Paratyfus świni

Jedną z najważniejszych przyczyn śmierci prosiąt w fermach trzody chlewnej są choroby zakaźne. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje dur brzuszny, który powoduje poważne zaburzenia w pracy głównych narządów i układów organizmu. Konsekwencją jego rozwoju jest gwałtowna utrata masy ciała, odmowa jedzenia i dość często śmierć. Aby zapobiec takiemu niepożądanemu wynikowi, należy wiedzieć, jak rozwija się paratyfus u prosiąt, a także główne objawy i leczenie tej choroby.

Prosięta paratyfoidalne

Co to jest paratyfus?

Paratyfus (salmonelloza) to choroba zakaźna świń, która atakuje głównie jelita, wątrobę i płuca zwierzęcia. Szczególnie podatne na działanie tej choroby są młode zwierzęta, których układ odpornościowy nie jest jeszcze dostatecznie ukształtowany.

Pierwsze wzmianki o durze brzusznym pochodzą z 1963 roku. Sporządził je niemiecki badacz Glesser. To on jako pierwszy zidentyfikował czynnik sprawczy tej choroby. Patogenem jest bakteria tlenowa, która naturalnie należy do rodzaju Salmonella. Na zewnątrz taki mikroorganizm wygląda jak owalny pręt o długości 3 mikronów, który ma wici po bokach, co pozwala mu poruszać się w pożywce.

Bakteria jest wysoce odporna na różne wpływy, w tym wysokie i niskie temperatury, a także środki dezynfekcyjne. To znacznie komplikuje leczenie choroby i środki zapobiegawcze. Podczas silnych mrozów i pod bezpośrednim działaniem promieni ultrafioletowych Bacillus salmonellozy żyje przez około sześć miesięcy.

Odniesienie. W wodzie śmierć patogenu następuje dopiero po 20 miesiącach, a po ugotowaniu bakteria umiera dopiero po 30 minutach. Najbardziej skutecznymi środkami do dezynfekcji są soda kaustyczna, krealina i formaldehyd.

Przyczyny pojawienia się

Najbardziej podatną kategorią zwierząt są prosięta w wieku od 1 do 4 miesięcy. Bakteria przedostaje się do żołądka, po czym z łatwością przedostaje się przez ściany narządu do krwioobiegu i wraz z krwią rozprzestrzenia się po całym organizmie. Patogen może przedostać się do organizmu na kilka sposobów. Do najważniejszych z nich należą:

Przenoszenie infekcji poprzez bliski kontakt

• przenoszenie infekcji poprzez bliski kontakt pomiędzy osobami zdrowymi i chorymi;
• infekcja poprzez żywność i wodę, w której znajduje się bakteria;
• sposób pokarmowy;
• poprzez mleko lochy w okresie laktacji;
• po kontakcie ze skażonymi przedmiotami opieki, poprzez elementy pomieszczeń i transportu, w których znajdowała się chora świnia;
• poprzez personel serwisowy. Patogen dostaje się do organizmu ludzkiego podczas jedzenia zakażonej wieprzowiny;
• Nosicielami choroby mogą być różne gryzonie i ptaki.

Dość często paratyfus świński przenoszony jest przez mączkę kostną. Nawet po przetworzeniu tkanki kostnej patyk nie umiera, ale gdy dostanie się do organizmu prosiaka z pożywieniem, ponownie staje się aktywny i powoduje chorobę.

Należy zauważyć, że rozprzestrzenianie się i rozwój choroby jest znacznie ułatwione przez naruszenie warunków zwierząt. Prowadzi to do osłabienia układu odpornościowego świń, w efekcie czego ich organizm nie jest w stanie obronić się przed bakteriami. Głównymi czynnikami sprzyjającymi rozwojowi choroby są:

• niezbilansowana dieta, w której brakuje ważnych składników odżywczych, witamin i minerałów;
• brud i wilgoć w pomieszczeniach, brak dobrej jakości wentylacji;
• ciągłe przeciągi i niewystarczająca izolacja obory;
• zatłoczone trzymanie zwierząt;
• brak okresowej dezynfekcji w gospodarce.

Objawy

Okres inkubacji salmonellozy w organizmie świni trwa 1-8 dni. Następnie bakteria zaczyna szybko się rozwijać i namnażać. Zakażenie zaczyna się od żołądka, do którego salmonella dostaje się z pożywieniem. W procesie życia szybko powodują korozję tkanek błony śluzowej żołądka i jelit, w wyniku czego są przenoszone z krwią do wątroby, płuc i osadzają się w węzłach chłonnych.

salmonellę

W przyszłości, w zależności od poziomu odporności organizmu i innych czynników, choroba może wystąpić w trzech głównych postaciach:

1. Ostry.
2. Regulować.
3. Chroniczny.

Ostra salmonelloza

Dzięki temu kursowi paratyfus u prosiąt rozwija się bardzo szybko. Z tego powodu w 50% przypadków chorób można prześledzić skutek śmiertelny. Główne objawy tej postaci choroby to:

• gwałtowny wzrost temperatury do wartości 41-43 stopni;
• odmowa jedzenia u warchlaków. U świń karmiących piersią zanika odruch ssania;
• ogólne zachowanie charakteryzuje się uciskiem i zmniejszoną aktywnością;
• w większości przypadków wymioty i biegunka;
• czasami objawiało się zapaleniem spojówek;
• duszność i szybki oddech, rozwijające się na tle uszkodzenia płuc;
• niebieskawe błony śluzowe i skóra wokół brzucha, uszu i końca ogona.

Przebiegowi choroby towarzyszy znaczny ból. Dlatego często można zaobserwować, jak zwierzę, chcąc złagodzić ból, przyjmuje postawę leżącą, wyciąga przednie łapy do przodu i podciąga tylne.

Odniesienie. W ostrej postaci paratyfus śmierć następuje w ciągu 3-6 dni od wystąpienia pierwszych objawów. W takim przypadku leczenie jest najczęściej nieskuteczne.

Przebieg podostry

W podostrej postaci salmonellozy objawy są mniej wyraźne niż w postaci ostrej. Główne objawy kliniczne w tym przypadku obejmują:

• temperatura 40-41 stopni;
• zmniejszona aktywność, apetyt i ogólna depresja zwierzęcia;
• zaburzenia pracy jelit, które objawiają się biegunką lub zaparciem;
• szybki oddech, któremu często towarzyszy duszność i kaszel;
• szybka utrata masy ciała;
• szary odcień skóry. Na uszach i w pachwinie stopniowo zmienia kolor na niebieski.

Szybka utrata wagi

Choroba trwa od 2 do 3 tygodni. Jednocześnie jego śmiertelność wynosi 40%. I nawet jeśli zwierzę przeżyje po leczeniu, zauważalne są opóźnienia w jego dalszym rozwoju w stosunku do reszty młodych zwierząt. W podostrej postaci choroby bardziej niebezpieczne jest to, że na jej tle często rozwijają się inne choroby, w tym zapalenie płuc. To znacznie komplikuje leczenie.

Forma przewlekła

Przy takim przebiegu objawy choroby pozostają takie same jak w poprzednich postaciach paratyfusu, jedynie stopień ich manifestacji jest znacznie niższy. Ponadto czas trwania choroby wydłuża się do 1-4 miesięcy, a prosię staje się żywym roznosicielem infekcji.

Diagnostyka

Podobnie jak w przypadku każdej innej choroby zakaźnej u zwierząt domowych, ostateczna diagnoza opiera się na identyfikacji objawów klinicznych i badaniach laboratoryjnych. W drugim przypadku przeprowadza się dokładne badanie próbek tkanek lub kału pobranych od chorego zwierzęcia. Przeprowadza się na nich eksperymentalny siew kultury wraz z dalszymi badaniami.

W niektórych przypadkach w celu wykrycia salmonelli przeprowadza się specjalną analizę paszy podawanej młodym zwierzętom.

Leczenie

Kluczem do skuteczności środków terapeutycznych w przypadku duru paratyfoidalnego jest wczesne wykrycie choroby. Ponadto, jeśli choroba wystąpi w ostrej postaci, zwierzę jest natychmiast kierowane do uboju. We wszystkich pozostałych przypadkach leczenie odbywa się w sposób kompleksowy. Jednocześnie przepisuje się surowicę przeciwparatyfoidalną i szereg antybiotyków.

Surowica hiperimmunizacyjna przeciwko salmonellozie zawiera trwałe przeciwciała, które aktywują funkcję ochronną organizmu. Spośród antybiotyków najczęściej stosuje się złożone podawanie lewomycetyny i streptomycyny. Leki te miesza się w małych dawkach z mlekiem, po czym młode zwierzęta podaje się trzy razy dziennie.

Jeśli podczas rozwoju paratyfusu pojawiło się również zapalenie płuc, wskazaną kombinację antybiotyków zastępuje się penicyliną i biomycyną. Są już podawane domięśniowo.

Surowica hiperimmunologiczna przeciwko salmonellozie

Oprócz głównego przebiegu leczenia przepisuje się także szereg leków wzmacniających układ odpornościowy. Leczenie farmakologiczne można łączyć ze środkami ludowymi. Odwary z rumianku, kory dębu, ryżu i nasion lnu pomogą wzmocnić organizm prosiaka i przezwyciężyć objawy. Do ich przygotowania weź 20 g rośliny na 0,5 l gorącej wody. Kompozycję gotuje się przez 5 minut, po czym pozostawia się do zaparzenia na 3-5 godzin.

Ważny! Natychmiast po wykryciu objawów paratyfusu należy odizolować zarażone zwierzę w osobnym pomieszczeniu i natychmiast podnieść jakość żywienia jego i reszty zwierząt gospodarskich, uzupełniając je suplementami witaminowymi.

Zapobieganie

Wszystkie działania zapobiegawcze zapobiegające paratyfusowi sprowadzają się do dwóch głównych obszarów:

1. Szczepionka.
2. Zapewnienie odpowiednich standardów sanitarnych i optymalnych warunków przetrzymywania.

Szczepienie przeprowadza się dla prosiąt od 20. dnia życia. Odporność prosiąt można także zapewnić poprzez podanie szczepionki ciężarnej lochy. Zabieg ten przeprowadza się na 1,5 miesiąca przed porodem. Odporność po wprowadzeniu szczepionki utrzymuje się przez całe życie zwierzęcia.

Przestrzeganie odpowiednich standardów utrzymania świń i prosiąt obejmuje w szczególności następujące punkty:

• Zapewnienie odpowiedniego mikroklimatu w pomieszczeniach, w których rosną prosięta. Temperatura w nich nie powinna spaść poniżej 20 stopni. Wilgotność należy utrzymywać na poziomie 50-70%.
• Karmienie świeżą, wysokiej jakości paszą uzupełnioną suplementami witaminowymi.
• Regularne czyszczenie pomieszczeń z obornika, brudu i resztek jedzenia. Karmniki są czyszczone bezpośrednio po jedzeniu.
• Regularna dezynfekcja obór i artykułów pielęgnacyjnych dla zwierząt. Odbywa się raz w tygodniu. W tym przypadku stosuje się wapno gaszone, sodę kaustyczną lub formaldehyd.
• Natychmiastowa izolacja zwierząt wykazujących kliniczne objawy choroby.
• Wszystkie zwierzęta, które przybyły do ​​gospodarstwa, należy przez 30 dni trzymać oddzielnie i przebadać na obecność patogenów salmonellozy.
• Okresowa deratyzacja.

Jeżeli w jednej z hodowli służba weterynaryjna wykryje przypadek choroby, zostaje ona poddana kwarantannie na okres co najmniej 30 dni. Polega ona na zakazie sprzedaży żywca z gospodarstwa, produktów mięsnych oraz importu zwierząt z innych gospodarstw. Jednocześnie przydzielony jest odpowiedzialny lekarz weterynarii do monitorowania przestrzegania kwarantanny.

Wniosek

Paratyfus jest niebezpieczny nie tylko dlatego, że w ciągu kilku dni może zabić większość młodych. Osoby pracujące na fermie trzody chlewnej również mogą zarazić się chorobą, która powoduje równie wyniszczające zmiany w organizmie człowieka. Dlatego też należy bardzo poważnie podchodzić do zapobiegania i leczenia salmonellozy w gospodarstwach rolnych.