Domuzlar için oluk

Evcil hayvanları beslerken, onlara verilen mama kadar, besleyenin kalitesi de önemlidir. Üstelik domuzlar için oluk sadece ekonomik nedenlerden dolayı seçilmemektedir. Hayvanlar için rahat beslenmeyi sağlayacak ve yemek sırasında yem rezervlerinin tüketimini azaltacak doğru boyut, tasarım ve bir dizi sıhhi standart dikkate alınmaktadır.

Domuz yavrusu yalak

Sıhhi gereksinimler

Domuz yavruları ve yetişkin domuzlar için doğru yemliği seçerken, hayvanların bakımını kolaylaştıracak ve hayvancılıkta sağlık sorunlarının gelişmesini önleyecek bir takım sıhhi gereksinimlere dikkat etmelisiniz. Dikkat edilmesi gereken önemli noktalar şunlardır:

• yem kaybını ortadan kaldıracak kabın sıkılığı;
• hayvanların yiyeceğe erişim özgürlüğü;
• besleyicinin yiyecek kalıntılarından en kapsamlı şekilde temizlenmesini sağlayacak tasarımın basitliği;
• gübre ve kirin yiyeceğe girmesini önleyecek özel kısıtlayıcıların varlığı;
• kabın devrilmesini ve buna bağlı olarak ek yem tüketimini önleyen sabit bir destek;
• Besleyicinin parçalarından birinde yem birikmesine yol açan hafif sabit bir eğim, bu da yemlerin hayvanlar tarafından daha iyi yenilmesini sağlayacaktır.

Bir diğer önemli gereklilik ise kuru ve yaş mama için ayrı yemliklerin seçilmesidir. Su ayrıca özel bir kaba dökülür.

boyutlar

Temel sıhhi gerekliliklere uymanın yanı sıra, oluğun doğru boyutuna da dikkat etmelisiniz. Bu parametre hayvanın yaşına ve büyüklüğüne göre seçilir. Her yaş grubu için aşağıdaki değerler dikkate alınarak en iyi besleyici uzunluğu seçilebilir:

• süt dönemindeki genç hayvanlar – 15 cm;
• 5 aydan küçük domuz yavruları – 25 cm;
• 5 aydan büyük hayvanlar – 25 ila 30 cm arası;
• yetişkin domuzlar – 40-50 cm.

Oluğun boyutu domuzların yaşına bağlıdır.

Olgun bireyler için büyüklüğün de büyük ölçüde cinsiyete bağlı olduğunu belirtmekte fayda var. Yaban domuzu için oluğun uzunluğu en az 50 cm olmalıdır. Bir ekim için 40 cm yeterlidir.

Besleyicinin boyutunu ve yem türünü etkiler. Yaş mama için yukarıdaki değerlerden 5-10 cm daha küçük kaplar kullanılır.

Emzirme dönemindeki bebekler için yüksekliği 10 cm’yi geçmeyecek şekilde yemlik yapılması gerekmektedir. Tüm hayvanları tek bir oluktan beslemeyi planlıyorsanız, o da bölmelerin yanında bölümlere ayrılmalıdır.

Türler

Tasarım özelliklerine ve operasyonel hususlara bağlı olarak tüm domuz besleyiciler çeşitli tiplere ayrılabilir. Her şeyden önce böyle bir ayırma, oluğun yapıldığı malzeme esas alınarak gerçekleştirilir. Bu bağlamda en yaygın seçenekler şunlardır:

1. Odun. Hayvanları beslemek için kullanılan ahşap kaplar, nemin etkisi altında hızla kullanılamaz hale geldiklerinden yalnızca kuru yiyecekler için uygundur.
2. Metal. Paslanmaz veya galvanizli çelikten yapılmış besleyiciler en dayanıklı olanlar arasındadır. Ancak çoğu zaman bu tür performanslar sabit olarak kullanılır. Büyük ağırlıklarından dolayı onları yeni bir yere taşımak zordur.
3. Polimer. Plastik oluklar dayanıklı ve hafiftir. Ancak bazı polimerik malzeme türleri sıfırın altındaki sıcaklıklara karşı son derece hassastır ve bu da kışın kullanımlarını zorlaştırır.

Operasyon özelliklerine bağlı olarak, tüm besleyiciler aşağıdakilere ayrılabilir:

grup besleyici

1. Bireysel. Bir kişiyi beslemek için kullanıldığını varsayar. Çoğunlukla küçük özel çiftliklerde kullanılırlar.
2. Grup. Birkaç domuzu tek bir oluktan aynı anda beslemenize olanak tanıyan birkaç bölüme ayrılmıştır. Genellikle büyük domuz çiftliklerinde kullanılır.
3. Mobil. Sürekli yer değişikliğine uygun olarak tasarlanmıştır.
4. Sabit. Güçlü bir kilitleme mekanizması ve büyük boyutlar olduğunu varsayalım.

Besleyicilerin kendi aralarındaki tasarımı da farklılık gösterebilir. Bu bağlamda, aşağıdaki seçenekler ayırt edilir:

1. Basit infazlar. Bunlar sıradan bir oluk, bir kase, küçük bir banyo ve içine yiyeceklerin elle döküldüğü diğer cihazlardır.
2. Bunker besleyiciler. Bu tür oluklar, besleme sürecinin belirli bir dereceye kadar otomasyonuna işaret eder. Yem, kabın kendisine değil, donatıldığı hazneye dökülür. Kaptaki yiyecek miktarı azaldığında, sürücüden kendisi doldurulur.

Önemli! Domuzlar için uygun bir oluk tipi seçerken, hayvanların yaşını, sayılarını ve bir veya başka bir tasarımın kurulumu için alanın kullanılabilirliğini hesaba katmak gerekir.

Kendiniz bir oluk nasıl yapılır

Bugüne kadar, herhangi bir türdeki besleyici, özel mağazalardan kolayca alınabilir. Üreticiler, her boyutta ve tasarım özelliğinde, çeşitli malzemelerden geniş bir model yelpazesi sunmaktadır. Ancak çoğu zaman bu tür bir ürünün yüksek bir maliyeti vardır ve bu her zaman alıcıya uygun değildir. Bu durumda malzemeniz varsa kendi ellerinizle domuzlar için bir yalak yapabilirsiniz.

Ahşap

Ahşap bir yem kabı, bir yemlik için en basit ve en pratik seçenektir. Ahşapla çalışma konusunda önemli bir deneyime sahip olmadan bile bunu yapabilirsiniz. Böyle bir cihaz aşağıdaki gibi yapılır:

Domuz yavruları için ahşap oluk

1. Küçük kalınlıktaki geniş tahtalardan iki büyük dikdörtgen kesilir. Uzunlukları yukarıda verilen değerlere göre hesaplanır.
2. Ayrıca aynı tahtalardan uçlara gidecek iki özdeş üçgen kesilir.
3. Tüm parçalar kendinden kılavuzlu vidalarla birbirine sıkıca bağlanmıştır.
4. Ek olarak, yapıyı ahşaptan yapılmış ve oluğun üstüne sabitlenmiş ahşap sınırlayıcılarla da donatabilirsiniz.
5. Yaralanma olasılığını tamamen ortadan kaldırmak için tüm bağlantıların ve testere kesimlerinin bir öğütücü veya zımpara kağıdı ile işlenmesi arzu edilir.

Referans. Bu konteyner şekli tesadüfen seçilmedi. Oluğun açılı duvarları beslenmeyi daha rahat hale getireceği gibi, oluğun yiyecek artıklarından temizlenmesini de kolaylaştıracaktır.

Plastikten

Çiftliği beslemek için kabın plastik bir versiyonunu yapmak için serbest bir fıçıya veya başka bir hacimli plastik ürüne ihtiyacınız olacak. Böyle bir kaptan aynı anda birkaç kullanışlı ve pratik besleyici yapabilirsiniz. Aşağıdaki algoritmaya göre yapılırlar:

1. Bir işaretleyici veya kurşun kalem kullanarak namluyu uzunlamasına 2-4 parçaya bölün. Parça sayısı doğrudan kabın hacmine bağlıdır.
2. Bitmiş işaretlere göre plastik kabı elektrikli testere ile veya manuel olarak gördük. Aynı zamanda asıl önemli olan çizgilere sıkı sıkıya bağlı kalmaktır. Kesimin sonundaki tüm keskin köşeler aynı elektrikli testere ile yuvarlanır.
3. Ortaya çıkan besleyici boyunca veya boyunca stabilite sağlamak için, aynı boyuttaki ahşap bloklar kendinden kılavuzlu vidalarla sabitlenir. Devrilmeyi önleyecekler.
4. Ayrıca yaralanmaları önlemek için tüm kenarlar ve düzensizlikler dikkatlice parlatılır.

Dikkat! Tüm işi yapmadan önce bile plastik varilin zehirli maddeleri depolamak için kullanılmadığından emin olmalısınız. Eğer kapta hala zehirli sıvılar bulunuyorsa kullanılmamalıdır.

Bir gaz şişesinden

Gaz şişesi

Oluk için en iyi temel aynı zamanda kullanılmış bir gaz silindiri olacaktır. Ondan elde edilen metal kap onlarca yıl hizmet verebilir. Bu durumda besleyiciyi yapma sürecinin tamamı aşağıdaki plana uyar:

1. Olası artık gaz eski silindirden dışarı atılır. Bunu yapmak için vana sonuna kadar sökülür ve çıkış, içinde çözünmüş su ve sabunla yağlanır. Diğer işlemler yalnızca uygulanan sabun çözeltisi köpürmeyi bıraktığında gerçekleştirilebilir.
2. Yan yatırılan silindirde valf, gövdenin altında kesilir. Böyle bir prosedür sıradan bir metal testereyle gerçekleştirilir ve kıvılcımları önlemek için kesim yerinin kendisi sürekli olarak bir hortumdan su ile dökülür.
3. Kesildikten sonra elde edilen deliğe bol miktarda su dökülür ve kabın kendisi bir süre dikkatlice sohbet edilir. Bu, sıvı gaz kalıntılarını ortadan kaldıracaktır.
4. Silindir üzerinde, bir işaretleyici yardımıyla öğütücünün keseceği çizgiler işaretlenir. En kolay seçenek, balonu uzunlamasına ikiye bölüp iki özdeş kap elde etmektir.
5. Ortaya çıkan oluk önceden hazırlanmış bir standa monte edilir. İnşaat demiri, demir köşeler veya sağlam bir demir levhadan yapılabilir.

Oluğu standa açılı olarak monte etmek daha iyidir. Bu domuzların yiyeceğe ulaşmasını kolaylaştıracaktır. Üzerine birkaç demir çubuk kaynak yapılabilir, bu da hayvanların içeriye tırmanmasını engeller. Sonunda gazdan kurtulmak için besleyicinin içi ayrıca bir gaz yakıcıyla yakılabilir.

Böyle bir ürün metalden yapıldığından, iş tamamlandıktan sonra keskin köşeler ve çıkıntılı çubuklar açısından kontrol edilmesi son derece önemlidir. Göz ardı edilirse hayvanlar beslenme sırasında ciddi şekilde yaralanabilir.

Otomatik besleyici

Üretimi çok daha fazla beceri, güç ve malzeme gerektirse de bunker tipi bir ürünü evde yapmak da mümkündür. Ancak gelecekte otomatik yem beslemesi sayesinde yemleme için gereken sürenin önemli ölçüde azaltılmasına yardımcı olacaktır.

Bunker tipi ürün

Böyle bir cihaz, bir oluk ve üzerine monte edilmiş bir depolama tankından oluşur. Böyle bir tasarımın üretimi için geniş çaplı sıradan bir çelik boru uygundur. Montaj şu şekilde uygulanır:

1. Hazırlanan metal boru iki parçaya kesilir. Bunlardan biri daha fazla, diğeri daha azdır.
2. Sığınak görevi görmesi gereken daha büyük bölüm dikey olarak monte edilmiştir. Ayrıca yandan bir delik açılır ve içeriye önceden yapılmış bir demir sınırlayıcı kaynak yapılır.
3. Borunun geri kalanı uzunlamasına iki eşit parçaya kesilir. Bunlardan birinde, yanların (segmentin kenarları boyunca) montajı ve ayrıca depolama parçasının güvenilir bir şekilde sabitlenmesi için özel oluklar yapılmıştır.
4. Levhalar oluklara yerleştirilir ve kaynak yapılır.
5. Üst kısım yerine monte edilir ve ayrıca kaynakla sabitlenir.
6. Üründe keskin köşeler ve ekstra delikler olup olmadığı kontrol edilir. Varsa taşlama ve kaynakla düzeltilir.

Bu besleyici formatının yalnızca kuru gıda için uygun olduğunu belirtmekte fayda var. Ek olarak, az sayıda domuzun bulunduğu yan çiftliklerde böyle bir yiyecek kabının kurulması en çok tavsiye edilir. Böyle bir projeyi uygularken geleneksel boru yerine başka metal yapılar alınabilir.

Doğru besleyici, seçilen diyetin etkinliğini önemli ölçüde artırabilir ve ayrıca evcil hayvanların sağlığının korunmasına da yardımcı olabilir. Ancak çiftlikteki hayvan sayısına ve sürünün yaş özelliklerine tam olarak uygun olarak böyle bir ürünü kendiniz satın almanız veya yapmanız gerekir.