Czerwona duńska rasa krów charakteryzuje się wysoką wydajnością mleczną, dlatego gospodarstwa specjalizujące się w produkcji mleka starają się uzupełniać swój inwentarz żywy przedstawicielami tego konkretnego gatunku.
Czerwona duńska krowa
Charakteryzacja
Pochodzenie
Czerwona duńska rasa mleczna jest wynikiem długiej pracy selekcyjnej. Aby go wyhodować, duńskie odmiany bydła skrzyżowano z 3 rasami jednocześnie:
- Język angielski;
- Północny Szlezwik;
- balumska.
Pod koniec lat pięćdziesiątych XIX wieku do zwierzęcia hodowlanego dodano krew byków rasy Shorthorn, znanych ze swojej masywności. Umożliwiło to zwiększenie ogólnej masywności krów tej rasy i poprawę ich eksterieru. Aby podążać we właściwym kierunku, hodowcy wyselekcjonowali najlepszych przedstawicieli młodych zwierząt uzyskanych w pierwszym pokoleniu i skrzyżowali krowy ze specjalnie dobranymi buhajami ras, które od dawna hodowano w Danii. Takie podejście umożliwiło zwiększenie masy ciała zwierząt, poprawę gorsetu mięśniowego i budowy ciała oraz zwiększenie produkcji mleka.
Odniesienie. Do chwili obecnej trwają prace selekcyjne nad tą rasą.
Wygląd
Najbardziej charakterystyczne cechy zewnętrzne rasy to:
- duży rozmiar i waga zwierząt gospodarskich;
- złamane muskularne ciało;
- stosunkowo krótkie nogi:
- szerokie wypukłe boki;
- plecy są szerokie, równe i jedynie lekko pochylone w odcinku lędźwiowym.
Charakterystyczne zewnętrzne oznaki rasy
To drugie wielu hodowców uważa za minus tej odmiany. Charakterystycznym momentem pojawienia się duńskiej krowy jest także rozwinięte wymię. Jest duży i ma zaokrąglony kształt. Kombinezon jest wyłącznie czerwony. Czasami kolory są uzupełniane przeplatanymi ciemniejszymi tonami. W okolicy nosa kolor zmienia się na jasnoszary.
Jeśli chodzi o wysokość zwierzęcia, zwykle nie przekracza ona 130 cm. Jednocześnie szerokość okolicy klatki piersiowej wynosi 43 cm. Bliżej tyłu korpus rozszerza się do 55 cm. Żywa waga osoby dorosłej sięga 800 kg (dla kobiet).
Wydajność
Średnie wskaźniki produkcji mleka przez krowy tej rasy wskazują na wysoką produktywność tego typu bydła. Wydajność mleka wynosi około 9000 kg rocznie, zawartość tłuszczu 4,1-4,2%, zawartość białka 3,2-3,5%. Ponadto są cenione ze względu na wysoki przepływ mleka, a ta cecha wpływa również na ogólną wydajność. Zwierzęta te łatwo przybierają na wadze, przyrost masy ciała może osiągnąć 1,4 kg dziennie, a wydajność mięsa przy uboju przekracza 50%.
Karmienie
Warto zauważyć, że dziś czerwona rasa duńska jest uważana za jedną z najlepszych w kierunku mięsnym i mlecznym. Przy zbilansowanej diecie takie zwierzę może przybierać na wadze od 1,2 kg dziennie, a roczna produkcja mleka wynosi średnio od 9 do 11,5 tys. kg.
Podstawą diety powinno być:
- Wysokiej jakości siano. Najlepszą opcją pod tym względem jest naprzemienność zbóż i roślin strączkowych.
- skoncentrowana pasza.
- Soczyste jedzenie. Kiszonka, buraki, ziemniaki, pulpa.
Burak
Wraz z nadejściem wiosny tę odmianę krów najlepiej przenieść na pastwisko. Zwiększy to produktywność i przyrost masy ciała. Wypas można prowadzić od wczesnej wiosny do późnej jesieni.
Ważny! Koncentraty paszowe i rośliny okopowe w tym okresie wprowadza się do diety jako uzupełnienie i tylko wtedy, gdy brakuje zieleni.
W przypadku tuczu duńskich krów czerwonych na mięso, w dużych gospodarstwach często stosuje się pasze specjalistyczne. Najlepszą opcją w tym przypadku jest następująca kompozycja:
- placek słonecznikowy – do 30% masy całkowitej;
- zboże – około 40-45%;
- kukurydza, stanowiąca 7%;
- otręby pszenne – nie mniej niż 15%.
Resztę objętości zajmują różne suplementy witaminowo-mineralne. Taka żywność zapewnia szybki wzrost masy mięśniowej zwierzęcia, wykluczając jednocześnie rozwój otyłości.
Treść
Czerwona duńska krowa jest mało wymagająca w stosunku do warunków przetrzymywania, jednak aby osiągnąć przyzwoitą roczną wydajność mleka, a także zapewnić optymalny przyrost masy ciała, należy przestrzegać pewnych punktów. Wymagania te obejmują:
Temperatura jest ważna dla krów
- Wysokiej jakości ogrzewanie pomieszczeń w okresie zimowym. W małej oborze same zwierzęta mogą zapewnić pożądaną temperaturę. W dużych pomieszczeniach trzeba będzie zadbać o system ogrzewania. W przeciwnym razie krowa będzie wykorzystywać własne rezerwy składników odżywczych, aby się ogrzać.
- Żadnych przeciągów. Mogą również powodować wiele chorób i zmniejszać wagę zwierząt gospodarskich.
- Regularne czyszczenie obornika. Krowa duńska czerwona jest dość wrażliwa na niektóre choroby zwierząt gospodarskich, a niehigieniczne warunki w oborach mogą przyczyniać się do ich rozwoju.
- Regularne zaopatrzenie w wodę. Zwierzę musi stale otrzymywać dużo napoju. W dużych gospodarstwach problem ten rozwiązują automatyczne systemy dostarczania płynów. Ale zimą rurociągi takich instalacji muszą być starannie zaizolowane, aby zapobiec zamarznięciu.
Latem ważnym wymogiem jest wysokiej jakości wentylacja w oborze. Rasa duńska radzi sobie lepiej w mniej gorącym klimacie. Dlatego w południowym upale system wentylacji zapewni spadek temperatury.
Obowiązkowym niuansem jest również wystarczająca ilość wody pitnej. Co więcej, powinno to odbywać się nie tylko w pomieszczeniach, ale także na pastwiskach. Równie ważnym punktem jest obecność cienia. Pozwoli krowie ukryć się przed upałem, gdy słońce będzie w zenicie.
Jeśli chodzi o rodzaj utrzymania, krowa czuje się dobrze zarówno w przypadku hodowli w oborze, jak i w wersji pastwiskowej.
Wniosek
W Rosji krowy mleczne rasy czerwonej duńskiej są szeroko rozpowszechnione. Dotyczy to przede wszystkim gospodarstw posiadających dużą liczbę zwierząt gospodarskich, lecz indywidualni rolnicy również trzymają te zwierzęta w swoim gospodarstwie. Biorąc pod uwagę wysoką zawartość mleka oraz udział masowy tłuszczu i białka w mleku, wielu woli tę konkretną odmianę.
Możesz dodać tę stronę do zakładek
