Kanadyjska rasa koni

Kanadyjska rasa koni nie jest tak powszechna na świecie, wielu nawet nie wie o jej istnieniu, ale w swojej ojczyźnie uważana jest za skarb narodowy. Populacja ta wywodzi się z czasów panowania króla francuskiego Ludwika XIV. Kilka razy prawie zniknęła z powierzchni ziemi.

koń kanadyjski

Pochodzenie konia kanadyjskiego

W XVII wieku król Francji zdecydował się wysłać do Kanady wraz z osadnikami 20 klaczy i 2 ogiery pochodzenia normańskiego i bretońskiego. Były to konie o doskonałych cechach, gdyż w ich żyłach płynęła krew przodków andaluzyjskich i arabskich. Od tego czasu rozpoczęła się historia rasy kanadyjskiej.

Długo trwało, zanim potomkowie koni pochodzenia europejskiego przystosowali się do trudnych warunków klimatycznych Kanady. Nowa populacja wyróżniała się silną odpornością, wytrzymałością i doskonałymi danymi zewnętrznymi.

Koń kanadyjski w całej swojej historii prawie nie pozostawał pod wpływem innych ras, dlatego zachował czystość krwi, dopiero na początku XX wieku dodano do niego krew angielskich koni wierzchowych. Wyraźnie widać w nim arabskie korzenie – te konie są nie tylko piękne i dostojne, ale także szybkie i niestrudzone.

Od wieków zwierzęta były wykorzystywane do różnych celów. Początkowo pomagały w pracach rolniczych, a gdy wybuchła wojna domowa, wykorzystywano je na potrzeby wojska. W tamtych latach populacja była na skraju wyginięcia, ale przy wielkich wysiłkach udało się ją przywrócić.

Kiedy wybuchła druga wojna światowa, rasa prawie ponownie zniknęła. W latach powojennych próbowano go zachować, jednak wraz z rozwojem mechanizacji zanikło zainteresowanie władz końmi.

Uwaga! Szczególnie trudny był okres od 1970 do 1986 roku, kiedy stado hodowlane liczyło kilkaset sztuk. Pomimo różnych programów opracowanych przez rząd w zakresie prac hodowlanych, liczba zwierząt gospodarskich osiągnęła punkt krytyczny.

Punktem zwrotnym dla rasy kanadyjskiej był rok 2001, kiedy przedsiębiorcza osoba zaczęła hodować te konie, doceniając je. Dziś koń kanadyjski jest dumą narodową swojego kraju i reprezentuje go na zawodach jeździeckich. Miejscowi mieszkańcy uznają wartość historyczną tych koni i są z nich dumni.

Opis zewnętrzny

Kanadyjczycy nie bez powodu nazywali swoje konie „żelaznymi” – te małe, dobrze zbudowane zwierzęta wyróżniają się silną budową ciała i niespotykaną dotąd siłą. Przeciętny wzrost ogiera wynosi 1,44–1,65 m, a długość tułowia samca wzdłuż linii ukośnej wynosi 1,63 m.

Cechy zewnętrzne:

Kanadyjski wygląd

• zwarta głowa ze zgrabnymi małżowinami usznymi i prostym, pełnym wdzięku profilem;
• duże, miłe oczy;
• długa, gęsta szyja;
• muskularne przedramiona;
• skośne łopatki;
• potężna skrzynia, której obwód wynosi 1,8 m;
• szerokie plecy;
• zaokrąglony, opadający zad lekko obniżony;
• ścięgniste kończyny średniej długości.

Koń kanadyjski ma luksusową, gęstą grzywę, a jego sierść jest miękka i błyszcząca. W wyglądzie zwierząt widoczne są oznaki koni czystej krwi andaluzyjskiej i arabskiej. Wyglądają elegancko i mają piękny ruch. Konie prezentowane są w barwach gniadej, czarnej i czerwonej.

Charakter i godność rasy

Przedstawiciele rasy kanadyjskiej są wysoko cenieni za bezpretensjonalność i wytrzymałość. Wychowane w surowym północnym klimacie zwierzęta nauczyły się zadowalać tym samym rodzajem pożywienia i rozwinęły silną odporność. Łatwo tolerują zmiany temperatury.

Uwaga! Konie pochodzenia kanadyjskiego mają charakter gościnny. Są inteligentne, łatwe w szkoleniu, pracowite i posłuszne.

Do zalet linii rodowodowej zalicza się:

• długość życia;
• długi okres rozrodu (klacze są w stanie urodzić potomstwo nawet w wieku powyżej 20 lat);
• dobre zdrowie;
• silna warstwa rogowa kopyt, dzięki której konie prawie nie cierpią na choroby nóg;
• uniwersalność;
• odporność i wytrzymałość.

Nowoczesne zastosowanie

Przez kilka stuleci koń kanadyjski służył człowiekowi. Używano go do ciężkich prac na polu, w sprawach wojskowych, do transportu towarów. Współcześni mieszkańcy wsi w Kanadzie wciąż nie odmawiają usług wiernego pomocnika konia. W terenie, gdzie nie ma możliwości przejechania maszyn, nie można obejść się bez konia. Rasa nadaje się do udziału w zawodach, ale nie jest wykorzystywana we wszystkich dziedzinach sportów jeździeckich.

Symbol i skarb narodowy Kanady zdobi parady i uroczystości. Lokalna rasa traktowana jest z wielkim szacunkiem, uznając ją za część historii kraju. Na znak szacunku dla niej wyemitowano monetę z czystego srebra z wizerunkiem konia na tle liści klonu.