Canadees paardenras

Het Canadese paardenras is niet zo gebruikelijk in de wereld, velen weten niet eens van het bestaan ​​ervan, maar in zijn thuisland wordt het als een nationale schat beschouwd. Deze populatie stamt uit de regeringsperiode van de Franse koning Lodewijk XIV. Meerdere keren verdween ze bijna van de aardbodem.

Canadese paard

Herkomst van het Canadese paard

In de 17e eeuw besloot de koning van Frankrijk om samen met kolonisten twintig merries en twee hengsten van Normandische en Bretonse afkomst naar Canada te sturen. Dit waren paarden met uitstekende eigenschappen, omdat het bloed van Andalusische en Arabische voorouders door hun aderen stroomde. Sinds die tijd begon de geschiedenis van het Canadese ras.

Het duurde lang voordat de afstammelingen van paarden van Europese afkomst zich aanpasten aan de moeilijke klimatologische omstandigheden van Canada. De nieuwe populatie onderscheidde zich door sterke immuniteit, uithoudingsvermogen en uitstekende externe gegevens.

Het Canadese paard werd in zijn hele geschiedenis vrijwel niet beïnvloed door andere rassen, daarom behield het de zuiverheid van het bloed, pas aan het begin van de 20e eeuw werd er bloed van Engelse rijpaarden aan toegevoegd. De Arabische roots zijn er duidelijk in zichtbaar – deze paarden zijn niet alleen mooi en statig, maar ook snel en onvermoeibaar.

Al eeuwenlang worden dieren voor verschillende doeleinden gebruikt. Aanvankelijk hielpen ze bij werk in de landbouw, en toen de burgeroorlog begon, werden ze gebruikt voor de behoeften van het leger. In die jaren stond de bevolking op de rand van uitsterven, maar het was mogelijk om deze met grote inspanningen te herstellen.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, verdween het ras bijna weer. In de naoorlogse jaren werden pogingen ondernomen om het te behouden, maar met de ontwikkeling van de mechanisatie verdween de belangstelling van de autoriteiten voor paarden.

Aandacht! De periode van 1970 tot 1986 was bijzonder moeilijk, toen het fokbestand enkele honderden dieren telde. Ondanks verschillende door de overheid ontwikkelde programma’s voor fokwerk bevond de veestapel zich op een kritiek punt.

Het keerpunt voor het Canadese ras kwam in 2001, toen een ondernemend persoon deze paarden begon te fokken en ze waardeerde. Tegenwoordig is het Canadese paard de nationale trots van zijn land en vertegenwoordigt het het in paardensportwedstrijden. Omwonenden erkennen de historische waarde van deze paarden en zijn er trots op.

Exterieur beschrijving

Canadezen noemden hun paarden niet voor niets ‘ijzer’ – deze kleine, goedgebouwde dieren onderscheiden zich door hun sterke constitutie en ongekende kracht. De gemiddelde lengte van een hengst is 1,44-1,65 m, en de lichaamslengte van het mannetje langs de schuine lijn is 1,63 m.

Exterieur kenmerken:

Canadese uitstraling

• compact hoofd met nette oorschelpen en een recht, sierlijk profiel;
• grote vriendelijke ogen;
• lange dichte nek;
• gespierde onderarmen;
• schuine schouderbladen;
• krachtige kist, waarvan de omtrek 1,8 m is;
• brede rug;
• afgeronde, neerhangende croupe iets verlaagd;
• pezige ledematen van gemiddelde lengte.

Het Canadese paard heeft luxe dikke manen en de vacht is zacht en glanzend. In het uiterlijk van dieren zijn tekenen van Andalusische en Arabische volbloedpaarden zichtbaar. Ze zien er elegant uit en hebben een mooie beweging. Paarden worden gepresenteerd in de kleuren bruin, zwart en rood.

De aard en waardigheid van het ras

Vertegenwoordigers van het Canadese ras worden zeer gewaardeerd vanwege hun pretentie en uithoudingsvermogen. Opgegroeid door het barre noordelijke klimaat hebben de dieren geleerd genoegen te nemen met hetzelfde type voedselvoorziening en hebben ze een sterke immuniteit ontwikkeld. Ze tolereren gemakkelijk temperatuurveranderingen.

Aandacht! Paarden van Canadese afkomst hebben een meegaand karakter. Ze zijn slim, gemakkelijk te trainen, hardwerkend en gehoorzaam.

De voordelen van de stamboomlijn zijn onder meer:

• levensduur;
• een lange voortplantingsperiode (merries kunnen nakomelingen krijgen, zelfs ouder dan 20 jaar);
• goede gezondheid;
• een sterke hoornlaag van hoeven, waardoor paarden vrijwel geen last hebben van beenziekten;
• universaliteit;
• veerkracht en uithoudingsvermogen.

Modern gebruik

Eeuwenlang heeft het Canadese paard gediend ten behoeve van de mens. Het werd gebruikt om zwaar werk te verrichten op het veld, in militaire zaken, om goederen te vervoeren. Moderne plattelandsbewoners van Canada weigeren nog steeds niet de diensten van een trouwe paardenassistent. In een gebied waar machines niet kunnen passeren, kan men niet zonder een paard. Het ras is geschikt voor deelname aan wedstrijden, maar wordt niet in alle gebieden van de paardensport gebruikt.

Het symbool en de nationale schat van Canada siert optochten en vieringen. Het lokale ras wordt met groot respect behandeld, omdat het deel uitmaakt van de geschiedenis van het land. Als teken van respect voor haar werd een puur zilveren munt uitgegeven met de afbeelding van een paard op een achtergrond van esdoornbladeren.