Keçiler için özel bir besleyiciye sahip bir ahır düzenlemek önemli bir olaydır, çünkü bu hayvanlar yiyecek yeme sürecinde onu çeker, düşürür ve ardından toynaklarıyla çiğnerler. Ancak aynı zamanda samanı veya karma yemi yerden kaldırmazlar – çok hassastırlar. Bu nedenle farklı parametrelere göre doğru tasarımı seçmek gerekir.
randevu
Keçiler en temiz ve titiz artiodaktillerdir. Sağlıklarını korumak için kaliteli ve daima temiz, çeşitlendirilmesi gereken yem kullanılması gerekir.
Bu nedenle her türlü ürün için ideal olan farklı tasarımlara sahip besleyiciler geliştirilmiştir. Ayrıca başka amaçlar için de gereklidirler:
- yem maliyetini azaltmak (düştüklerinde kalıntıların atılması gerekir);
- taze tutmak;
- kire, toza karşı koruma;
- Keçi kulübesinde yerden tasarruf etmek (bunun için çocuk odası duvardaki bir delikten dışarıya konur).
Doğru tasarlanmış ve monte edilmiş bir cihaz, sadece yemek sırasında keçilere değil, ağılı temizleyen kişiye de maksimum konfor sağlayacaktır.
besleyici gereksinimleri
Keçi besleyicilerini kullanma kuralları çeşitli faktörlere bağlıdır: ne tür bir yiyeceğin amaçlandığı, yemin en iyi şekilde nasıl korunacağı, hayvanlar için uygunluk düzeyi ve en önemlisi güvenlik. Piyasadaki herhangi bir özel mağazadan bir besleyici satın alabilirsiniz, ancak deneyimli çiftçiler bunları kendi başlarına yapmayı tercih eder.
Yem güvenliği
Besleyicinin modeli, yiyeceğin her taraftan düşmesini sağlam bir şekilde tutmalıdır; bu, güvenlik için temel gerekliliktir. Aksi takdirde gübreye karışan gıdalar tüketime uygun olmayacağından çiftçi zarar görecektir.
Ancak küçük çocuklar da yerden yemek yiyebiliyor ve bu da bulaşıcı hastalıklara yol açıyor. Yiyecekleri kurtarmak için aşağıdakileri göz önünde bulundurun:
- yeni bir besleyici yapmak mümkün değilse, altına kalıntıların düşeceği geniş bir oluk yerleştirin;
- iki seviyeli bir çocuk odası yapın;
- vücut sağlam olmalı, ancak içeri kolayca girebilmesi için keçi kafasının boyutuna eşit deliklere sahip olmalıdır;
- Yetişkinler için “yemek odasının” yüksekliği 130 ila 150 cm, çocuklar için ise 50-70 cm arasında değişmektedir.
Besleyiciyi ahırın duvarlarına sabitleyin, böylece keçiler oyunlar ve beslenirken onu devirmesin.
İnşaatın basitliği
Model ne kadar basit olursa, evde yapılması da o kadar kolay olur, bu da paradan, zamandan ve emekten tasarruf etmenizi sağlar. Basit bir tasarımın bakımı daha kolaydır; temizleyin, yıkayın, onarın. Bunun için kutu formunda askılı tip fidanlıklar kullanılır.
Küçük bir çiftlik için besleyicinin hacmi 30 kg’dır.
Güvenlik
Bir ağıl düzenlerken çiftçinin hayvan güvenliği kurallarına göre yönlendirilmesi gerekir. Bu özellikle gıdaya yönelik cihazlar için geçerlidir; çünkü kafa, aralık yuvasına sıkışabilir, keskin köşeler çizilebilir, vb.
Bu nedenle deliklerin boyutunu doğru şekilde hesaplayın ve temel güvenlik gerekliliklerine uyun:
- her keçi için ayrı bir yemlik tahsis edin, eğer bu mümkün değilse, bir desenden en fazla 2 hayvan yemeli;
- yarıkları çok geniş yapmayın – hayvanlar ayaklarına sıkışarak içeri girebilirler, ancak dar olanlar olamaz, bu nedenle kafa ile yuvanın üst / alt kısmı arasındaki mesafe her iki tarafta 4-6 cm olmalıdır;
- deliğin genişliği kornanın yayılmasına bağlıdır;
- ahırda aynı anda hem yetişkinler hem de küçük bireyler bulunuyorsa, anahtar deliği şeklinde bir deliğe sahip bir besleyici yapın – üst seviyede boşluk alttan çok daha geniştir;
- kreşin optimal düzeni tek sıra halindedir, böylece her hayvan yemeğine serbestçe yaklaşabilir;
- tasarım çıkıntılı çiviler, keskin köşeler, büyük talaşlar ve benzerlerini içermemelidir.
Keçiler ahşap ürünleri kemirdikleri için üzerlerini boya ve cila ile kaplamayınız. Bu zehirlenmeye yol açacaktır.
Besleme türü
Her yem türü için belirli bir besleyici türü tasarlanmıştır. Örneğin, tahıl büyük boşluklara sahip bir yemliğe dökülecek ve saman bunker yapılarına sıkışarak boruları tıkayacaktır.
Keçi yemine bağlı olarak birkaç ana kategori vardır:
- Saman için. Yapı büyüktür (boyut balyaların ağırlığına bağlıdır) ve ızgaralar ve çapraz çubuklarla açıktır. Hayvanın samanlara serbestçe ulaşabilmesi ancak içeriye tırmanamaması için düzenlenmiştir. İdeal seçenek Fransız armatürleri ve düzenli bir kreştir.
- Çim için. Üst kısmı çapraz çubuklarla donatılmış en yaygın kullanılan zemin yapısı. Ana gereksinim, devrilme hariç zemine güvenilir bir sabitlemedir.
- Tahıl, yem. Dökme gıdalar PVC borulardan yapılmış kapalı yem bidonlarında bulunmalıdır. Çalışma prensibi tahılı borunun üst kısmından beslemek ve ardından beslemeyi aşağı doğru hareket ettirmektir.
Aynı anda 2-3 tip besleyiciyi birleştiren kombine seçenekler vardır. Evde bunun için plastik fıçılar, tahta vb.
Ana tipler ve şemaları
Keçi besleyicileri hareketlilik göstergelerine göre gruplara ayrılır:
- sabit – ahır yüzeyine (duvar / zemin) sabitlendikleri için yerlerinden hareket ettirilemezler;
- mobil – temizleme / yeniden düzenleme sırasında taşınması kolaydır;
- uzanmış (katlanır) – gerekirse katlanabilir veya duvara sabitlenebilir olanlar.
Besleyicilerin üretim şemaları farklılık gösterir, ancak tüm besleyici türleri için gerekli olan bir takım nüanslar vardır:
- 20 cm’ye kadar genç hayvanlar için, 40 cm’ye kadar yetişkinler için uzunluk;
- yerden tanka kadar yükseklik – yaklaşık 50 cm;
- tüm yapının yüksekliği 100-150 cm’dir;
- Çapraz çubuklar arasındaki mesafe 6 aya kadar olan çocuklar için 8-10 cm, keçiler için 20-25 cm’dir.
Malzemeler ve Araçlar
Keçi besleyiciyi kendiniz yapmak için çok zengin bir deneyime sahip olmanıza gerek yok, sadece şemayı, iş sırasını dikkatlice inceleyin ve gerekli malzemeleri ve araçları hazırlayın.
Neye ihtiyacın var:
- Temel. Ahşap levhalar, çubuklar, kontrplak, metal levhalar, plastik, fıçılar, PVC borulardan yapılmıştır.
- Çapraz çubuklar. Onlar için ahşap çıtalar, ağlar, hortumlar veya diğer uygun doğaçlama malzemeleri stoklayın.
- Bağlantı elemanları. Çivi, vida, vida, köşe kullanın.
- Aletler. Ahşap (veya metal) için demir testeresi, kaynak makinesi, çekiç, pense, tornavida, matkap, keski, planya, dekupaj testeresine ihtiyacınız olabilir.
- AIDS. Bunlar kurşun kalemler, boya kalemleri, keçeli kalemler veya keçeli kalemler, bir mezuradır.
Alet ve malzemeler üretilecek yapıya göre seçilir.
Küçük çocuk türü
Bu, evlerde en sık kullanılan en basit tasarımdır. İmalat için ahşap elemanlar veya metal bağlantı parçaları gereklidir. Ahşaptan yapılmış çok sayıda model var – hepsi ustanın hayal gücüne bağlı.
Klasik Sürüm
Standart fidanlıklar 4 aşamada yapılır – çerçevenin oluşturulması, alt, üst ve montaj. Boyut belirlemeli klasik şema:
Adım adım talimat:
- Alt çerçeveyle başlayın. Bunu yapmak için en geniş tahtaları alın – 8 adet, üzerlerine işaretler koyun. Bunlar uzunluk ve genişlikteki kenarlar olacaktır.
- Bacaklar için çubukları kullanın – istenilen boyutta kesin (zeminden besleyicinin üstüne kadar).
- Çerçeveyi bağlayın – çevrenin etrafına 4 tahta çivi çakın.
- Alt kısmı yapın – çerçevenin genişliği ve uzunluğu boyunca birkaç levhayı tek bir kalkanın içine vurun veya kontrplaktan kesin.
- Alt kısmı tabana çivileyin.
- En üstteki çerçeveye 4 kart daha bağlayın.
- Çapraz çubuk görevi gören birkaç ray daha hazırlayın.
- Tabana dikey olarak çivi çakın.
Yemlik saman ve ot için kullanılır.
Takviyeden
Metal yapıların bir takım avantajları vardır – ağırdırlar, bu nedenle ağırlıklandırma maddelerine gerek yoktur, sağlam, dayanıklı ve güçlüdürler. Ancak üretim için bir kaynak makinesiyle çalışma becerisine ihtiyacınız var.
Neye ihtiyacın var:
- galvanizli saclar – kalınlık 2 mm;
- metal çubuklar – çap 18 mm;
- borular – çap 12 mm;
- takviye – kalınlık 8 mm.
Armatür aynı boyutta yumuşak tel ile değiştirilebilir.
Sırayla montaj ve kaynak:
- Bir çerçeve yapın.
- Bacakları kesin (çubuklar kullanılır).
- Yan duvarları ve galvanizli sacların tabanını hazırlayın.
- Izgaraları kaynaklayın.
Alttan başlayıp üst ile biten montaj seçeneğinin optimal olduğu kabul edilir.
Birçok avantaja rağmen, takviyeden gelen kreşin birçok dezavantajı vardır:
- çıkıntılı metal parçaların yuvarlanması çok zordur, bu nedenle güvenliği ihlal eden keskin elemanlar kalır;
- işin karmaşıklığı.
Metal yapıların çizimi:
Fransızca
Fransa’nın halk ustalarının, tüm dünyada başarılı olan yemlik üretimi için kendi geliştirdikleri planları var. Avantajları:
- ergonomi;
- karlılık – saman yere düşmesine rağmen besleyicide kalır, dolayısıyla yem kaybı olmaz;
- keçiler için kolaylık;
- çok yönlülük (saman ve gevşek yem için uygundur).
Bir de eksisi var; siper yok, bu yüzden keçiler tepeden atlayabiliyor. Bunu önlemek için uzmanlar sorunu çözmenin 2 yolunu öneriyor: çatı yapmak veya yapının yüksekliğini artırmak.
Ahşaptan yapılmıştır. Adım adım sıra:
- İstenilen büyüklükte bir kutuyu yıkın. Bunun için herhangi bir malzeme uygundur – tahtalar, suntalar, kontrplak vb.
- Bacakları çubuklardan kesin. Çerçevenin genişliği boyunca çivilendikleri için 2 adet olmalıdır. Yükseklik – en fazla 15 cm (keçilerin alttan yiyecek alabilmesi için).
- Uzunluk boyunca (arka ve ön) duvarlarda keçi başlarının boyutuna uygun delikler kesilir.
- Tüm elemanları talaş vb. kalmayacak şekilde işleyin.
- Tüm elemanları bağlayın.
Sapmanın tavsiye edilmediği kesin boyutlara sahip şematik bir resim (yükseklik istisnadır):
Tasarım sığır yetiştiricilerinin işini optimize eder, besleyici yeniden düzenlenir. Ancak en önemli şey, büyük miktarda yemin hemen içine atılmasıdır, bu nedenle bu zaman alıcı işi günde 2-3 kez yapmanıza gerek kalmaz.
askıya alınmış
Modelin yaygın ve basitleştirilmiş olduğu düşünülmektedir. Amaç – saman, saman. Ahırın, kapıların, bölmelerin ve diğer dikey yapıların duvarlarına yerleştirilir. Sadece 1 veya 3 duvar yapılması gerektiğinden karlılık ve üretim kolaylığı açısından farklılık gösterir.
Nasıl yapılır:
- Çubukları, çıtaları, bağlantı elemanlarını ve aletleri hazırlayın.
- Aşağıdaki göstergelere sahip duvara bir kiriş takın: uzunluk 40 cm, kesit 50 mm. Tahta kullanılıyorsa kalınlık 35-40 mm, genişlik 10 cm olmalıdır. Zeminden besleyicinin alt kademesine kadar olan mesafe 20-25 cm’dir.
- Alt kirişten 80 cm geriye adım atın. Başka bir tahtayı yatay olarak çivileyin.
- Yanlardaki dikey çubuklarla bağlayın.
- Alt, orta ve üst kısımlara, zemine paralel ve ileriyi gösterecek şekilde her iki tarafa birer çubuk çivileyin.
- Üst panoları da bir çubukla bağlayın. Üzerine dikey olarak aşağıya doğru uzanan çıtaları duvara tutturulmuş alt elemana çivileyin.
Başka seçenekler de var:
- köşe – tahtaları köşenin yanlarına çivilemek ve bunları bitmiş yapıya (raylar, oyun parkı, metal çubuklar, eski bir yatak vb.) bağlamak yeterlidir;
- ağ – zincir bağlantı – bir parça duvara basitçe tutturulur;
- varil – içine pencereler yapın.
Önemli bir dezavantaj, yerde uyandığı için yiyecek kaybıdır. Alternatif olarak aşağıdan temiz bir oluk kurabilirsiniz.
Plastik bir varilden
Harika besleyiciler, toksik olmadıkları sürece eski plastik fıçılardan yapılır. Bu nedenle yakıtların ve yağlayıcıların (yakıt ve yağlayıcılar) ve benzerlerinin depolandığı ürünleri kullanamazsınız. Varilde yapıştırıcı, boya vb. varsa, kullanmadan önce iyice temizleyin (özel ürünler veya çamaşır sabunu ile).
Bu özelliklere dikkat edin – büyük çatlaklar olmamalı, malzeme dayanıklı olmalıdır.
Yatay
Yatay olarak monte edilen bir yapı her zaman uzunlamasına kesimlere sahiptir.
Üretim kuralları:
- Kabı yan yatırın, kesimin yüksekliğini işaretleyin (boşa gelen virajdan 5 ila 15 cm arası).
- Keçeli kalemle bir çizgi çizin, tüm uzunluğu boyunca bir yapbozla kesin. Burası yiyeceğin yerleştirildiği üst kısım olacak. Geri kalanını atmayın; örneğin yapıyı sokağa kurarsanız örtü olarak kullanılabilir.
- Her iki tarafta pencereler için 3-4 nokta ölçün. Bir işaretleyiciyle delikler çizin ve kesin.
- Altta suyun tahliyesi için küçük delikler açın (her ihtimale karşı).
- Tüm kesimleri zımpara kağıdı ile zımparalayın.
- Namlunun monte edileceği ahşap bir çerçeve yapın.
Dikey
Bu…
