Buhaj inseminator i jego prawidłowa pielęgnacja

Przy hodowli bydła ogromne znaczenie ma wybór zwierząt do krycia. Od tego, jaki materiał genetyczny został wybrany, bezpośrednio zależy zdrowie i produktywność młodych zwierząt, niektóre cechy rasowe zwierząt. Dlatego istnieje ogólnie przyjęty szereg norm, których musi przestrzegać inseminator buhajów uczestniczący w pracach hodowlanych.

inseminator byków

Zasady doboru buhajów

reproduktor wykorzystywany w pracach hodowlanych jest starannie wybierany ze stada, zgodnie z określoną liczbą kryteriów. W tym celu przeprowadza się ocenę genomu zwierzęcia. W końcu cechy jego potomstwa zależą bezpośrednio od genotypu samca. Oczywiście warunki trzymania byka odgrywają tutaj ważną rolę, ale nie wpływają na dziedziczność.

Podczas oceny zwierzęcia brane są pod uwagę następujące punkty:

• fenotyp jakości. Ważnym punktem jest prawidłowa budowa zwierzęcia. Według ogólnie przyjętej skali należy ją ocenić na co najmniej 9 punktów i wykluczyć ewentualne wady. Ponadto należy zwrócić uwagę na ojca samca. W jego potomstwie powinny znajdować się krowy należące do kategorii o wysokiej wydajności mlecznej.
• funkcja rozrodcza. Kryterium to ma również ogromne znaczenie przy wyborze. Aby dokonać takiej oceny, w gospodarstwie kilkadziesiąt krów zapładnia się nasieniem dojrzałego płciowo samca (zwykle po ukończeniu 12 miesiąca życia). Jeżeli więcej niż 50% przypadków takiego zapłodnienia zakończyło się sukcesem, byk jest zalecany do prac hodowlanych.
• jakość potomstwa. Badanie to przeprowadza się na młodym bydle uzyskanym od konkretnego buhaja hodowlanego. Kiedy córki osiągają wiek 12-16 miesięcy, ocenia się ich produktywność. Wskaźniki porównuje się z wartościami produktywności innych zwierząt gospodarskich w tym samym wieku. Wartość hodowlaną byka określa się na podstawie różnicy uzyskanej przez porównanie.
• Tempo wzrostu i cechy rozwoju byka. Pomiary masy i wielkości samca przeprowadza się przy urodzeniu, a także w każdym kolejnym miesiącu życia. Ocenę kontrolną i porównanie przeprowadza się, gdy cielę ma 12 miesięcy.

Warto również zaznaczyć, że oprócz genotypu buhaja brane są pod uwagę jego więzi rodzinne. Zaleca się krycie wyłącznie pomiędzy osobnikami, które są daleko spokrewnione lub w ogóle w nim nie występują. W przeciwnym razie, nawet pomimo wysokiej jakości wyjściowego materiału genetycznego, cielęta mogą urodzić się z wadami rozwojowymi.

Do oceny producenta należy podchodzić tak odpowiedzialnie, jak to możliwe. W końcu jakość potomstwa ostatecznie zależy od takiego wyboru. Ale nawet jeśli zwierzę ma dobrą dziedziczność i wygląd, nadal musi zapewnić odpowiednie warunki do trzymania i karmienia. Bez przestrzegania tych punktów wyniki prac selekcyjnych będą znacznie niższe niż oczekiwano.

Pobranie materiału od inseminatora byków

Wymagania dotyczące treści

Właściwe warunki utrzymania mogą znacząco poprawić funkcje rozrodcze buhaja hodowlanego, poprawić jego zdrowotność i intensywniej rozwijać potencjał genetyczny. Ważne jest, aby podawać je zwierzęciu już od cielęcia. Regularne procedury opieki nad bykiem hodowlanym obejmują:

• Codzienna kąpiel lub czyszczenie zwierzęcia szczotką. Szczególnie dokładnie myj głowę (w okolicy tyłu głowy, pomiędzy rogami i na czole). Jeśli nie zostanie to zrobione, u byka mogą wystąpić problemy skórne i będzie stale drapał podrażnione miejsca.
• Regularna pielęgnacja kopyt. W miarę wzrostu są okresowo przycinane, aby zapobiec zranieniu zwierzęcia.
• Okresowe mycie moszny zwierzęcia ciepłą wodą. Taki środek pomoże zachować czystość i zdrowie męskich narządów płciowych, co w przyszłości będzie miało korzystny wpływ na proces krycia.
• Codzienne długie spacery. Aktywność fizyczna dla tej kategorii zwierząt gospodarskich jest niezwykle istotna. Pozwala utrzymać ton byka, wzmocnić jego zdrowie i odporność oraz zapobiec pojawieniu się nadwagi. Czas trwania spaceru to co najmniej 3 godziny. Jednocześnie obszar spacerowy powinien zajmować co najmniej 10 akrów powierzchni.

Korzystnie na kondycję buhaja wpływa także intensywniejsza aktywność fizyczna. Zwierzęciu można powierzyć transport określonych towarów lub inną ciężką pracę w gospodarstwie. Wzmocni to tkankę mięśniową i kostną. Najważniejsze, żeby nie przesadzić z obciążeniami.

Pewne wymagania stawiane są także miejscu przetrzymywania buhajów inseminacyjnych. Obejmują one:

• wystarczająca ilość wolnego miejsca;
• wysokiej jakości oświetlenie;
• optymalna temperatura;
• trzymanie każdego byka w osobnym boksie ze smyczą łańcuchową, której długość powinna być wystarczająca, aby zwierzę mogło swobodnie się poruszać i leżeć;
• obecność pełnej wentylacji;
• całkowity brak przedmiotów i elementów ogrodzeń w oborze, o które byk może zostać zraniony.

Byk w oborze

Jeżeli stanowisko dla samca znajduje się w tylnej części obory, należy wyznaczyć specjalne bezpieczne strefy na całej trasie przejazdu przez obiekt, a także na trasie do miejsca pobrania nasienia. Ich głównym celem jest ochrona personelu w przypadku przejawów agresywności zwierzęcia.

Ponadto umieszczając producentów, należy pamiętać, że nie zaleca się trzymania w pobliżu agresywnych i spokojnych zwierząt. Lepiej jest umieścić je w pewnej odległości w różnych straganach.

Dla wygody chodzenia byków w nosie zamocowany jest specjalny mocny pierścień. Dla niego zwierzę jest naprawiane podczas spaceru. Nie zaleca się również prowadzenia wspólnych spacerów inseminatorów i krów z cielętami. Cały teren spacerowy musi być otoczony solidnym płotem.

Dla najbardziej racjonalnej opieki nad takimi zwierzętami istnieje specjalna codzienna rutyna. To wygląda tak:

• 4:00 – wczesny posiłek;
• od 4:00 do 7:00 – odpoczynek;
• 7 godzin – czyszczenie sierści, kopyt i moszny zwierzęcia;
• od 7.00 do 10.00 – spacery, gody lub praca na farmie;
• 10.00 – drugi posiłek;
• od 10:00 do 16:00 – odpoczynek;
• od 16:00 do 19:00 – praca lub wydarzenie;
• 19:00-21:00 – trzecie karmienie.

Przy organizowaniu odpowiednich warunków do trzymania buhajów-inseminatorów ważnym punktem jest także odpowiednie żywienie.

Producenci karmienia byków

Organizując żywienie buhajów wybranych do prac hodowlanych, należy przestrzegać szeregu zaleceń. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na to, aby dieta zwierząt nie była monotonna. Jego skład zmienia się okresowo. Obowiązkowe jest także przestrzeganie ścisłego dawkowania posiłków. Przy nadmiernym obniżeniu normy mężczyzna traci siłę, a w przypadku jej przekroczenia rozwija się otyłość. Obydwa prowadzą do obniżenia jakości nasienia. Co więcej, nawet w przypadku normalizacji diety, wraca ona do normy dopiero po 1-2 miesiącach.

byk ojciec na pastwisku

Do indywidualnego podejścia należy także przygotować plan żywienia dla każdego indywidualnego producenta. Pod uwagę brana jest kondycja fizyczna zwierzęcia, jego stan zdrowia, wiek, waga, a także obciążenie seksualne. Na podstawie ostatniego parametru wybiera się trzy główne rodzaje karmienia:

1. Odżywianie w okresie nielosowym. Zwierzę nie ma obciążenia seksualnego, co oznacza, że ​​​​nie jest wymagane zwiększone odżywianie. Dlatego stosuje się paszę o średniej wartości energetycznej 0,8-1 ECE.
2. Średnie obciążenie seksualne. W tym przypadku byk przeprowadza jedno krycie tygodniowo. W tym przypadku stosuje się pasze zawierające 0,9-1,3 ECE.
3. Karmienie przy dużym obciążeniu seksualnym. Samiec uczestniczy w 2-3 kryciach tygodniowo. W związku z tym należy zwiększyć całkowitą wartość odżywczą paszy do 1,1-1,6 EFU.

Ważne jest także zbilansowanie jadłospisu zwierzęcia zgodnie z jego podstawowymi potrzebami fizjologicznymi. Karmienie odbywa się trzy razy dziennie. W przypadku porannego i wieczornego spożycia byk otrzymuje 30% całkowitej paszy. Pozostałe 70% spożywa podczas lunchu.

Dieta i suplementy

Aby zapewnić pełny wzrost i rozwój buhaja-insematora, w jego diecie zawarte są duże ilości paszy wysokobiałkowej. Należą do nich siano strączkowe i torf grochowy, a także inne produkty. Plewy, słoma, mączka i inne pasze objętościowe z diety tej kategorii zwierząt gospodarskich są całkowicie wykluczone, ponieważ charakteryzują się minimalną wartością odżywczą.

Zimą oprócz wysokiej jakości siana strączkowego i zbożowego do pożywienia inseminatora należy dodać dużą ilość buraków, kiszonki i pasz treściwych. Latem należy go także dokarmiać sianem, zwiększając jednocześnie udział paszy soczystej. Do karmienia nie najlepiej używać trawy pastwiskowej, ponieważ rozrzedza ona nasienie i może mieć wpływ na powodzenie inseminacji. W razie potrzeby do diety można wprowadzić warzywa, ale ważne jest, aby dokładnie je wysuszyć przed podaniem.

Pożądane jest usunięcie roślin krzyżowych z diety byka. Taka żywność może negatywnie wpłynąć na tarczycę zwierzęcia, co dodatkowo wpłynie na jego zdrowie.

Niezwykle ważne jest zachowanie równowagi pomiędzy paszami białkowymi i pokarmami bogatymi w węglowodany. Przy nadmiernym wzroście tego ostatniego, otyłość rozwija się gwałtownie, co uniemożliwia produkcję nasienia i zmniejsza libido u byka. Najbardziej pożądanym źródłem węglowodanów dla inseminatora jest pasza wieloskładnikowa, której wartość odżywcza nie powinna przekraczać 50%.

Do głównych składników diety samca hodowlanego zalicza się:

Jęczmień

• jęczmień;
• owies;
• otręby pszenne;
• marchewka;
• burak pastewny;
• suszone warzywa i siano liściaste z roślin strączkowych;
• zielone fasolki;
• siano lniane;
• ciasto słonecznikowe.

Ważny! W okresach dużego obciążenia seksualnego zaleca się uzupełnienie tej listy jajami kurzymi i odwrotnie.

suplementy

Jednak oprócz odpowiedniej ilości składników odżywczych organizm byka potrzebuje także nasycenia niezbędnymi mikro i makroelementami. W tym celu stosuje się różne suplementy diety.

Do pełnego życia zwierzę potrzebuje dużej ilości witaminy E i karotenu. Spośród minerałów ważne dla organizmu są wapń, fosfor, magnez, sód, żelazo, cynk i inne. Aby uzupełnić zapasy pierwiastków w organizmie, pomóż:

• drożdże paszowe;
• sól;
• kawałek kredy;
• kompleksy witaminowe;
• kości, krew, ryby oraz mączka mięsno-kostna.

podawać drożdże

Stosując dodatki paszowe należy pamiętać, że pewna ilość minerałów i witamin zawarta jest już w samej paszy. Dlatego dawkowanie takich mieszanin musi być dokładnie znormalizowane.

metody krycia

Oprócz głównych punktów wyboru i opieki nad bykiem hodowlanym, ważne jest również, aby właściciel gospodarstwa wiedział o istniejących metodach krycia zwierząt gospodarskich i cechach ich realizacji. W przemysłowej hodowli bydła najbardziej pożądane są 3 sposoby wdrożenia takiej procedury:

• Podręcznik. Metoda ta polega na naturalnym kojarzeniu zwierząt, ale pod nadzorem personelu. Wybrane krowy zaganiane są do specjalnie wyznaczonego stanowiska w pomieszczeniu, w którym trzymane są byki. Po tym jak byk zobaczył samicę, zostaje wpuszczony do zagrody dla krowy. Pod koniec krycia zwierzę jest szybko zabierane, aż zacznie wykazywać agresywność.
• Bezpłatny. Ta metoda jest podobna do poprzedniej. Różnica polega na tym, że byki i krowy wypuszczane są na wolny wybieg, a byk sam wybiera sobie partnera do pokrycia.
• Sztuczny. Przy tej metodzie krycia specjalnie przeszkolony pracownik pobiera nasienie od byka i umieszcza je w pojemniku z ciekłym azotem w celu przechowywania. Kiedy krowa rozpoczyna ruję, wstrzykuje się jej pobrane nasienie.

W zagranicznej hodowli bydła największą popularność zyskał ostatni wariant inseminacji krów.

Wniosek

Właściwy wybór reproduktora i jego dobra opieka pozwalają właścicielowi na uzupełnienie stada zdrowymi i produktywnymi młodymi osobnikami. Najważniejsze jest przestrzeganie przyjętych zaleceń i podejście do problemu z całą odpowiedzialnością. Tylko w tym przypadku praca hodowlana przyniesie owoce.