Hoe worden lacterende koeien gevoerd?

Een goede voeding van lacterende koeien heeft een directe invloed op de hoeveelheid en kwaliteit van de melk. De basis voor de productie ervan in het lichaam van het dier zijn de voedingsstoffen die de borstklier binnendringen. Maar als u de koe tijdens de lactatie geen goed dieet geeft, zullen alle nuttige elementen uit het voer aan de behoeften van haar lichaam voldoen en zal de melkopbrengst tot een minimum worden beperkt. Daarom moet elke fokker begrijpen wat hij het dier tijdens de lactatie moet voeren om zowel een hoge productiviteit als een goede koegezondheid te garanderen.

Goede voeding van lacterende koeien

Lactatie- en voedingskenmerken

Tijdens de lactatieperiode bij koeien ondergaan de belangrijkste lichaamssystemen in functionele termen aanzienlijke veranderingen. Ze herstructureren hun werk zodanig dat het grootste deel van de voedingsstoffen naar de melkproductie gaat. Het is gebaseerd op verschillende eiwitten, aminozuren, lactose en verschillende andere componenten. Al deze stoffen komen samen met het bloed de borstklier binnen of worden daarin al gesynthetiseerd uit de afgeleverde componenten. Ook worden hier via de bloedbaan vitamines en mineralen uit zuivelproducten aangevoerd.

Het is vermeldenswaard dat voor de productie van zelfs 1 liter melk de borstklier eenvoudigweg kolossaal werk verricht. Om de noodzakelijke componenten voor een dergelijke melkopbrengst te verzamelen, gaat er ongeveer 500 liter bloed doorheen. Als gevolg hiervan besteedt een koe die tijdens de lactatieperiode ongeveer 4.000 liter melk produceert hieraan:

vetten – van 250 tot 300 kg;
lactose – 200 kg;
eiwitten – vanaf 144 kg;
calcium – van 6 tot 8 kg;
fosfor – ongeveer 5 kg.

Daarnaast wordt er ook nog eens 10-15 duizend MJ aan energie verbruikt. Natuurlijk moeten al deze reserves bij het houden van een dier thuis worden hersteld door goede voeding. En dergelijke voeding wordt individueel opgebouwd, afhankelijk van de totale jaarlijkse productiviteit van het dier, zijn leeftijd, gewicht en gezondheidstoestand.

Er moet ook rekening mee worden gehouden dat de lactatie ongelijkmatig verloopt. Het bestaat uit perioden, die elk een geleidelijke afname van de koeproductiviteit met zich meebrengen. Deze fasen maken ook hun eigen aanpassingen aan het dieet van het dier. In totaal zijn er drie belangrijke lactatieperiodes:

lactatieperiode van koeien

Elementair. Deze fase is onderverdeeld in nieuwheid en distributie.
Piekproductiviteit.
Geplande daling van de melkproductie.

Kenmerken van de eerste lactatieperiode

In de beginfase moet het dieet aanzienlijk worden versterkt en zo goed mogelijk in balans worden gebracht. Op dit moment heeft de koe de hoogste productiviteit van het jaar, maar het verbruik van energie en voedingsstoffen gaat veel sneller. Gemiddeld neemt de behoefte van een dier aan eiwitten, mineralen en energie 1,5 tot 2 maal toe.

Maar het is de moeite waard om op te merken dat zelfs met alle pogingen om de hoeveelheid eiwitten, vetten en andere stoffen aan te vullen, dit niet volledig mogelijk zal zijn. Het dier is simpelweg niet in staat om snel genoeg voedsel te eten om de verliezen in de melkproductie te compenseren. Daarom compenseren lacterende koeien in de beginperiode het gebrek aan componenten voor het maken van melk met hun reserves. Hiervoor worden vet en eiwitten gebruikt, die uit spierweefsel worden gehaald. In dit opzicht kan één persoon tijdens het melken tot 6-7% van zijn oorspronkelijke gewicht verliezen. Voor koeien die zeer productief zijn, ligt dit cijfer rond de 10-20%.

Een scherpe gewichtsafname, die bij volwassen koeien tot 1 kg per dag kan oplopen, is voor volwassenen heel natuurlijk. Maar in het geval van vaarzen kan dit tot groeiachterstand leiden, omdat de voedingscomponenten van het voedsel niet alleen nodig zijn voor de melkproductie, maar ook voor de groei van de koe.

Dramatisch gewichtsverlies

Bovendien verschillen de voedingsnormen voor hoogproductieve koeien tijdens de melkperiode aanzienlijk van het dieet voor midden- en laagproductieve koeien. Voor hen moet de hoeveelheid eiwit in het voer met 1-2% worden verhoogd. Gemiddeld zou elke kilogram droogvoer tot 18% eiwit moeten bevatten. De energienorm van hetzelfde volume voedsel zou ongeveer 11 MJ moeten zijn. De beste optie in dit opzicht is een mengsel van krachtvoer en volumineus voer. Ook worden er meer knollen en kruidenmeel in het dieet geïntroduceerd, worden er verschillende vetadditieven en mineralen toegevoegd.

Piekperiode en recessie

De eerste lactatiefase duurt ongeveer 14 weken. Vervolgens moet de koe de maximale productiviteit bereiken. Vanaf het begin van de melkproductie tot aan de piek wordt ruim 55% van de jaarlijkse melkopbrengst gerealiseerd. Tegen week 14 stopt het gewichtsverlies geleidelijk. Bovendien daalt de totale melkproductie na het passeren van de piek gestaag met 2,5% per week.

Maar ondanks deze veranderingen wordt het niet aanbevolen om de hoeveelheid dagelijkse voeropname of de samenstelling van het dieet te verminderen. Het dier heeft een grote hoeveelheid voedingsstoffen en energie nodig om de reserves die aan de melkproductie worden besteed, te herstellen. Op dit moment is de massawinst van de koe bijzonder intens. Ongeveer 61% van de energie die uit voedsel wordt gesynthetiseerd, gaat naar de groei van spierweefsel. Het volume en de kwaliteit van de voeding zijn zelfs nog belangrijker drie maanden vóór het afkalven, wanneer het dier de foetus al draagt en voedingsstoffen worden geconsumeerd voor de groei ervan.

Voedingstarieven

Om aan de voedingsbehoeften van een lacterende koe te voldoen, is het noodzakelijk om niet alleen de volumes, maar ook de samenstelling van de voeding correct te selecteren. Bij het ontwikkelen van een dieet voor een dier moet u rekening houden met:

lichaamsgewicht van de koe;
de dagelijkse hoeveelheid melk die zij meebrengt;
leeftijd;
vetheid;
tijd van het jaar en wijze van houden (weiland of stal);
stadium van de lactatie.

Het doel is om de gezondheid en reproductieve functie te behouden bij een hoge melkproductie

Het hoofddoel van het voeren is het behouden van de gezondheid en de voortplantingsfunctie bij hoge melkopbrengsten. Het gemiddelde tarief voor een koe voor alle drie de lactatieperiodes is ongeveer 0,7-1 voereenheden per kilogram melk. Energie voor hetzelfde gewicht kost ongeveer 8-10 MJ. De geschatte samenstelling van voedingsstoffen per voereenheid is als volgt:

suiker – van 75 tot 120 g (afhankelijk van de dagelijkse melkgift);
eiwit – 110 g;
zetmeel – van 110 tot 180 g;
calcium – 7 g;
vetten – ongeveer 40 g;
vezels – van 160 tot 400 g;
zout – minimaal 7 g.

Ook moet het dieet de optimale vitaminesamenstelling bevatten.

Bij stalinhoud is het noodzakelijk om een duidelijk voerregime te ontwikkelen. Het moet betrekking hebben op het aantal maaltijden, de uitvoering ervan op een strikt vastgesteld tijdstip, de hoeveelheid voer voor elke 100 kg diergewicht. Bovendien is het noodzakelijk om rekening te houden met de juiste bereiding van de verschillende componenten, hun combinatie en de volgorde van voeren. Alleen zo kan de maximale melkopbrengst worden bereikt dankzij de genetica van de koe.

Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan het voeren in de winter. In dit geval zal de basis van het dieet sappig voer zijn, dat in de totale dagelijkse norm 40 tot 50% bedraagt. De hoeveelheid krachtvoer bedraagt 35% en het ruwvoer bedraagt 25%.

Als we dit allemaal vertalen naar specifieke cijfers, dan zou voor elke 100 kg koegewicht per dag moeten komen:

hooi – 2 kg;
silo – 3 kg;
hooi – 3 kg;
knol- en wortelgewassen – 2 kg.

hooi voor koeien

Hieraan wordt krachtvoer toegevoegd in een hoeveelheid van 400-500 g per 1 liter melk. Het zal ook nuttig zijn om tijdens de borstvoeding suikerbieten aan het dieet toe te voegen. Het levert voldoende suiker voor de productie van lactose en de vertering van vezels.

Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat het bij het combineren van verschillende voeropties voldoende energie bevat. Gemiddeld eet een hoogproductieve melkkoe 3,5 tot 4 kg droge stof per 100 kg gewicht per dag. Voor personen met een gemiddelde productiviteit is de indicator 3-3,2 kg. Met dit in gedachten moeten er, om de hoeveelheid energie te leveren die nodig is voor de melkvorming, ongeveer 1-1,2 energietoevoereenheden op elke kilogram droogvoer vallen. Voor koeien met een lage productiviteit (minder dan 20 kg melk per dag) daalt de indicator naar 0,8 energie-eenheden.

Het voer moet zorgvuldig worden bereid voordat het wordt geserveerd. Het stro wordt fijngehakt en gemengd met paardengewassen, krachtvoer, keukenzout en andere componenten. Bieten en grote aardappelen worden geplet. Als het dieet een droog concentraat bevat in een volume van meer dan 3-4 kg, wordt het verdund met water totdat een stroperige slurry ontstaat. Volumes droogvoer tot 3 kg kunnen in de huidige vorm worden gegeven of er kan een kleine hoeveelheid vloeistof aan worden toegevoegd. Om de optimale vitamine-mineraalbalans te garanderen, worden vitaminesupplementen in kleine hoeveelheden aan het voer toegevoegd en worden energiesupplementen toegevoegd om de groei en productiviteit te verhogen.

Het aantal maaltijden is ook afhankelijk van verschillende factoren. Allereerst is dit de jaarlijkse melkopbrengst. Als het minder dan 4000 kg melk is, zijn 2 voedingen per dag voldoende. Als de productiviteit de 4000 overschrijdt, zijn 3 of meer doses nodig. Daarnaast worden ook bij pasgekalfde lacterende koeien 3-4 voerbeurten gehanteerd, ongeacht hun melkopbrengst.

Houd er rekening mee dat de verandering van winter- en zomerdiëten gedurende de week soepel verloopt. Bij de overstap naar wintervoeding wordt de weidetijd geleidelijk teruggebracht van 8 uur naar 2 uur. Tegelijkertijd wordt er ’s avonds en ’s ochtends ruwvoer aan de koe gevoerd. Als het dieet ten gunste van de zomer wordt veranderd, wordt het proces in omgekeerde volgorde uitgevoerd. Als het dieet te abrupt wordt gewijzigd, is er sprake van een afname van de kwaliteit van de melk en van de melkopbrengst in het algemeen. Bovendien kan het dier problemen hebben met de spijsvertering.

Bij het ontwikkelen van de juiste voeding wordt er ook rekening mee gehouden dat verschillende voeders de smaak en het vetgehalte van melk op verschillende manieren kunnen beïnvloeden. Hoogwaardig hooi (vooral peulvruchten), groenvoer, kuilvoer, wortelen, bieten en haver hebben een gunstige werking. Te grote hoeveelheden hooi uit bossen en moerassige weilanden, stro, kamille, zuring, pulp, bard verminderen de smaak. Grote volumes aardappelen en bietenkoppen kunnen een negatieve impact hebben op de kwaliteit van boter en kazen.

Bieten toppen

Chemische samenstelling van melk

Volgens de samenstelling en het productieproces is melk een tamelijk complexe formatie. Het wordt in de borstklier geproduceerd uit verschillende voedingsstoffen. De samenstelling van dit product omvat meer dan 50 verschillende elementen, een groot aantal vitamines en andere componenten. Tegelijkertijd is bloed de belangrijkste bron van voedingsstoffen voor de melkmassa. Vitaminen en mineralen gaan onveranderd over in de melk. Het bevat ook een voldoende hoeveelheid glucose, waaruit vervolgens melksuiker wordt gesynthetiseerd. Melkvet wordt gevormd door de combinatie van vetzuren met vet en zouten, die zich in plasma bevinden.

De algemene samenstelling van melk is als volgt:

eiwit – 3,3-4,3%;
droge stof – tot 16%;
vet – van 3,3 tot 6,5%;
as – 0,8%.

Tegelijkertijd is de energiewaarde van het product per 1 kg massa ongeveer 3-3,3 MJ. Maar we moeten niet vergeten dat al deze parameters aanzienlijk kunnen variëren, afhankelijk van het ras van de koe en de lactatieperiode.

Melk valt onder andere op door zijn indrukwekkende vitamine- en mineralensamenstelling. Het bevat vitamine A, de hele groep B, evenals de vitamines E, C, D, H, K. Elke kilogram melkmassa bevat ongeveer 1,2 g calcium. Het is aanwezig in een licht verteerbare vorm. Ook is dit gewicht goed voor ongeveer 0,9 g fosfor, wat de opname van calcium bevordert en daarmee in balans is. Daarnaast bevat de samenstelling ook jodium, kalium, zink, ijzer, fluor en vele andere elementen.

Referentie. Melk is een goede bron van essentiële aminozuren voor het lichaam. Het bevat optimale hoeveelheden methionine en lysine.

Het houden van koeien tijdens de weideperiode

In de zomer moet de basis van het dieet van vee gras op weilanden zijn. Het zorgt niet alleen voor een aanzienlijke verhoging van de melkopbrengst, maar verlaagt ook de kosten die gepaard gaan met het uitsluitend voeren met mengvoer en bulkvoer. Maar deze inhoudsmethode impliceert natuurlijk ook de naleving van bepaalde nuances.

Selectie van weilanden

Allereerst is het de moeite waard om de keuze voor een weilandorganisatiesite zorgvuldig te benaderen. Bovendien moet het worden gekozen op basis van de botanische samenstelling van het gebied. De beste optie in dit geval zijn weilanden met een groot aantal vlinderbloemige planten, zoals luzerne of klaver. Ook,…