Schapen texel

Moderne Texelse schapen zijn de vrucht van de arbeid van Britse fokkers. Ooit slaagden ze erin een ras te creëren dat nu zeer gewaardeerd wordt vanwege de uitstekende kwaliteit van het vlees en de hoge productiviteit van zowel vlees als wol. De karakteristieke kenmerken van het ras, de voor- en nadelen ervan, zullen we verder bekijken.

Moderne schapen texel

Geschiedenis van het ras

Het Texelse schapenras is eeuwenoud. Er wordt aangenomen dat deze soort al bestaat sinds de tijd van het Romeinse rijk, hoewel moderne vertegenwoordigers heel anders zijn dan hun voorouders. Eeuwenlang zijn er herhaaldelijk pogingen ondernomen om de productieve eigenschappen van deze dieren te verbeteren. De Fransen en Nederlanders hebben hun bijdrage geleverd aan de totstandkoming van het ras. In de 19e eeuw, toen de dieren naar de Britse eilanden kwamen, kregen de Britten grip op het fokwerk.

In die tijd was er in Europa vraag naar mager lamsvlees, dus fokkers probeerden een schapenras te creëren dat een hoge vleesproductiviteit zou hebben. Het belangrijkste doel was het verminderen van de vetlaag. De schapen werden gekruist met vertegenwoordigers van de rassen Lincoln, Wensleydale, Leicester en Kent. Als gevolg hiervan werden grote Texelse schapen verkregen. Deze naam werd aan hen gegeven, dankzij het eiland waarvandaan de dieren ooit naar het grondgebied van Groot-Brittannië werden gebracht.

Kenmerken en kenmerken

Dit type productiviteit verwijst naar de vlees- en wolrichting. Ze hebben verschillende onderscheidende kenmerken:

1. De kop van de dieren is klein, maar breed, wit, de neus is zwart. Er kunnen donkere vlekken aanwezig zijn op de oorschelpen en op de rand van de ogen.
2. Haar op de snuit is afwezig, evenals tussen de oren.
3. Het haar op de ledematen is altijd wit. De aanwezigheid van black-outs in het gebied van de gewrichten is toegestaan.

Texelse schapen zijn sterk gebouwd. De vorm van het lichaam is rechthoekig, de lijn van de rug is vlak. Het lumbale gebied is enigszins versmald. Het gespierde korset van dieren valt goed op. De ledematen zijn kort, sterk en gespierd. Hun vacht is kort en wit.

Er zijn 3 soorten Texelse schapen:

Soorten verschillen van elkaar in hoogte en lichaamsverhoudingen. De grootste en langste zijn de Nederlandse Texelse schapen, hoewel hun ledematen veel korter zijn dan die van de Engelse.

Texelse schapen zijn sterk gebouwd

Raskenmerken:

• mannetjes zijn veel groter dan vrouwtjes, de schoftgroei bereikt 87 cm, en bij ooien – 73-75 cm;
• brede krachtige borst;
• compacte witte schuimkraag;
• oorschelpen van klein formaat, horizontaal gelegen;
• het gemiddelde gewicht van een volwassen ram is 130-150 kg, schapen – 70 kg;
• de wol is halfdun, sterk gekrompen, de kleur is wit, blauw, zand.

De aard van deze dieren is vredig, ze zijn niet veeleisend om te verzorgen en extreem winterhard. Texels die grazen, verzamelen zich niet in groepjes, maar verspreiden zich over het weiland, ze voelen zich alleen op hun gemak. Ze gaan echter niet ver van de herder. Schapen van dit ras zijn niet bang voor kou en wind, warme wol beschermt ze op betrouwbare wijze tegen verkoudheid. Ze onderscheiden zich door een sterke immuniteit.

Productiviteit

Texel is een van de beste rassen op het gebied van vlees en wol. Vanaf jonge leeftijd wordt bij lammeren een ontwikkeld gespierd korset gevormd, dat met de leeftijd blijft bestaan. Hun vlees bevat geen grote hoeveelheid vet en heeft daarom geen onaangename geur. Het is sappig en zacht.

Aandacht! Het slachtrendement van vlees bedraagt ​​62%.

Naast vlees voorzien dieren de boer ook van wol. Hun fleece is halfdun, zacht, sterk gekrompen en behoort tot de 56e klasse. De lengte van de vezels is gemiddeld – 5-7 cm. De gemiddelde jaarlijkse scheerbeurt van Texel bedraagt ​​voor rammen 7 kg, voor schapen 5 kg.

Het scheren van dieren gebeurt meestal in de vroege zomer. Op dit moment bereikt het vlies de gewenste toestand. Ervaren boeren raden aan de wol helemaal aan de basis af te snijden.

Ervaren boeren raden aan de wol helemaal aan de basis af te snijden.

Voor-en nadelen

Al tweehonderd jaar worden op de boerderijen van Europa de beste vertegenwoordigers van het Texelse ras zorgvuldig geselecteerd voor de stam. Dankzij dergelijk nauwgezet werk zijn ze erin geslaagd goede resultaten te behalen – het ras heeft duidelijke voordelen ten opzichte van anderen:

• hoge opbrengst aan slachtvlees – 62%;
• uitstekende smaakkwaliteiten van vleesproducten;
• het ras past zich gemakkelijk aan alle klimatologische omstandigheden aan;
• uniformiteit van de vacht;
• het jaarlijkse clippingpercentage ligt boven het gemiddelde;
• uithoudingsvermogen;
• bij het kruisen geven dieren gemakkelijk hun beste eigenschappen door aan hun nakomelingen.

Ondanks de voordelen hebben Texelse schapen ook nadelen, bijvoorbeeld:

1. Kleine toename van de veestapel. Elke ooi kan slechts één lam per jaar voortbrengen.
2. Zwaar oog.
3. Langzame gewichtstoename. Bij het bereiken van de leeftijd van drie maanden bedraagt ​​de gemiddelde dagelijkse gewichtstoename slechts 300 gram.
4. Er zijn geen raszuivere Texelse schapen in Rusland en het is erg duur om ze uit Europa te halen.

Kenmerken van de inhoud

Schapen en rammen texel stellen weinig eisen aan de detentieomstandigheden. Het enige wat ze nodig hebben is een ruime weide in de zomer en een droge en warme schaapskooi in de winter. Een geschikte temperatuur in de stal is +8 graden en hoger.

Aandacht! Voor ooien die zich voorbereiden op het lammeren, wijzen ze een warme kamer toe. Nou ja, als de thermometer daar niet onder de 16 graden Celsius komt.

In de zomer voeden de dieren zich met gras in weilanden. Als de vegetatie schaars is, zullen de schapen moeten worden aangevuld en ’s avonds krachtvoer moeten aanbieden. In de winter worden de dieren 3 keer per dag gevoerd en het dieet bestaat uit:

• hooi;
• wortelgewassen en groenten;
• graangewassen.

Schoon drinkwater moet te allen tijde beschikbaar zijn. Het is belangrijk om te bedenken dat elke volwassene 7-10 liter water per dag drinkt.

Fokkerij

Schapen en rammen van dit ras gebeuren op de leeftijd van anderhalf jaar. De paring vindt meestal plaats tussen september en januari. Na 5 maanden worden er 1 tot 3 lammetjes geboren. Omdat de welpen een brede kop hebben, waardoor ze moeilijk door het geboortekanaal kunnen bewegen, nodigen de boeren de dierenarts uit om bij de geboorte aanwezig te zijn.

Schapen texel met lammetjes in de wei

Baby’s die net geboren zijn, staan ​​de volgende dag al klaar om met hun moeder te gaan wandelen, naar de weide. Ze groeien snel. In de eerste 3 maanden van hun leven bereikt hun dagelijkse gewichtstoename 400-600 g, maar verdere gewichtstoename vertraagt.

Voor de stam worden de sterkste individuen zonder fysieke gebreken geselecteerd. Het voordeel wordt gegeven aan degenen die worden gekenmerkt door snelle groei en gewichtstoename.

Aandacht! Tijdens het lammeren van Texelse schapen is veterinaire zorg nodig.

Er zijn geen raszuivere Texelse schapen in Rusland en Oekraïne. Ze worden gefokt in sommige Europese landen, in Amerika, Australië. Misschien zal er de komende jaren iets veranderen en zullen binnenlandse boerderijen de mogelijkheid hebben om volbloedschapen uit de vlees- en wolrichting te kopen.