percepcję estetyczną.