Konie rasy hiszpańskiej

Hiszpańska rasa koni to połączenie wdzięku, szlachetności i niesamowitej inteligencji. Przez wiele stuleci zwierzęta te uważano za najbardziej poszukiwane w całej Europie. Znaczenie koni hiszpańskich dla hodowli koni jest trudne do przecenienia: wykorzystywano je w działaniach wojennych, uroczystych paradach, a obecnie regularnie stają się uczestnikami wystaw i zawodów jeździeckich. Taka wszechstronność w połączeniu z atrakcyjnym wyglądem wyjaśnia wysoki koszt koni.

Rasa koni hiszpańskich

Historia pochodzenia

Rasowe konie hiszpańskie pojawiły się w XIX wieku w rejonie Andaluzji, skąd wzięła się druga nazwa tych zwierząt – andaluzyjska. Korzenie rasy sięgają jednak głęboko w przeszłość, o czym świadczą malowidła naskalne odnalezione w południowej Hiszpanii. Uważa się, że konie przedstawione na ścianach jaskiń stały się przodkami koni hiszpańskich.

Wciąż istnieje wiele teorii na temat pochodzenia „Hiszpanów”, z których najczęstszą jest skrzyżowanie koni iberyjskich i arabskich. Dowodem na to jest ciekawy wygląd zwierząt – harmonijnie łączą one masywność koni europejskich i wyrafinowanie koni orientalnych.

Naukowcy potwierdzają, że rasa kształtowała się stopniowo, pod wpływem innych koni sprowadzonych na terytorium Hiszpanii. Mieszkańcy Europy niemal natychmiast docenili zalety tych zwierząt w porównaniu z końmi arabskimi. Następnie ogiery hiszpańskie stały się znacznie bardziej popularne niż „Arabowie”. W XIX-XX w. były aktywnie wykorzystywane w kampaniach wojskowych, o czym wspominają dzieła sztuki znane na całym świecie.

Hodowcy dużą wagę przywiązywali do czystości rasy, dzięki czemu „Hiszpanie” szybko zdobyli status „koni elitarnych” i zatrzymali się na dworach królewskich Europy. Równolegle z końmi wszedł w modę hiszpański styl jazdy konnej, który charakteryzował się bliskim kontaktem jeźdźca ze zwierzęciem oraz zwiększoną zwrotnością.

Wzorzec rasy wprowadzono dopiero na początku XII wieku dzięki staraniom stowarzyszenia hodowców koni w Hiszpanii. Oficjalna data pojawienia się koni hiszpańskich to XNUMX. Od tego momentu warunki hodowli są ściśle regulowane, co pozwala zachować czystość krwi.

Opis rasy

Konie hiszpańskie rozwinęły się w suchym, gorącym klimacie śródziemnomorskim, co odcisnęło piętno na ich wyglądzie i charakterze.

Zewnętrzny

Następujące cechy są charakterystyczne dla zwierząt tej rasy:

• Solidne, mocne kopyta o prawidłowej formie.
• Cienkie włosy na grzywie i ogonie.
• Zwarta kufa z małymi uszami i szerokimi nozdrzami.
• Kolor jednolity – kolor korpusu waha się od ciemnej czekolady do czerwieni. Dziś wśród „Hiszpanów” króluje szary garnitur.
• Kończyny krótkie, ale muskularne i mocne.
• Szeroka, wypukła klatka piersiowa z zapadniętym brzuchem.
• Przedłużony tył.
• Nisko osadzony, długi ogon.
• Szyja krótka, wyraźnie pogrubiająca się w kierunku ciała.

Rasa koni hiszpańskich

Czarny garnitur prawie nigdy nie występuje wśród koni hiszpańskich. Równie rzadkim zjawiskiem są zwierzęta z jasnymi plamami na ciele. Koneserzy uważają, że piękno zwierząt ujawnia się szczególnie jasno w świetle słonecznym, kiedy grzywa mieni się złotymi odcieniami.

Postać

Konie hiszpańskie cenione są za swój łagodny, spokojny charakter. Idealnie nadają się do treningu jeździeckiego. Zwierzęta łatwo uczą się sztuczek, nie opierają się właścicielowi, szybko przyzwyczajają się do ludzi. Początkującym radzi się jednak kupować konie już ujeżdżane, bo ogiery pomimo życzliwości i życzliwości potrafią „pokazać charakter”.

Hiszpanie mają doskonałą sprawność fizyczną, która pozwala im wytrzymać nawet trudne obciążenia. A wysoki temperament i odwaga wyjaśniają zapotrzebowanie na konie w armii europejskiej.

Aplikacja

Zwierzęta sprawdziły się w różnych dyscyplinach jeździeckich – triathlonie, skokach przez przeszkody, ujeżdżeniu. Konie hiszpańskie wielokrotnie brały udział w zawodach amatorskich i zawodowych – sztuczki tych koni to żywy, niezapomniany widok. Nie mniej dobrze radzą sobie z prostymi przejażdżkami konnymi.

Konie dzięki swojej elegancji i urodzie nadają się na uroczyste parady i wystawy. W Hiszpanii wykorzystuje się je podczas szkoleń wojskowych i tradycyjnych lokalnych rozrywek – walk byków, w celu „sprawdzenia gotowości” byków.

Odniesienie. Pomimo wysokiej wydajności zwierzęta nie są wykorzystywane w rolnictwie, ponieważ nie każdego stać na takiego konia.

Instrukcje opieki

Utrzymanie hiszpańskiego konia jest drogie. Przedstawiciele tej rasy wymagają od żywienia. Dobrym rozwiązaniem byłoby połączenie pasz naturalnych i specjalistycznych. Zwierzęta potrzebują stałego dostępu do czystej wody, zwłaszcza latem, gdyż nieregularne picie prowadzi do problemów zdrowotnych i negatywnie wpływa na wygląd konia. Ogólne zasady opieki są standardowe i praktycznie nie odbiegają od zaleceń dotyczących trzymania innych ras:

• Zgodność z dietą. Ucząc się jednocześnie jeść, organizm zwierzęcia pracuje lepiej.
• Regularna aktywność fizyczna. Bez ruchu konie szybko przybierają na wadze, co negatywnie wpływa na stan stawów.
• Utrzymywanie czystości. Konie domowe wymagają czyszczenia, mycia. Raz lub dwa razy w roku zwierzę należy pokazać lekarzowi weterynarii. Terminowe badanie pomoże zidentyfikować i wyeliminować możliwe problemy zdrowotne.

Konie hiszpańskie wymagają ciągłej komunikacji. Im więcej czasu właściciel spędza z koniem, tym szybciej się do tego przyzwyczaja, zaczyna okazywać usposobienie i zaufanie.

Ważny! Należy pamiętać, że „Hiszpanie” nie nadają się do zimnego klimatu – dlatego rasa ta nie jest poszukiwana w Rosji.

Minęły setki lat od pojawienia się koni hiszpańskich, jednak biorąc pod uwagę popularność sportów jeździeckich, te energiczne, pełne wdzięku i inteligentne zwierzęta nadal cieszą się dużym zainteresowaniem. Hodowane są w USA, Ameryce Łacińskiej i Europie (zwłaszcza w „historycznej ojczyźnie”). Oprócz udziału w pokazach, wystawach, konkursach „Hiszpanie” często pojawiają się w filmach fabularnych.