Tavşan Kelebek

En popüler tavşan türü kelebektir. Et derisi olarak sınıflandırılır. Bu dekoratif türün temsilcileri alışılmadık renklerle ayırt edilir ve hem endüstriyel hayvanlar hem de evcil hayvanlar olarak muhafaza edilebilir. “Kabarıklara” büyüme ve üreme için gerekli tüm koşulların sağlanması için onlara uygun şekilde bakılması gerekir.

Oluşum tarihi

Kelebek tavşanın anavatanı İngiltere olarak kabul edilir, ilk kez 2. yüzyılın sonunda orada ortaya çıkmıştır. Daha sonra hayvanlar Rusya topraklarına getirildi ve o sırada ulaştıkları maksimum ağırlık yalnızca XNUMX kg idi. Tavşanların sert iklim koşullarına adaptasyonunu geliştirmek ve etlerini arttırmak için hayvan yetiştiricileri, hayvanları Viyana mavisi, Sovyet çinçillası, beyaz dev ve Flanders gibi cinslerle melezleştirmeye başladı.

Uzun süre yürütülen bu tür bir çiftleşme sonucunda, kütlesellik ve etin mükemmel tadı ile karakterize edilen ideal bir cins elde edildi. Dekoratif görünüm et derisine dönüştürüldü. Bugüne kadar, kelebek cinsi, tavşan yetiştiricilerinin oldukça karlı bir işe girmelerine – çok fazla et ve değerli kürk elde etmelerine – izin verdiği için ekimde en yaygın olanıdır. Bu hayvanların normal şartlarda bile hızlı bir şekilde kilo alabildiğini de belirtmekte fayda var.

Tanım

Alacalı gölgelere sahip tüm tavşanlara genellikle kelebek denir, ancak bu yanlıştır. Cinsin safkanlarının kontrolü zor olduğundan ve hayvanlar diğer türlerle melezlendiğinden tavşanlar orijinal özelliklerini kaybetmeye başlar. Safkan bir kelebek cinsinin temsilcileri, aşağıdaki özelliklerle hemen tanımlanabilir:

• koyu kulaklar;
• düz ve büyük pençeler;
• burnun sıradışı rengi;
• küçük kafa;
• yanlarda ve yanaklarda lekeler;
• hafif tırnaklar ve kuyruğun alt kısmı;
• gözlerde yanak, burun ve kulaklardaki desenlerle birleşmemesi gereken renkli bir kenarlığın varlığı;
• sırt boyunca yerleştirilmiş, çıkıntılı dişlere sahip geniş bir şerit (yaklaşık 3 cm);
• kadınlarda meme uçlarının çevresinde karakteristik koyu lekelerin varlığı.

Ayrıca standartlara göre bu cins tavşanların derisinde simetrik bir süs bulunması gerekir. Yanlarda bulunan çizimler omurga boyunca uzanan şeritlere bağlanmamalıdır. Kelebek cinsinin bir diğer önemli özelliği ise tüylerinin yumuşak, kısa, orta yoğunlukta ve hafif parlak olmasıdır. Bir yetişkinin ortalama ağırlığı yaklaşık 4,5 kg’dır, gövdesi 60 cm uzunluğa ulaşırken göğüs çevresi 38 cm’yi geçmez.

Kelebek tavşanı güçlü ve güçlü bir hayvana benziyor.

Bu cinsin temel özelliği tavşanların çok üretken olması ve süt veriminin yüksek olmasıdır. Bir turda dişi genellikle sekize kadar bebek doğurur ve ardından iyi gelişmiş bir annelik içgüdüsüne sahip olduğu için onlara mükemmel bir şekilde bakar. Ayrıca evcil hayvanlar hızla kilo alır ve yaşa bağlı olarak diyetlerine eklenebilecek yeni yiyeceklere kolayca uyum sağlar. Kelebekler ayrıca farklı iklim koşullarına uyum sağlama yeteneğine sahiptir, bu nedenle hem sıcakta hem de soğukta kendilerini harika hissederler. Bu cinsin eksikliklerine gelince, bunlar şunları içerir:

• göğüslerin altında vücudun çok büyük alanı;
• diğer tavşan türleriyle geçerken kürkün kalitesi kaybolur (yan ve arkadaki lekeler kaybolur, uzunlamasına şerit ve cilt daha az kalınlaşır);
• dişiler çok yemek yemeyi severler, bu nedenle diyetten memnun kalmazlarsa veya yeterli su yoksa yeni doğan bebeklerini yiyebilirler.

Yukarıdaki tüm dezavantajlara rağmen kelebek cinsi en iyisi olarak kabul edilir.

Özel bakım gerektirmediği ve iyi para kazanmanıza, çok fazla diyet eti ve kaliteli kürk elde etmenize olanak tanıdığı için yeni başlayan tavşan yetiştiricileri için idealdir.

Kaç yaşına kadar büyürler?

Kelebek tavşanlar için uygun koşullar yaratıldığı takdirde 12 yıla kadar yaşayabilirler, ömürleri ise cins çeşidine bağlıdır. Bu süre zarfında yavru getirerek büyük bir kar elde edebiliyorlar. Tek sorun dört yaşından itibaren üretkenliklerinin giderek azalmasıdır. Her çöpten ortalama 6 ila 8 tavşan elde edilir ve bunlar 4 ayda 3 kg ağırlık kazanır. Aylık kilo alımı bölgenin beslenme şartlarına, beslenme şartlarına ve iklim şartlarına göre değişiklik gösterebilir. Kesim için en uygun yaş 4-5 ay olarak kabul edilir, çünkü bu zamana kadar maksimum ağırlık kazanırlar ve et lezzet kazanır. Birçok yetiştirici 7 aya kadar bekler ve sonrasında kesim yapar, ancak bu durumda et biraz daha kötü olacaktır.

Çeşitler

Kelebek cinsinin temsilcileri büyüktür, ancak bu rakam hayvan türlerine göre değişebilir. Bu cinsin en yaygın türlerinden bazılarını dikkate almaya değer.

• cüce. Bu, kelebek cinsinin tüm çeşitlerinin atası olan minyatür cinslerden biridir. Bu türe ait hayvanların boyutları küçük olduğundan ve iyi bir mizaca sahip olduklarından evcil hayvan olarak tutulmaları tavsiye edilir. Cüce kelebeğin temel özellikleri şunlardır: silindirik vücut şekli, yuvarlak sırt, ortalama ağırlık (3 kg), 6 yıla kadar ömür ve çıkıntılı kulaklara sahip büyük bir kafa.

• Rengarenk Dev. Bu cinsin tavşanları en büyüğü olarak kabul edilir, bu nedenle onları evde yetiştirmek sorunludur. Bu tür dekoratif değildir, büyük miktarda kürk ve et elde etmek için çiftliklerde üreme amaçlıdır. Rengarenk dev, vücut uzunluğu (56-66 cm), 10 kg’a kadar canlı ağırlığı, geniş göğsü ve orta büyüklükteki kafasıyla öne çıkıyor. Hayvanların gövdesi uzun ve yoğundur, pençeleri orta uzunlukta düzdür. Ek olarak, rengarenk dev, mavi veya siyah desenli beyaz bir renkle karakterize edilir.

• Çek Kelebeği. Bu tür tavşanların altın kürkü kimseyi kayıtsız bırakmayacak. Orta boylarından dolayı hayvanlar hem kırda hem de çiftlikte yetişmek için mükemmeldir. Bu çeşidin kendine has özellikleri vardır: ağırlık – 2 ila 4 kg, silindir şeklinde güçlü gövde, düz ve güçlü pençeler, gerdanlı göğüs, orta uzunlukta düz kulaklar, uzun kafa, parlak kürk ve üzerinde leke yok göğüs, karın.

• Ren taraması. Bu tür ilk olarak Ren Nehri’nde ortaya çıkmış, ardından Avrupa ve Asya’ya yayılmıştır. Bu cins tavşanlar iyi bir eğilime sahiptir ve aşağıdaki parametrelere sahiptir: kahverengi gözler, 3 kg’dan ağırlık (dişiler erkeklerden daha ağırdır), silindir şeklinde düzenli vücut şekli, yuvarlak arka bacaklar ve omuzlarla aynı genişlikte kalçalar . Yüne gelince, dokunuşu hoştur (ipeği anımsatır), yoğundur ve hem altın kırmızısı hem de siyah veya beyaz renkte boyanabilir.

• İngilizce kelebek. Bu, alışılmadık hızlı zeka ve neşeli bir karakter ile karakterize edilen, cinsin enfes çeşitlerinden biridir. Bu tavşanlar çok oyuncu olduklarından oynamak için çok fazla alana ihtiyaç duyarlar. Bir Alp kelebeği aşağıdaki parametrelerle tanımlanabilir: bakımlı ve parlak kürk (kürk elastik ve elastiktir), açıkça tanımlanmış bir profile sahip küçük bir dikdörtgen kafa, düz kulaklar, ağırlık – 2 ila 4 kg (dişiler erkekleri aşıyor) 1 kg ağırlıkta). Bu tavşanların renk boyası siyah, mavi, çikolatadan mor ve griye kadar farklı olabilir. Bu türün temsilcilerinin burun üzerinde kelebek şeklinde büyük siyah bir nokta vardır ve yanaklarda da lekeler vardır. Bu tür “kabarıklıklar” 8 ila 12 yıl arasında yaşar.

Saklama koşulları

Kelebek cinsinin en büyük avantajı tavşanların sadece çiftliklerde değil evlerde ve apartmanlarda da tutulabilmesidir. Önemli olan evde büyümenin uygun şekilde organize edilmiş konut sağlamasıdır.. Aynı zamanda büyük türlerin temsilcilerinin balkonlarda ve odalarda tutulması tavsiye edilmez; bunun için cüce tavşanları seçmek en iyisidir. Ayrıca içerikleri çok daha ucuz olacak: Büyük kafesler inşa etmenize ve çok fazla yem satın almanıza gerek yok.

Tek şey minyatür hayvanlardan çok fazla kürk ve et elde etmenin mümkün olmayacağıdır.

Tavşanları kar amacıyla yetiştirmeyi planlıyorsanız, geniş bölmelerde, kuşhanelerde veya kafeslerde tutulmaları gerekir; ikinci seçenek en iyisidir. Evcil hayvanlar her zaman görünürde olacak, bu nedenle sağlıklarını, tavşanları geçme ve taşıma sürecini izlemek daha kolay olacak. Kafesin tasarımında iyi bir havalandırma sistemi sağlanmalı ancak hava akımının mümkün olduğu yerlere yerleştirilmemelidir.

İlkbahar ve yaz aylarında kafesin sokağa çıkarılması, kışın ise ısıtmalı bir odaya yerleştirilmesi tavsiye edilir. Temiz hava hayvanlara fayda sağlayacak, kürkleri daha parlak ve kalın hale gelecek, iştah açılacak ve kilo alımı artacaktır. Ek olarak, kafes oyun “simülatörleri” ile donatılabilir ve içine dişleri döndürmek için katı yiyecekler yerleştirilebilir. Bu yapılmazsa, “tüyler” çubukları ve kafes yapısının yapıldığı malzemeyi kemirmeye başlayacaktır. Kafes her zaman temiz olmalı, yemlikler her gün temizlenmeli ve altlık birkaç günde bir değiştirilmelidir. Bu cins çoğunlukla ıslandığında ve kirlendiğinde hastalanmaya başladığından, hayvan barınağının kuru tutulması da önemlidir.

Yiyecek

Kelebek tavşanların diyeti, ister büyük ister cüce tür olsun, çeşitli yiyeceklerden oluşmalıdır. Menüde yeşil veya kuru ot (yazın), kokulu saman (kışın), tahıl takviyeleri, ağaç dalları, vitamin ve mineraller bulunmalıdır. Ayrıca hücrelerde her zaman yeterli miktarda tatlı su bulunmalıdır. Aksi takdirde dişiler yavrularını yemeye başlayacaktır. Tavşanların hızlı bir şekilde kilo alması ve kendilerini rahat hissetmeleri için aşağıdaki kurallara uymalısınız:

• yiyecekleri dikkatlice seçin ve şımarık veya çürümüş olup olmadığına dair düzenli izleme yapın; yiyecekler her zaman taze ve kaliteli olmalıdır;
• hayvanlara günde en az iki kez yiyecek sağlayın ve bunun aynı anda yapılması arzu edilir.

üreme

Kelebek tavşan yetiştirmeye başlamadan önce safkan bireyler satın almalısınız. Yeni başlayan tavşan yetiştiricilerinin çoğu, bir tavşanın fiyatı yüksekse bunun “kaliteli bir ürün” olduğuna inanır. Aslında durum böyle değil, hayvan alırken yüne dikkat etmek önemli, kalın, parlak ve ipeksi kürklü hayvanları tercih etmeniz gerekiyor. Ayrıca tavşanın davranışları da incelenmelidir; Sağlıklı bir evcil hayvan merak ve aktivite ile ayırt edilir.

Sürekli bir şeyler çiğneyecek, olup biteni izleyecek ve yeni kokuları koklayacak.

Hayvan kafesin bir köşesinde toplanmışsa, hareket göstermiyorsa ve her şeye kayıtsızsa hastadır. Aynı zamanda hasta tavşanların burnu sıcaktır. Kuyruklarının altında dışkı parçaları varsa tavşan satın alamazsınız. Bu, hayvanın genitoüriner sistemle ilgili sorunları olduğunu gösterir. Hasta bir hayvanın karnındaki sarkık deriden de anlaşılır.

Tavşan seçimiyle sorun çözüldükten sonra çiftleşmeye geçilir, ardından erkek ve dişiler farklı kafeslere oturtulur. Doğumun başlamasından önce bir takım hazırlık önlemleri alınmalı ve yenidoğanlar için tüm gereksinimleri karşılayacak ve bebeklere rahatlık sağlayacak ek yapılar inşa edilmelidir. Yapılan barınakta tavşan yuvayı donatacak ve tüyleriyle içeriden kaplayacaktır. Dişi bir kerede sekize kadar yavru getirir; bunlar üç hafta sonra yetişkinlerin yiyeceklerini denemeye başlar ve üç ay sonra cinsel açıdan olgun bireyler haline gelir.

Bu cins tavşanların üreme süreci basittir, asıl mesele onlara uygun yaşam koşulları, iyi beslenme ve farklı türlerden bireyleri kafeslere yerleştirmeden melezlemeyi kontrol etmektir.

Sağlık

Kelebek tavşan yetiştiriciliğinde ana noktalardan biri, sağlık standartlarına uyulması ve ilki 6 haftada yapılması gereken aşıların zamanında uygulanmasıdır. Aşılamadan 10 gün önce hayvanlar…