Tavşan Pannon

Tavşan yetiştirmek büyük masraflar gerektirmez ve çiftlik ölçeğinde bakım masraflarını da hızla karşılar. Yaklaşık iki yüz tavşan türü vardır, bunların arasında et yönü için yaratılmış oldukça genç bir tür olan Pannon cinsi de vardır.

Açıklama ve çeşitleri

Pannon tavşanları, yetiştiricilerin en iyi niteliklerini aldıkları üç farklı cinsin temsilcilerinin melezlenmesinin sonucudur. Beyaz dev ırkı görünümünü, beyaz kürkünü, kırmızı gözlerini ve büyük bedenini verdi. Kaliforniya tavşanlarının cinsi güçlü bir bağışıklık, büyük yavrular ve hayvanlara bakma kolaylığıdır. Pannon cinsi, Yeni Zelanda beyaz tavşanından patilerine kalın kürk aldı ve iklime ve yeni koşullara hızlı uyum sağladı.

Sonuç, uzun gövdeli ve orta büyüklükte bir kafaya sahip beyaz bir tavşandır. Namlu biraz keskin, büyük bir burunlu ve tüm beyaz tavşanlar gibi kırmızı gözlü. Geniş ve dik kulaklar yoğun kıllarla kaplıdır, küçük kaslı pençeleri vardır. Tavşanların kemikleri ve yünleri hafiftir, vücudun büyük kısmı ettir.

Bu cinsin temsilcileri, akrabalarından farklı olarak barışçıldır ve birbirlerine saldırmazlar. Bir Pannon tavşanı başka bir cinsin temsilcisiyle çaprazlanırsa, yavrular onun tüm özelliklerini, yani hızlı kilo alımı ve doğurganlığı miras alacaktır.

Karakterizasyon

Bu cins oldukça üretkendir, dişiler yılda yedi defaya kadar yavru getirebilir. Ortalama olarak bir yavrunun dokuz yavrusu olabilir.

Doğurganlığın yanı sıra bu cinsin dişileri de sütçüdür ve yavrulardaki tüm yavruları sütleriyle besleyebilirler. Sakin ve sessiz doğası nedeniyle, bazen bir dişiyle birlikte birkaç tavşan daha ekilir.

Yeni doğan tavşanlar yalnızca elli gram ağırlığındadır ancak hızla kilo alırlar. Yetişkin bir tavşan beş kilogram ağırlığa ulaşır. Etin kesim verimi %62’dir. Bu cins özellikle et üretimi için tutulur.

Tavşan eti diyettir, faydalı vitaminler bakımından zengindir ve hoş bir tada sahiptir.

Bakım ve üreme kuralları

Bu cinsin tavşanlarını yetiştirmeye karar verirseniz, elbette profesyonel yetiştiricilerle iletişime geçmek daha iyidir. İçerik hakkında tam bilgi verebilecek ve hayvanların nasıl uygun şekilde yetiştirileceği konusunda tavsiyelerde bulunabilecekler. Doğru içerikle yüksek üretkenlik ve maliyet kurtarma elde edebilirsiniz. Bu cinsin tavşanları iklime kolay ve hızlı bir şekilde uyum sağlar. Hafif donların yaşandığı bölgelerde (-10 veya 15 santigrat dereceye kadar), hayvanlar açık havada gölgelik altında da tutulabilir.

Hücre düzenlemesi

Tavşan kafesi, birikmiş yiyecek artıkları ve kanalizasyon olmadan her zaman temiz olmalıdır. Bu hem hayvanın sağlığını hem de etin kalitesini olumsuz etkileyebilir. Kafesin tabanı en iyi şekilde paletli bir ızgaradan yapılır, bu nedenle hayvandan sonra temizlenmesi daha kolay olacaktır. Hayvanın rahat uyuması için kafesin bir köşesine saman serpin. Tavşanın patileri kalın ve kısa tüylere sahip olduğundan ağdan etkilenmeyecektir.

Kafes oldukça genişse – 150x90x40 santimetre boyutunda, o zaman içine dört veya beş kişi ekilebilir.

Her durumda, kafeste birkaç yiyecek kasesi bulunmalıdır: biri kuru yiyecek ve saman için, diğeri sebzeler ve sulu yiyecekler için, üçüncüsü ise vitamin ve mineral takviyeleri için. Bir kafese kaç tane tavşan koyacağınıza bağlı olarak içine yeterli sayıda suluk koyun ve suyu temiz tutun. Nipel veya otomatik suluk satın almak en iyisidir. Kaseler ve suluklar her gün yıkanmalıdırve haftada bir kez dezenfekte edin. Kafesin kendisi her gün temizlenmeli ve temiz tutulmalıdır.

Hayvan kafeslerinin yerleştirileceği yerin temel gereksinimlerinden biri havalandırmadır ancak cereyan olmamasıdır. Farelerin ve diğer kemirgenlerin oraya girmemesi önemlidir, evcil hayvanlarınıza yalnızca hastalık bulaştırabilirler.

Besleme

Bu cinsin tavşanları diğer cinslerden farklı olarak özel beslenme ve beslenme kurallarına ihtiyaç duymazlar. Tek koşul kaliteli ve bozulmamış besindir. Hayvanlar çiftliğin günlük programına hızla uyum sağlayacak ve bireysel bir beslenme programı verilmesine gerek kalmayacak.

Yetişkin tavşanlar sabah ve akşam olmak üzere günde iki kez beslenir. Gençler öğle yemeğinde de beslenir. Ayrıca yeme 24 saat erişim de sağlayabilirsiniz, ancak daha sonra hayvanların fazla yemediğinden emin olmanız gerekir, aksi takdirde bu, etlerinin ve yünlerinin kalitesini olumsuz etkileyebilir. Genç hayvanlar için yeni yem, karma yemden başlayarak yavaş yavaş sebzeler, ardından saman ve yeşillikler eklenerek kademeli olarak tanıtılmaktadır.

Menü şunları içermelidir:

• tahıl samanı;
• baklagillerden kuru sürgünler;
• çiğ patates;
• havuç ve lahana;
• biraz tahıl;
• minerallerin eklenmesiyle karma yem ve kepek: tuz, kalsiyum fosfat, yumurta kabuğu.

Temel olarak günlük beslenmede yeşillikler (yonca ve çayır otları) ağırlıklı olmalı, gündüzleri güneşte tutulması gerekir, akşamları da tavşanlara ot verilebilir ancak bir gün önceden kesilmesi gerekir. Tavşanlara taze yeşillik verilirse şişip ölebilirler.

Yeşillikler arasında sütleğen, uyuşturucu, kırlangıçotu, yabani turp, vadi zambağı, karaca otu gibi otlara rastlamamaya dikkat edin.

Yetişkin bir tavşanın günlük beslenme oranı aşağıdakilerden oluşur:

• dört kilogram karma yem;
• bir kilogram saman;
• üç kilogram silaj veya sebze;
• beş kilo yeşillik.

Hamile kadınlar için bu diyet iki ila üç kat, emziren kadınlar için ise beş veya altı kat artırılmalıdır. Hayvanların donmaması, yeterli yağ tabakasına ve yün yoğunluğuna sahip olması için kışın tüketim oranlarını da arttırırlar.

Üreme

Dişiler üç aylık ve daha büyük yaşta cinsel olgunluğa ulaşır. Çiftleşme sürecine tavşanlar dört aylıkken başlamak en iyisidir. Bu dönemde tavşanı aşırı beslememek önemlidir, aksi takdirde çiftleşme isteğini kaybedebilir.

Döllenmenin kesin olarak gerçekleşebilmesi için tavşan yedi gün boyunca her seferinde on beş dakika süreyle erkeğin yanında tutulur.

Yukarıda belirtildiği gibi bir tavşan, bir yavrudan ortalama dokuz tavşan doğurabilir. Kural olarak tüm yavrular canlı ve sağlıklı doğarlar. Tavşanlar ilk 4 haftada anne sütüyle beslenirler ve herhangi bir takviyeye gerek yoktur. Genç yavrular 45 günlükken anneden alınır. Hızla kilo alırlar – günde 40-50 grama kadar ve yaşamın ilk ayında ağırlıkları bir kilograma ulaşır. Üç ayda ağırlıkları dört kilograma yaklaşır.

Hastalık ve Önleme

Bu cins tavşanların bağışıklığı ve hastalık direnci yüksektir, ancak uygunsuz ve ihmal edilen bakımla hastalanabilirler. Ana rahatsızlıklar arasında:

• salmonelloz;
• koksidiyoz;
• eimeriosis;
• miksomatoz;
• hemorajik hastalık ve diğerleri.

Bu hastalıkların oluşmaması için 3,5 aylık hayvanlara aşı yapılması gerekmektedir.. Daha sonra her on dört günde bir aşıların iki kez daha tekrarlanması gerekir.

Düşük kaliteli yem nedeniyle tavşanların gastrointestinal sistem organlarında sorunları olabilir. Aşağıdaki belirtiler ortaya çıkar: gevşek dışkı, şişkin karın ve iştah kaybı, uyuşukluk ve ilgisizlik. Ayrıca çiftlikteki diğer hayvanlardan gelen virüslerin ağıla girmediğini dikkatle izlemeniz gerekir. Aşağıdaki belirtiler ortaya çıkarsa veteriner hekiminize başvurmalısınız: kulaklarda sarkma ve ateş, gözlerde şişme ve dudaklarda morarma, kaşıntı.

Deneyimli yetiştiriciler bu cinsin tavşanlarındaki eksiklikleri fark etmezler; İyi organize edilmiş bir bakımla tüm yıl boyunca saklanabilirler. Onlardan sadece kaliteli et değil aynı zamanda deri de alabilirsiniz.

Pannon tavşanları hakkında daha fazla bilgi bir sonraki videoda.