Od czasów starożytnych koń odgrywał ważną rolę w rozwoju społeczeństwa. Konie rasy mongolskiej są bardzo starożytne i sławne, były aktywnie wykorzystywane w sprawach wojskowych, gospodarce i handlu. Rasa ta jest najpopularniejsza w Azji Środkowej. Mieszkańcy tego regionu do dziś hodują takie konie i wykorzystują je do celów gospodarczych.
Rasa koni mongolskich
Pochodzenie rasy
Nie da się podać dokładnej daty powstania gatunku – ze względu na ograniczone źródła. Wiadomo na pewno, że koń mongolski zaczął się wyróżniać jako odrębna rasa w XIX tysiącleciu p.n.e. Następnie na stepach Azji Środkowej dopiero zaczęło się ich udomowienie.
Już w pierwszych wiekach naszej ery konie rasy mongolskiej były hodowane przez plemiona stepowe. Używali ich zarówno do celów wojskowych, jak i komercyjnych.
Uważa się, że współczesny wygląd konie te uzyskały w średniowieczu – za panowania Czyngis-chana i jego potomków. W tym czasie nastąpiło zjednoczenie plemion mongolskich. Konie krzyżowane, w wyniku czego koń mongolski wyróżniał się jako odrębna rasa.
Odniesienie. Uważa się, że rasa mongolska nie zmieniła się od czasów Czyngis-chana – zachowała swój autentyczny wygląd i budowę fizyczną. Powodem tego jest surowy klimat mongolskich stepów. Przeżyły tylko najsilniejsze osobniki. W takich warunkach krzyżowanie z innymi rasami nie dało potomstwa zdolnego przetrwać na wielkim stepie.
W Europie konie te pojawiły się w XIII wieku – w okresie jarzma mongolskiego.
Znaczenie koni w kulturze mongolskiej
Historycznie rzecz biorąc, Mongołowie są ludem koczowniczym. Mongoł bez konia jest jak bez rąk. W średniowieczu każdy wolny Mongoł miał kilka koni. Tylko niewolnicy nie mieli własnych zwierząt.
Surowy klimat mongolskich stepów i brak żyznych gleb zmusiły miejscową ludność do prowadzenia koczowniczego trybu życia, który w tamtych warunkach był niemożliwy bez koni. Dlatego nie mogli nie wpasować się w lokalną kulturę.
Tradycyjny folklor mongolski to opowieści o koczowniczym trybie życia, pieśni o koniach i kampaniach wojennych.
Mongołowie, koczowniczy lud
W Mongolii najpopularniejszym sportem jest jazda konna. Jeszcze w XX wieku chłopcy na trzecie urodziny dostają konie.
Opis
Funkcje zewnętrzne
Cechy ciała charakterystyczne dla rasy mongolskiej:
- duża głowa;
- gruba krótka szyja;
- szeroka klatka piersiowa
- krótkie kończyny;
- obwisły zad.
Postać
Uległość charakteru to jedna z kluczowych cech tej rasy.
Konie mongolskie wyróżniają się spokojnym usposobieniem, powściągliwością i oddaniem. Pomimo tego, że były używane w wojsku przez długi czas, nie znalazło to odzwierciedlenia w naturze koni.
Ze względu na spokojne usposobienie są wykorzystywane nawet do szkolenia dzieci w szkołach jeździeckich.
Gatunki wewnątrzrasowe
W obrębie rasy wyróżnia się następujące podgatunki:
- Arszantski. Obszar dystrybucji to północna granica Mongolii. Charakterystyczną cechą jest mniej masywne nadwozie.
- Baitskiy. Wyhodowana w zachodniej części kraju. Występuje także we wschodniej części Syberii. Koń Bait jest wyższy od zwykłego Mongoła, ma mniejszą głowę i węższą szyję.
- Delgerkhangai. Wyhodowany w południowo-wschodniej części kraju, a także w Chinach. Jest to rasa sztucznie wyhodowana. Jego charakterystycznymi cechami są masywna budowa, szeroka klatka piersiowa i muskularność.
- Ulciński. Cechy – wyraźne mięśnie, krótkie kończyny, szorstkość. Gatunek występuje we wschodniej Mongolii na Syberii.
Koń mongolski
Hodowla
Hodowla koni na stepie mongolskim nie jest zadaniem łatwym. Surowy klimat, ciągłe susze i silne wiatry stworzyły szczególną specyfikę hodowli koni.
Główną cechą jest ciągłe prowadzenie bydła. Zimą, gdy nie ma traw pastewnych, stada starają się trzymać w miejscu odizolowanym od wiatru. Zimowy wiatr na dużym stepie może zabić zwierzę, dlatego konie potrzebują ochrony.
Wiosną, gdy stada wypędza się na wypas w pobliżu rzek i innych zbiorników wodnych, zwierzęta odzyskują siły. Czas ten uważany jest za najkorzystniejszy do hodowli. Ponadto próbują w tym czasie zapłodnić samice z innych powodów. Ważne jest, aby źrebak urodził się następnego lata, kiedy na stepach jest wystarczająca ilość pożywienia.
Do rozrodu dopuszczane są wyłącznie osobniki zdrowe. Dzięki temu rasa od tysięcy lat pozostaje jedną z najsilniejszych, najodporniejszych i najmądrzejszych. Ważny jest także wiek zwierząt – od 3 do 10 lat. W tym okresie dają najzdrowsze i najsilniejsze potomstwo.
Wykorzystanie koni mongolskich
Konia mongolskiego używa się:
- W rolnictwie. Służy do przenoszenia pasterza na duże odległości.
- W sportach. Wyścigi konne są w Mongolii popularne, zwłaszcza na długich dystansach – ponad 25 km.
- Jako pojazd. Na mongolskim buszu jest to najpopularniejszy pojazd.
Odniesienie. W 2010 roku liczba koni w Mongolii była porównywalna z liczbą ludności kraju – 2,5 mln.
We współczesnej Mongolii ludność stopniowo rezygnuje z jazdy konnej. W kraju powstają drogi, rośnie popularność innych środków transportu – samochodów, motocykli, autobusów. Niemniej jednak koń nadal jest wiernym towarzyszem Mongołów, zwłaszcza na odludziu.
Możesz dodać tę stronę do zakładek
