In de jaren vijftig van de 20e eeuw werd het Belgische warmbloedige paardenras gefokt, dat tegenwoordig met succes wordt gebruikt in sport en diverse shows. België staat al lang bekend om zijn zware trekpaardenrassen, zoals de Brabancon en het Belgische trekpaard. Nu produceert dit land ook rijpaarden van hoge kwaliteit.
Belgisch warmbloed
Geschiedenis van het Belgische warmbloedpaard
Het ras is ontstaan door de nabijheid van België met Duitsland, Frankrijk en Nederland – landen waar de paardenfokkerij al lange tijd is ontwikkeld en er groot belang wordt gehecht aan de kwaliteit van de selectie van paarden voor een stam. In de jaren vijftig van de vorige eeuw begonnen Belgische fokkers Nederlandse Gelderse hengsten te kruisen met lokale merries. Hun doel was om een sportief type paard te creëren om te rijden.
Het experiment was niet geheel succesvol; de kruisingen hadden een mooi uiterlijk, maar waren te zwaar. Hun bewegingen hadden een lage productiviteit, waardoor de behendigheid eronder leed. Dergelijke personen waren niet geschikt voor gebruik in professionele sporten. Verder fokwerk was gericht op het verbeteren van de Belgische warmbloedlijn. Voor dit doel werd haar het bloed van de volgende paardenrassen toegevoegd:
- Anglo-Arabisch;
- Engels rijden;
- Holstein;
- Nederlands Warmbloed.
De fokkers slaagden erin om lichtheid en atletisch vermogen te geven aan het exterieur van de vertegenwoordigers van de nieuwe raslijn. Belgische warmbloedpaarden hebben hoge prestaties, kracht en uithoudingsvermogen geërfd van hun voorouders.
Aandacht! In tegenstelling tot andere rassen die in de sport worden gebruikt, heeft het Belgische Warmbloed een rustig en evenwichtig karakter. Dieren vinden gemakkelijk een gemeenschappelijke taal met mensen, leren snel en vertonen geen agressie.
Belgische fokkers selecteren individuen voor de fokkerij, waarbij ze zich strikt houden aan goedgekeurde normen. Zowel merries als hengsten moeten niet alleen over een goede gezondheid en een mooi exterieur beschikken, maar ook op het veld over goede atletische kwaliteiten beschikken. Individuen met een opvliegend karakter mogen niet fokken.
Exterieurkenmerken
Het Belgische warmbloedpaard is harmonieus gebouwd. Ze erfde haar atletische uiterlijk van haar Europese voorouders – Engels rijden en Holsteins. Donkere kleuren komen veel voor bij dit ras – bruin of donkerbruin, zwart, grijs. De aanwezigheid van witte gemorste vlekken op de neusbrug en ledematen is niet in tegenspraak met de norm.
Belgisch warmbloed
Uiterlijke kenmerken:
- hoogte – 1,65–1,7 m;
- een middelgrote kop met brede wenkbrauwen en een Romeins profiel, puntige compacte oren en prominente wangen;
- een korte, krachtige nek gaat soepel over in een enorme, ingezette borst;
- onderarmen goed gespierd;
- de rug is breed en gespierd met een rechte lendenlijn;
- de schoft is duidelijk gedefinieerd;
- ovaalvormige croupe met een borstelige staart hoog aangezet;
- de ledematen zijn gespierd met prominente pezen en hebben de juiste stand;
- hoeven zijn afgerond met een sterke hoorn.
Gebruik makend van
Vertegenwoordigers van het Belgische warmbloedras worden gebruikt in de paardensport. Ze zijn vooral goed in het springen en dressuur. De promotie van het ras in de sportarena werd enorm mogelijk gemaakt door twee paardenfokkerijverenigingen:
Beide verenigingen handelen in harmonie en streven dezelfde doelen na. Ze organiseren diverse tentoonstellingen en testen paarden, en sturen de beste paarden naar internationale wedstrijden. Iedere paardenfokker heeft het recht om zelf te beslissen bij welke van hen hij een geboren veulen registreert.
Vertegenwoordigers van het Belgische ras zijn herhaaldelijk winnaars geworden van de kampioenschappen in het springen over obstakels. Deze paarden worden ook zeer gewaardeerd in andere Europese landen – Engeland, Duitsland, Frankrijk en Nederland.
U kunt deze pagina bookmarken
