Domuzlar Nasıl Ürezler?

Pek çok yetiştirici, domuz yetiştiriciliğine fazla önem vermeden kendi başlarına devam etmesine izin verir. Ancak aslında, yalnızca sürecin tüm inceliklerini bilerek ve çiftleşmeyi doğru şekilde organize ederek, en üretken ve yaşayabilir yavruları elde edebilirsiniz. Üstelik bu durumda hayvan sahibinin iyi bilgi sahibi olması gereken bir takım önemli noktalar dikkate alınır. Ve hepsinden önemlisi, dişinin cinsel avlanmaya ne zaman başlayacağını belirleyebilmelidir.

Domuz çiftleşmesi

Domuz avı

Domuzların üremeye hazır olup olmadığı belirlenirken öncelikle hayvanların yaşı dikkate alınmalıdır. Güçlü, tam teşekküllü yavrular doğurmak için dişinin yaşının en az 240 gün olması gerekir. Bu zamana kadar dişi domuz tamamen olgunlaşır ve gerekli ağırlığa ulaşır. Hayvanın ağırlığı ortalama 100 kg olmalı, ancak bu işareti 50 kg’dan fazla aşmamalıdır. Aksi takdirde, annenin uyku sırasında kazara domuz yavrularını ezmesi ihtimali önemli ölçüde artar.

Ortalama olarak bir dişi domuzun hamileliği 120 gün sürer, bu nedenle domuzların çiftleşmesi için en uygun zaman kışın ortası veya sonbaharın başlangıcıdır. İlk durumda, domuz yavruları ilkbaharda ortaya çıkar ve serin havaya dayanacak kadar güçlüdürler. İkincisi, yavruların sonbahar sonu ve kış başında beklenmesi gerekirken, çocuklar daha az dayanıklıdır, ancak ilk ciddi soğuk havanın başlangıcından önce güçlenmek için zamanları olacak.

Her durumda, yetiştirici çiftleşmeyi dişi domuz kızışmaya başladığında gerçekleştirir. Acemi bir domuz yetiştiricisinin bu durumu belirlemesi her zaman kolay değildir. Aşağıdaki belirtiler eşlik eder:

• iştah azalması;
• makinenin elemanlarını kırmak, besleyiciyi veya içiciyi devirmek için sürekli girişimlerde bulunmak, diğer domuzlara karşı belirli bir saldırganlık mümkündür;
• makinede sürekli hareketle ifade edilen huzursuz davranış;
• sürünün diğer üyelerinin üzerine sık sık atlama girişimleri (cinsiyete bakılmaksızın);
• sık idrara çıkma;
• makinenin çıkıntılı elemanlarını sürekli çizme arzusu;
• neredeyse sürekli çığlık ve homurdanma;
• dişi domuzun cinsel organlarının boyutunda ve kızarıklığında artış;
• alt sırtına basıldığında hayvan sırtını büker ve donar.

Komplekste, bu tür işaretler ekimin kızışmaya başlayacağının garantisi olarak hareket eder. Ancak bazılarının çok zayıf olduğunu belirtmekte fayda var. Çoğu zaman bu fenomen zaten aşırı büyümüş bireylerde izlenebilir. Rahim aşırı kilolu ise avlanma belirtileri hiç görünmeyebilir.

Domuz avı

Çiftleşme için seçilen dişinin, avın başlamasından en geç 12 saat sonra erkeğe yaklaşmasına izin verilmelidir. Bu duruma uymak için hayvanın çiftleşmeye hazırlığının başlangıcını zamanında belirlemek gerekir. İşlemin başarısı için domuzların çiftleştirilmesi ilk kaplamadan 12 saat sonra tekrar gerçekleştirilir. Genel olarak avlanma süresi 3-5 gün sürer.

Önemli! Çiftleşmeden sonra rahimde hamilelik başlamadıysa, yaklaşık 3 hafta sonra tekrar kızgınlık belirtileri gösterecektir. İkinci denemeden sonra dişi hamile kalmazsa, yerine daha uygun başka bir tane gelir.

Hazırlık aşaması

İki kişiyi çiftleştirme sürecinden önce bir hazırlık aşaması gelir. Her iki partnerin de domuz yavrusu yaşında başlar. Bu dönemin en önemli anı çiftleşme için doğru çift seçimidir.

Çok sayıda çalışmanın sonuçlarına göre, üreme çalışmaları için bireylerin yalnızca farklı yavrulardan alınması gerektiği ortaya çıktı. Akraba hayvanları yetiştirirken, engelli ve hastalıklı yavruların doğma riski artar.

Ayrıca her iki bireyin de 4 aylık olması gerekmektedir. Bu zamana kadar, hayvanın olgunluk dönemindeki hakim özelliklerini belirlemek zaten mümkündür, bu da en uygun kaynak materyali seçmenin mümkün olacağı anlamına gelir.

Çiftleşme için bir dişi domuz seçerken öncelikle hayvanın aşağıdaki özelliklerine dikkat edin:

1. Şişmanlık. Büyük bireylerde yaşayabilir yavrular doğurma şansı birçok kez daha yüksektir.
2. Sakin eğilim. Çiftleşmeden sonra dişinin yavrulara bakacağına dair kanıt görevi görüyor, bu da hayatta kalma oranının önemli ölçüde artacağı anlamına geliyor.
3. Hayvanın yapısında kusurların olmaması ve sağlık sorunları. Ebeveynlerin görünüşünün ve sağlığının gen düzeyindeki birçok özelliği gençlere aktarılır. Bu nedenle üreme için bir çift seçme sürecinde bile bunlardan kaçınılmalıdır.
4. Eğer rahim daha önce yavru vermişse görünüşünü ve kalitesini kontrol etmek faydalı olacaktır.

Sow soran

Yaban domuzuna gelince, ona da bir takım gereksinimler getirilmektedir:

• dişiyle yaklaşık olarak aynı boyutlarda;
• aynı cins;
• zührevi ve diğer hastalıkların yokluğu;
• bu erkeğin katılımıyla önceki çiftleşmeden ortaya çıkan yavruların sağlığı ve optimal parametreleri.

Zaten 4 yaşından itibaren üreme işi için seçilen domuzlar cinsiyete göre bölünüyor. Aynı zamanda tutuldukları odada aralarındaki bölmenin şeffaf olması gerekir (çubuklardan veya tahtalardan yapılmış). Eğer erkek ve dişi arasında görsel temas yoksa hayvanlarda cinsel fonksiyon sorunları yaşama riski artıyor.

Dişi domuzların bakımına özellikle dikkat edilir. Diyetlerinin temeli olarak konsantre yem ve vitamin bakımından zengin yiyecekler kullanırlar. Ana beslemeye iyi bir katkı da terstir. Rahmin normal gelişimi için ön koşul, içinde bulunduğu makinenin temizliğidir. Bakımını sağlamak için makine haftada en az 2 kez temizlenir.

Etkinlik sırasındaki davranış

Çiftleşmeye başlamak için cinsel avlanma belirtileri gösteren dişi, erkeğin yanına getirilerek yalnız bırakılır. Sürecin en etkili olabilmesi için çiftleşme başarısını belirleyen bir takım noktalara uymak önemlidir. Ve her şeyden önce çiftleşmenin gerçekleşeceği yeri düşünmeye değer.

Hayvanları bir ahırda veya açık bir yürüyüş alanında (sıcak mevsimde) bir araya getirmek en iyisidir. Aynı zamanda, çiftleşme yaban domuzunun aşina olduğu bölgede yapıldığında süreç en başarılı olacaktır. Aksi takdirde, bazı durumlarda hayvanın cinsel aktivitesini azaltan yeni bir yerin incelenmesiyle dikkati dağılır.

Referans. Ayrıca dişinin ağılında çiftleşmeyi de deneyebilirsiniz. Ancak böyle bir süreç ilk kez işe yaramazsa, çifti yaban domuzunun aşina olduğu bir yere taşımak daha iyidir.

Genel olarak hayvanların bir çiftleşmesi 15 dakikadan yarım saate kadar sürer. Bir araya getirilen domuzlar ürerken çiftleşmeye müdahale etmemek için aşağıdaki koşullara uymak gerekir:

Domuz çiftleşmesi

• hayvanların cinsel aktivitesini uyaracak normal sıcaklık rejimi;
• domuzların çiftleşmesinde keskin seslerin, çığlıkların, parlamaların ve yabancı kokuların olmaması;
• hayvanların görüş alanında bir kişinin bulunmaması.

Tüm bu noktalar domuzların daha sakin olmasını sağlayacak ve işlemin başarı olasılığını artıracaktır. Ayrıca çiftleşme sürecini hızlandırmaya çalışmayın. Tam tersine, hayvanların “kur yapma” süresi ve çiftleşme süresi ne kadar uzun olursa, rahmin başarılı bir şekilde döllenme olasılığı da o kadar artar. Başarılı çiftleşme şansını arttırmak için kraliçe bütün gün erkeğin yanında bırakılır veya ilk çiftleşme anından itibaren 12-15 saat sonra geri getirilir.

Kur yapma sürecinde dişiden cinsel avlanma belirtileri kaybolursa ve kadın domuzdan kaçınırsa hayvanlar birbirlerinden uzaklaşır. Aynı zamanda, daha fazla güvenilirlik için erkek ayrı bir şeffaf çitle izole edilir. Kraliçe avlanmaya yeniden başladığında, kendisi de muhafazadan serbest bırakılan yaban domuzuna gidecektir.

Kaplamalı dişi domuz 21-23 gün sonra yeniden kızgınlık belirtileri gösteriyorsa çiftleşme sırasında döllenme gerçekleşmemiş demektir. Bu durumda çiftleşme tekrarlanır, ancak başka bir yaban domuzu ile. Başarısız kapsamanın nedeni erkeğin sperm kalitesinin düşük olması, çiftlerden birinde hastalıkların bulunması, hayvanların beslenmesi ve bakımında ciddi sorunlar olabilir. Partnerleri yeniden getirmeden önce yukarıdaki hususların tümü ortadan kaldırılmalıdır.

Domuzların evsel ve endüstriyel ölçekte yetiştirilmesi, yetiştiricinin daha fazla dikkat etmesini gerektiren sorumlu bir prosedürdür. Gelecekte çiftleşmenin tüm nüanslarının doğru uygulanması, çiftliğe sağlıklı, dayanıklı yavrular sağlayacak ve gençlerin hayatta kalma oranını artıracaktır.